Η Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που αναλαμβάνουν τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας με χρήμα για να αποφευχθεί η πτώχευση, θα παίξουν σωστά τον ρόλο τους. Το ζήτημα είναι αν θα παίξει τον ρόλο της και η ελληνική κυβέρνηση. Διότι, παρά την κηδεμονία, υπάρχει ακόμη ρόλος και μάλιστα πολύ σημαντικός για τους έλληνες υπουργούς. 

Πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα μέτρα θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν και κυρίως πρέπει να προστατεύσουν τους πολίτες και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας ώστε η ύφεση και η μιζέρια να διαρκέσουν λίγο και να οδηγήσουν σε αναθέρμανση της οικονομίας μέσα στην επόμενη διετία. 

Η κυβέρνηση λοιπόν πρέπει να αναδιοργανωθεί και να δράσει με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Πρέπει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα απαλύνουν τον πόνο της κρίσης και θα μας βγάλουν από αυτή τη στενωπό το ταχύτερο δυνατόν. Τι πρέπει να κάνουν; 

Η κυβερνητική δράση πρέπει να εστιαστεί σε τρεις άξονες: 

Πρώτον, στην προστασία των αδύνατων οικονομικά στρωμάτων, στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και στην αποφυγή του πανικού που θα οδηγήσει σε έκρυθμες κοινωνικές καταστάσεις. 

Δεύτερον, στην εξυγίανση της λειτουργίας του Δημοσίου ώστε να περιοριστούν οι σπατάλες και η διαφθορά και να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα στην είσπραξη των εσόδων. 

Τρίτον, στη σωστή αξιοποίηση των (πολύ λίγων) χρημάτων που θα μένουν κάθε χρόνο από τα δημόσια έσοδα μετά την αποπληρωμή των τόκων, ώστε να προκαλούνται αναλαμπές ανάπτυξης που θα συντηρούν τη λειτουργία των επιχειρήσεων και τη διατήρηση της απασχόλησης. 

Ως σήμερα η κυβέρνηση κινείται με αργούς ρυθμούς. Η διαβούλευση έχει υποκαταστήσει πλήρως τη δράση. Και στην ουσία δεν πρόκειται περί διαβούλευσης αλλά περί απλής «κουβέντας να γίνεται». Οι υπουργοί δεν ακούν κανέναν, δεν μιλάνε με κανέναν, δεν δέχονται καμία εισήγηση. Και δεν είναι υπουργοί με πείρα, ούτε πολιτική ούτε διοικητική. Είναι όλοι νέοι και μαθητευόμενοι. Πολλοί από αυτούς είναι δέσμιοι κάποιων «συμβούλων» οι οποίοι περιορίζουν τις επαφές της κυβέρνησης με την αγορά. Και όμως, στα χέρια της κυβέρνησης έχουν φθάσει απόψεις και εισηγήσεις που αν είχαν εισακουστεί θα είχαμε αποφύγει όλα αυτά που ζούμε σήμερα. Αγνοήθηκαν. 

Γιατί; Διότι αυτή η κυβέρνηση είναι εσωστρεφής. Οι υπουργοί θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα. Θεωρούν ότι έχουν τους καλύτερους συμβούλους. Θεωρούν ότι είναι οι «επίλεκτοι». 

Οι πολιτικοί και τα στελέχη του «παλιού ΠαΣοΚ» αγνοήθηκαν επιδεικτικά. Οσοι επιστήμονες είχαν υπηρετήσει σε δημόσιες θέσεις βρίσκονται στο περιθώριο. Οι άνθρωποι της αγοράς, επιχειρηματίες και μάνατζερ, θεωρούνται «ύποπτοι». Ο Πρωθυπουργός επέλεξε ορισμένους υπουργούς- κάποιοι αποδείχθηκαν σωστές επιλογές, κάποιοι άλλοι όμως όχι- και οι υπουργοί δουλεύουν με τις «παρέες» τους. Τo Υπουργικό Συμβούλιο απέδειξε ήδη μέσα σε έξι μήνες ότι δεν μπορεί να σηκώσει μόνο του το βάρος αυτής της κρίσης. 

Είναι ευθύνη του Πρωθυπουργού και πρέπει άμεσα να πάρει την απόφαση να αξιοποιήσει το ικανό δυναμικό της χώρας. Να χρησιμοποιήσει ανθρώπους που γνωρίζουν σε βάθος τα προβλήματα, που έχουν «δει το έργο» πολλές φορές, που διαθέτουν γνώσεις και εμπειρία στη διοίκηση και στον χειρισμό των κρίσεων. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι και στον χώρο του ΠαΣοΚ και στα άλλα κόμματα, αλλά κυρίως υπάρχουν ακόμη περισσότεροι τέτοιοι εκτός κομμάτων. 

Η συλλογική γνώση και εμπειρία δεν μπορεί να αγνοούνται και η χώρα να ρισκάρει το μέλλον της στηριζόμενη στην αλαζονεία και στην ψευδαίσθηση της παντογνωσίας των υπουργών.