Οταν το έλλειμμα είναι περίπου 25 δισ. ευρώ και η φοροδιαφυγή ξεπερνά τα 20 δισ. ευρώ, αν πιάσεις τους φοροφυγάδες, έκλεισες το έλλειμμα και έλυσες το πρόβλημα. Η κυβέρνηση αργά ή γρήγορα κάτι θα πετύχει για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Ωστόσο το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας είναι άλλο. Είναι ότι είμαστε μια κρατικοδίαιτη οικονομία που δεν εξάγει και δεν έχει δικό της νόμισμα αλλά ξένο. Το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας έως την εισαγωγή του ευρώ ήταν ένα μοντέλο κλειστής οικονομίας με μεγάλο δημόσιο τομέα και δικό της νόμισμα. Μια τέτοια οικονομία δεν πτωχεύει ποτέ, εκτός αν της τελειώσει το συνάλλαγμα. Μέσω τουρισμού και ναυτιλίας όμως το συνάλλαγμα μαζευόταν και δεν διατρέχαμε κανέναν κίνδυνο, με εξαίρεση τον πληθωρισμό. Τελείωναν τα λεφτά, τυπώναμε άλλα. Τώρα πλέον δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Για να επιβιώσουμε λοιπόν πρέπει να πάρουμε τα λεφτά των άλλων, δηλαδή να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, να εξάγουμε προϊόντα και υπηρεσίες και να μαζεύουμε αρκετά ώστε να πληρώνουμε και τα χρέη μας. 

Η κυβέρνηση μπορεί ασφαλώς να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, αλλά δεν ασχολείται διότι το επείγον ζήτημα τώρα είναι να πείσουμε τους Ευρωπαίους και τις αγορές ότι θα μειώσουμε το έλλειμμα ώστε να συνεχίσουν να μας δανείζουν και να αποφύγουμε την πτώχευση. Είναι αμφίβολο αν στην τρέχουσα τετραετία η κυβέρνηση θα ασχοληθεί με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Το ζήτημα είναι αν θα ασχοληθούν οι ιδιώτες επιχειρηματίες. Το παράδειγμα του τραπεζικού συστήματος που κατάφερε να αναπτυχθεί στο εξωτερικό πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλες ελληνικές επιχειρήσεις. Θα πρέπει να φροντίσουν να παράγουν προϊόντα που πωλούνται στο εξωτερικό, ενώ ο τουριστικός κλάδος θα πρέπει να φροντίσει να γεμίζει τα ξενοδοχεία- και τη χώρα- με τουρίστες όλον τον χρόνο. 

Οσο αναγκαία και αν είναι η συμβολή του κράτους σε αυτή την προσπάθεια, στην πραγματικότητα πρόκειται για πρόβλημα του ιδιωτικού τομέα. Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν έχει αντιληφθεί την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και συνεχίζει να λειτουργεί όπως στο παρελθόν. Αν οι έλληνες επιχειρηματίες δεν γίνουν ανταγωνιστικοί σε διεθνές επίπεδο, η ελληνική οικονομία δεν θα στρώσει. Σήμερα ζούμε σε συνθήκες ανοικτής οικονομίας με ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, εργαζομένων, προϊόντων και υπηρεσιών. Ο ιδιωτικός τομέας εν πολλοίς στηρίζεται στις δημόσιες δαπάνες και δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο. Ολοι ζουν από την τοπική αγορά, αλλά η τοπική αγορά έχει στερέψει. Πρέπει να στραφούμε στο εξωτερικό για να επιβιώσουμε και αυτό δεν είναι το στοίχημα της κυβέρνησης. Είναι το στοίχημα όλων των ενεργών οικονομικά πολιτών και κυρίως του επιχειρηματικού κόσμου.