Η αδικία έχει διχάσει την κοινωνία, έχει περιθωριοποιήσει μια τεράστια μάζα πολιτών που επιβιώνουν με δυσκολία σε χαμηλό επίπεδο ανεκτής διαβίωσης και από την άλλη έχει δημιουργήσει πλήθος πλουσίων που είτε δικαίως ζουν καλύτερα λόγω της ικανότητάς τους να παράγουν πλούτο είτε αδίκως επειδή εκμεταλλευόμενοι την εύνοια του κράτους και τη διαφθορά του κερδίζουν εκατομμύρια προκαλώντας την οργή των υπολοίπων. Για να ξεπεραστεί λοιπόν αυτή η πολυεπίπεδη κρίση πρέπει να αποκατασταθεί η ισορροπία μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων, μεταξύ των ευνοημένων και των αδικημένων. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς μια νέα αδικία.

Να εξηγηθώ: Η ευνοιοκρατία και η διαφθορά που προσέφεραν τον υπερβολικό πλούτο σε κάποιους εις βάρος των υπολοίπων οδήγησαν στο σημερινό τεράστιο έλλειμμα και στην οικονομική κρίση. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν αυτό το έλλειμμα.

Η κυβέρνηση Καραμανλή έλεγε ότι πρέπει να παγώσουν οι προσλήψεις και οι μισθοί στο Δημόσιο, πράγμα που θα οδηγούσε σε αντίστοιχο πάγωμα και στον ιδιωτικό τομέα. Θα αδικούσε λοιπόν τους μισθωτούς, δηλαδή τους λιγότερο ευνοημένους. Η κυβέρνηση Παπανδρέου λέει ότι θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες. Αδικεί λοιπόν τους πλουσιότερους. Αδικία η μία, αδικία και η άλλη. Αλλά κάποιος πρέπει να πληρώσει τη νύφη, δηλαδή το έλλειμμα. Και κατά τη γνώμη μου, η επιλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι κοινωνικά ορθότερη. Η έκτακτη εισφορά επιχειρήσεων για τα κέρδη του 2008 είναι άδικο μέτρο. Το ίδιο και η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Οι επιχειρήσεις και οι ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν ήδη φορολογηθεί για τον πλούτο τους και τώρα αδίκως θα ξαναφορολογηθούν. Από την άλλη μεριά αυτοί έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν, ενώ ο απλός πολίτης δεν την έχει.

Εκτός αυτού, όμως, ο υπερβολικός πλουτισμός των πρώτων στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη, έμμεση ή άμεση, του κράτους. Και αυτό διότι σε μια χώρα όπου οι νόμοι δεν ισχύουν για κανέναν εκτός των αδυνάτων, όπου οι πλούσιοι ιδιώτες επιχειρηματίες στην πλειονότητά τους ζουν από δουλειές του Δημοσίου, όπου η πολιτική και όλες οι δημόσιες θέσεις αποτελούν τον ταχύτερο, αν όχι τον μοναδικό, δρόμο για τον πλούτο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι περισσότεροι από τους έχοντες και κατέχοντες έχουν ευνοηθεί από το κράτος. Συνεπώς έχει ήδη διαπραχθεί μια αδικία εις βάρος των υπολοίπων και η αποκατάστασή της με μια άλλη αδικία- αναγκαστική λόγω ελλειμμάτων και οικονομικής κρίσης- επαναφέρει τουλάχιστον μια αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης και ισορροπίας. Βεβαίως μέτρα όπως αυτά της έκτακτης φορολόγησης δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται συχνά. Χρειάζεται να ληφθούν σοβαρά μέτρα εξυγίανσης του δημόσιου τομέα και να τεθούν σταθεροί κανόνες λειτουργίας της οικονομίας που να μην ανατρέπονται. Και εκεί θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και του οικονομικού επιτελείου της.

Γρ.Νικολόπουλος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr