Πολύ πικρό το περασμένο τριήμερο. Έγινε το μπάχαλο σε επίπεδο κορυφής, καθώς Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς κατάφεραν όχι μόνο να μην συνεννοηθούν, αλλά να μαλώσουν ακόμη περισσότερο και η αντιπαράθεσή τους παίρνει πλέον χαρακτήρα προσωπικό και θυμίζει την κόντρα Α. Παπανδρέου – Κ. Μητσοτάκη που κατέληξε στο στήσιμο Ειδικού Δικαστηρίου από τον δεύτερο, για να περάσει από αυτό ο πρώτος. Έγινε όμως μπάχαλο και σε επίπεδο βάσης με μία ακόμη ολοσχερή καταστροφή της πλατείας Συντάγματος και των πέριξ και δυστυχώς, ένα νεκρό. Η χώρα φυσικά βγήκε βαρύτατα τραυματισμένη, η κυβέρνηση παρομοίως, παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και η Λούκα Κατσέλη διαγραμμένη. Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, διάφοροι εγκάθετοι και αρκετοί ηλίθιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες εμφυλίου, γράφοντας αθλιότητες σε σάϊτς και μπλογκς και λέγοντας ανοησίες σε ραδιόφωνα και κανάλια.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή που περνάει, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι αυτή η χώρα είναι εντελώς εξωπραγματική, καλώς παθαίνει όσα βιώνει σήμερα και θα έχει την τύχη που της αξίζει. Μία ματιά από την κορυφή μέχρι τα νύχια της κοινωνίας της είναι αρκετή για να αφαιρέσει κάθε σταγόνα αισιοδοξίας από τους φύσει αισιόδοξους, ακόμη και από εκείνους τους εθνοεκστασιασμένους που μιλούν συνεχώς για το μεγαλείο του έλληνα!

Πολλοί ήταν εκείνοι που περίμεναν πολιτικές εξελίξεις εδώ που έφτασαν τα πράγματα. Η αρχή έγινε με την κοινή μπροσούρα – πλατφόρμα – διακήρυξη της Διαμαντοπούλου, του Λοβέρδου και του Ραγκούση που κατάλαβαν ότι η στιγμή είναι κατάλληλη για να βγουν μπροστά και να εκπροσωπήσουν όσος πιστεύουν ότι η χώρα πρέπει να αλλάξει σελίδα. Ότι η μόνη διέξοδος είναι η φυγή εμπρός τα εμπρός και ότι πρέπει να μπει τελεία και παύλα στο παρακράτος των συνδικαλιστών του δημοσίου και των συντεχνιών που απειλεί να ανατρέψει το κράτος ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και αυτά που θα ακολουθήσουν την εβδομάδα που αρχίζει σήμερα μιλούν μόνα τους.

Είναι φανερό ότι μέχρι το τέλος του Νοέμβρη η αβεβαιότητα θα κυριαρχεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αντίστοιχα θα αντιδρούν και οι αγορές, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει εμάς τους έλληνες. Μας χωρίζει από αυτές μία απόσταση όση είναι από τη Γη στη Σελήνη, οπότε άλλοι πρέπει να ανησυχούν. Εμάς θα μας ανησυχεί όλο αυτό το διάστημα η τύχη μας, όχι μόνο λόγω των αποφάσεων που θα πάρουν οι γερμανοί και οι άλλοι, αλλά και γιατί είναι πολλοί, με επικεφαλής τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, που θέλουν να την προκαθορίσουν. Δεν είναι ανάγκη να τους ονομάσουμε, η καθημερινότητα που ζούμε έχει την σφραγίδα τους.

Επτασφράγιστο μυστικό είναι αυτά που αποφάσισαν την Κυριακή το βράδυ οι Μέρκελ και Σαρκοζί, αλλά και χωρίς να μας το πουν μπορούμε να καταλάβουμε μερικά απλά πράγματα. 

Αν στην Ελλάδα υπήρχε μεγαλύτερη παράδοση ευθύνης και πολιτικής ευθιξίας, κάποιος θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί από την επιτυχημένη εισβολή κάποιων δεκάδων συνταξιούχων στρατιωτικών στο Πεντάγωνο. Ό,τι δεν είχαν καταφέρει οι περισσότεροι εν ενεργεία, το κατάφεραν εν αποστρατεία, έστω και επρόκειτο για το στρατηγείο της δικής μας πλευράς, έστω και αν η αιτία ήταν ότι τους μειώθηκαν οι συντάξεις και ίσως κάποια επιδόματα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους υπόλοιπους έλληνες. Μόνο που η δική τους υπερήφανη καρδιά δεν το άντεξε και έκαναν με επιτυχία και ζωσμένοι με ελληνικές σημαίες το «ντου»!

Η 21η Ιουλίου απέθανε, ζήτω η 18η Οκτωβρίου. Και για όσους δεν καταλαβαίνουν, η περίφημη απόφαση της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης, που τότε πιστέψαμε (και σωστά) ότι πήραμε ανάσα, δεν θα εκτελεστεί και αντ’  αυτής θα εκτελεστεί η απόφαση της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης στις 18 Οκτωβρίου, που κατά τον Βενιζέλο θα μας δώσει πιο βαθιά ανάσα.