Μεγάλος ασθενής η οικονομία, μεγάλος ασθενής η υγεία, μεγάλος ασθενής το Ασφαλιστικό, αλλά μεγάλος ασθενής και η Εκπαίδευση στην Ελλάδα μας. Που σημαίνει ότι η χώρα στο σύνολό της είναι μεγάλος ασθενής, κάτι βέβαια που το ξέρουμε πια, αφού βιώνουμε τα συμπτώματα, με τη διαφορά ότι πάρα πολλοί από εμάς διαφωνούμε με τη θεραπευτική αγωγή. 

Μπλέξαμε και η διαπίστωση αφορά όλους. Εκείνους τους ελάχιστους που είχαν καταλάβει από καιρό τι ήταν η «Χρυσή Αυγή», που πήγαιναν τα πράγματα και προσπαθούσαν να προειδοποιήσουν, μη ακουόμενοι όμως. Και τους άλλους τους πολλούς που δεν καταλάβαιναν, εθελοτυφλούσαν, ολιγωρούσαν αδιαφορούσαν, πυροδοτούσαν, ενθάρρυναν, εκμεταλλεύονταν, έπαιζαν τα δικά τους παιχνίδια ή προωθούσαν τις δικές τους βλέψεις με διάφορους τρόπους.

Συχνά λέγεται ότι το καλύτερο είναι εχθρός του καλού, ιδιαίτερα όταν κάποιος πασχίζει μετά μανίας να βελτιώσει μία σχετικά επαρκή κατάσταση, δική του ή γενικότερη. Κατά αντίστοιχη έννοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι εχθρός του κακού είναι το χειρότερο και αυτό ίσως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.

Αυτά που είπαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν μπούρδες και δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Αντίθετα την παρουσίασασχεδόν με ακρίβεια και ας λένε ό,τι θέλουν ο Τσίπρας και οι άλλοι της αντιπολίτευσης. Οντως πάμε για πρωτογενές πλεόνασμα, που ήταν ένα στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί για την άμεση πορεία της χώρας και βεβαίως αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό που τα μεγέθη του ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Και όντως προβλέπεται και το έχει αποδεχθεί η Τρόϊκα, το 70% αυτού του πλεονάσματος να πάει προς ενίσχυση τμημάτων του πληθυσμού.

Μπήκε ο Σεπτέμβρης και σα να ξαναζωντάνεψε η πολιτική ζωή, όπως περίπου γίνεται κάθε άνοιξη με τα φυτά.

Τα στοιχεία λένε ότι φτάσαμε σχεδόν στον πάτο του βαρελιού.

Θλιβερό, θλιβερότατο γεγονός ο θάνατος του άτυχου νεαρού που πήδηξε από λεωφορείο στο Περιστέρι εξαιτίας ελέγχου ή για να αποφύγει τον έλεγχο από ελεγκτή εισιτηρίων.