α) Τίναξε στον αέρα το ταξίδι του Μπάιντεν και την προσπάθειά του να δημιουργήσει έναν πυρήνα μετριοπαθών παραγόντων/ηγετών του Αραβικού κόσμου που θα μπορούσε ίσως σε βάθος χρόνου να στρέψει το Μεσανατολικό προς κατεύθυνση σχετικής ηρεμίας αρχικά, διευθέτησης στο τέλος. Μετά το νέο φοβερό πλήγμα, η τετραμερής στην Ιορδανία έμεινε στα σχέδια και ο Μπάιντεν με την απόλυτη και άμεση υποστήριξη στο Ισραήλ και των επιχειρημάτων που ανέπτυξε το τελευταίο για να αποσείσει από πάνω την ευθύνη του νέου πολυαίμακτου κτυπήματος.

β) Σε συνδυασμό με τα προηγούμενα είναι φανερό ότι η εκατόμβη στο νοσοκομείο προκάλεσε νέο φανατισμό και αντιϊσραηλινή (μαζί με αντιαμερικανική) φρενίτιδα στις μάζες του μουσουλμανικού κόσμου, ιδιαίτερο παράδειγμα η Τουρκία που δεν είναι αραβική χώρα. Είναι αναμφισβήτητο άλλωστε όσα και όποια αδιάσειστα στοιχεία κατέθετε το Ισραήλ για να πείσει ότι δεν βομβάρδισε το νοσοκομείο, δεν θα γινόταν πιστευτό στις μουσουλμανικές μάζες. Ακόμη περισσότερο όταν κάποιες κυβερνήσεις, όπως η τουρκική, το καθιστούν ευθέως υπεύθυνο/ένοχο. Αλλά μέσα σε αυτό το κλίμα, ούτε οι λεγόμενες «μετριοπαθείς» ηγεσίες σε αραβικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Παλαιστινιακής Αρχής, τολμούν να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση που θα συμβάλλει σε πρόσκαιρη έστω εκτόνωση της μέγα – κρίσης.

γ) Το τρίτο που πέτυχε το συγκεκριμένο πλήγμα, ασχέτως αν ήταν αθέλητο ή προβοκάτσια, ήταν να διευρύνει το χάσμα, ή και να το κάνει αγεφύρωτο, μεταξύ δυτικού κόσμου και μουσουλμανικού κόσμου. Σε επίπεδο κοινωνιών κατ’ αρχήν, όπως φυσικά και σε πολιτικό. Ήταν και αυτός ένας βασικός στόχος της Χαμάς και ήδη διαπιστώνουμε ότι στην Ευρώπη επικρατεί ένας φόβος απέναντι σε ενδεχόμενα μεγάλα τρομοκρατικά κτυπήματα. Φόβος που ενισχύεται και από αυτά που ήδη έγιναν στη Γαλλία και το Βέλγιο, καθώς και από την ύπαρξη μεγάλων μουσουλμανικών κοινοτήτων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αξιοσημείωτη πάντως είναι ταυτόχρονα η επισήμανση ότι ενώ οι ηγεσίες των μεγάλων ευρωπαϊκών – και όχι μόνο – χωρών τάχθηκαν αμέσως στο πλευρό του Ισραήλ μετά την επίθεση της Χαμάς, επιφυλάχθηκαν κάπως να εκφράσουν άποψη για το ποιος ευθύνεται για το φονικό κτύπημα στο νοσοκομείο.

Η ισραηλινή πλευρά

Η αλήθεια είναι ότι και στο στρατόπεδο του Ισραήλ υπάρχουν δυνάμεις που πιστεύουν ότι τώρα είναι η στιγμή να εξολοθρεύσουν εντελώς τη Χαμάς και ακόμη περισσότερο να δώσουν ένα τελειωτικό μάθημα σε όλους τους Παλαιστίνιους, που θεωρούν ότι ανέχονται και τροφοδοτούν οργανώσεις όπως αυτή. Αυτές οι πλευρές δεν θα έλεγαν μάλλον όχι και σε έναν πόλεμο με το Ιράν… Ανάλογο άλλωστε είναι το ακραίο ρεβανσιστικό/τιμωρητικό κλίμα που επικρατεί σε ολόκληρο το Ισραήλ μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Όχι μόνο γιατί προκάλεσε τόσες απώλειες στους Ισραηλινούς, αλλά και γιατί «ταπείνωσε» το κράτος τους, που το θεωρούσαν απρόσβλητο. Απόδειξη οι απελπισμένες προσπάθειες της Ουάσινγκτον να πείσει τους Ισραηλινούς να δείξουν στοιχειώδη –και μάλλον λογική σε ό,τι αφορά την εξέλιξη μας άμεσης χερσαίας εισβολής στη Γάζα – αυτοσυγκράτηση.

Με αυτή την έννοια λοιπόν, οι δυνάμεις των ακραίων στο Ισραήλ δεν πρέπει να στενοχωρήθηκαν ιδιαίτερα που η καταστροφή του νοσοκομείου δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση της συνάντησης στην Ιορδανία και την όποια εκτόνωση της κατάστασης. Δεν αποκλείεται το ίδιο να ισχύει και για τον Νετανιάχου που οι πάντες θεωρούν υπεύθυνο για τον διχασμό της ισραηλινής κοινωνίας και την αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών, όπως και τουλάχιστον συνυπεύθυνο για την κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε το Παλαιστινιακό εδώ και  χρόνια, εξαιτίας της και της ακραίας πολιτικής του. Είναι πολύ πιθανό να νομίζει ότι θα γλυτώσει πολιτικά «το τομάρι» του, μόνον αν ως πρωθυπουργός οδηγήσει τη χώρα του σε μία ολοκληρωτική νίκη, κάτι που όμως είναι πολύ δύσκολα εφικτό για πολλούς λόγους. Άρα το συμπέρασμα ότι οι ακραίοι των δύο πλευρών «βοηθήθηκαν» από την εκατόμβη του νοσοκομείου και τις συνέπειες της, δεν είναι εκτός λογικής…

Παρ’ όλο που ο γενικευμένος πόλεμος στη Μέση Ανατολή δεν είναι τόσο πιθανή εξέλιξη, γιατί καμία ηγεσία αραβικής χώρα τον επιθυμεί (ούτε καν το Ιράν που δεν είναι πάντως αραβική, αλλά και δεν συνορεύει με το Ισραήλ), ούτε η Δύση, από την άλλη πλευρά τίποτα δεν επιτρέπει την παραμικρή αισιοδοξία. Τι θα γίνει, ας πούμε, όλος αυτός ο πληθυσμός που μετακινήθηκε και μετακινείται από τη Βόρεια Γάζα; Ποιος θα θέλει να επιστρέψει εκεί όταν ο χώρος θα έχει μετατραπεί σε αλάνα ερειπίων, χωρίς υποδομές; Πως θα εκφράζεται η συνέχιση αυτής της απελπισίας;. Πόσο μπορεί να μακροημερεύσει μέσα σε μία τέτοια κατάσταση ο όποιος «μετριοπαθής» Αμπάς; Ποια βήματα μπορούν να γίνουν, πότε, πως και ποιος θα πληρώσει γι’ αυτά, ώστε να ηρεμήσει κάπως η περιοχή, μετά το τόσο νέο αίμα που θα έχει τρέξει; Αυτά είναι μερικά από τα αναπάντητα ερωτήματα που ανακύπτουν δίχως ιδιαίτερη εμβάθυνση. Ο Θεός βοηθός, έτσι για να πούμε κάτι…

Υ.Γ. Για τη στάση Ελλάδας και Τουρκίας στη νέα πραγματικότητα που δημιουργήθηκε μετά την επίθεση της Χαμάς, η απάντηση είναι σχετικά εύκολη σε όσους αναρωτιούνται. Ο Μητσοτάκης ξέρει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι παίκτης στην εξομάλυνση της κατάστασης, αλλά όπως και στην περίπτωση της Ουκρανίας, έσπευσε να ταχθεί με το μέρος του Ισραήλ και της Δύσης για να δηλώσει πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και της Ευρώπης και κυρίως ότι είναι το πιο ακραίο προπύργιο (μαζί με την Κύπρο) του χριστιανικού κόσμου σε αυτή την περιοχή.

Ο Ερντογάν από την πλευρά του βρήκε την ευκαιρία να αναβιώσει το παιχνίδι της επανόδου του Χαλιφάτου στην Τουρκία, που χάθηκε με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να δηλώσει προστάτης και ηγέτης των απανταχού μουσουλμάνων απέναντι στη Δύση. Αυτό τον βοηθάει να εμφανίζεται σαν μεγάλος παίκτης στη διεθνή σκακιέρα.  Ικανοποιώντας παράλληλα στο εσωτερικό τον πληθυσμό που τον ακολουθεί (και τον στηρίζει) στην πορεία ισλαμοποίησης  και εθνικισμού της κοινωνίας και του κράτους στην Τουρκία. Η άποψή του περί δημιουργίας δυο κρατών στην περιοχή (που είναι σωστή δεν είναι μόνο δική του φυσικά) τον βοηθά και στο Κυπριακό, για να μη ξεχνιόμαστε.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr