Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην Ουκρανία, η λογική λέει ότι η άμεση απειλή από την Τουρκία που νιώθαμε μέχρι την περασμένη Πέμπτη, ημέρα που ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή, απομακρύνεται. Προσοχή, λέμε απομακρύνεται, δεν φαίνεται να είναι άμεση πια, όσο όταν  η τουρκική πλευρά κλιμάκωνε  συστηματικά και προγραμματισμένα προκλήσεις και ένταση πριν εκείνη την αποφράδα ημέρα. Δεν λέμε ότι εξαλείφθηκε, άρα απαγορεύεται οποιοσδήποτε εφησυχασμός από τη δική μας πλευρά. Γιατί η λογική έλεγε επίσης ότι ο Πούτιν δεν θα αποτολμούσε εισβολή τέτοιας κλίμακας και όμως το έκανε, οπότε δεν πρέπει να παραγνωρίζονται οι αυταρχικές ομοιότητες του Ερντογάν με τον πρόεδρο της Ρωσίας. Όσο και αν η Τουρκία δεν είναι Ρωσία και η Ελλάδα δεν είναι Ουκρανία, όπως διαλαλούν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι…

Είναι διαπιστωμένο πια ότι μεταξύ των άλλων συνεπειών της ουκρανικής κρίσης είναι ότι έδωσε μεγάλο «φιλί ζωής» στο ΝΑΤΟ που βυθιζόταν στην αμφισβήτηση και έψαχνε λόγους χρησιμότητας. Τώρα πλέον, με τις διαστάσεις που έχει πάρει η κρίση, με το νέο πελώριο «σιδηρούν παραπέτασμα» που ορθώθηκε μεταξύ Δύσης και Ρωσίας και με τη βεβαιότητα ότι οι σχέσεις θα είναι παγωμένες για μεγάλο διάστημα στο μέλλον, η αξία του οικοπέδου «Τουρκία» πάλι ανέβηκε και ο Ερντογάν βρήκε ευκαιρία να κάνει κινήσεις. Καταδίκασε την εισβολή, αλλά ταυτόχρονα καθυστέρησε να κλείσει τα Στενά δίνοντας χρόνο επιστροφής στα ρωσικά πολεμικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα και δεν συμμετέχει στις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας. Με λίγα λόγια, προσέγγισε τη Δύση –ειδικά τις ΗΠΑ- κρατώντας όμως ανοιχτές τις θύρες προς τη Ρωσία και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι με την τελευταία να κυριαρχεί πλέον στον Εύξεινο Πόντο, η ίδια (η Τουρκία) είναι το μόνο σοβαρό προπύργιο του ΝΑΤΟ σ’ εκείνη την περιοχή.

Ωστόσο, οι σφοδρές αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν στην Δύση κατά της Ρωσίας κανονικά έχουν τον αντίκτυπό τους και στην Τουρκία, παρά την ανοχή που συνεχίζει να δείχνουν οι δυτικές κυβερνήσεις προς τα τσαλίμια του Ερντογάν. Πρώτον γιατί οι ενέργειες του Πούτιν εκλαμβάνονται ως θανάσιμη απειλή για όλη την Ευρώπη, δεύτερον γιατί οι ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να εμφανίζονται ενωμένες απέναντι σε προκλήσεις από δυνάμεις εκτός αυτής, τρίτον και ίσως κυριότερο, επειδή η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και δεν θα είναι διατεθειμένη να ανεχθεί ανάλογες απόπειρες κατά ευρωπαϊκού εδάφους.  Δηλαδή μία αναθεωρητική ενέργεια της Τουρκίας σε στρατιωτικό επίπεδο κατά της Ελλάδας μάλλον θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και πιέσεις στις πρωτεύουσες των μεγάλων χωρών να προστατεύσουν έναν δυτικό εταίρο, που βρίσκεται στην Ευρώπη και ανήκει στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Με αυτή την έννοια μάλιστα, συμφέρει  πολιτικά στην Ελλάδα να γίνει μέλος της Ε.Ε. και η Ουκρανία. Αν και δεν φαίνεται πιθανό.

Όλα τα παραπάνω ως συμπεράσματα της λογικής βέβαια και με την παραδοχή ότι η λογική δεν είναι και πολύ της μόδας τελευταία…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr