Μέχρι τώρα καλά τα πήγαν στο μέτρο του δυνατού και στο μέτρο που τα εκατέρωθεν συντεχνιακά συμφέροντα, είτε εργατών, είτε χρηστών δεν ναρκοθετούσαν την ομαλή λειτουργία τους.Ωστόσο ο ανταγωνισμός στην Ανατολική Μεσόγειο είναι έντονος καιεάν θέλουμε η χώρα να καταστεί ένα σοβαρό και αξιόπιστο εμπορικό διαμετακομιστικό κέντρο από και προς τις ανατολικές χώρες την Κεντρικήκαι τη Δυτική Ευρώπη τότε η ανάληψη της διαχείρισης τους από έμπειρους κολοσσούς του κλάδου αποτελεί μονόδρομο. Αρκεί η Πολιτεία να μην απεμπολήσει δικαιώματα διακριτικής παρακολούθησης και ελέγχου των πράξεων ή παραλείψεωντων επικείμενων διαχειριστών.

Εμείς παρουσιάζουμε τους υποψήφιους που διεκδικούν την διαχείριση των λιμανιών.Πρόκειται για port operators αλλά και οι μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων που διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο παγκοσμίως.

Dubai Ports World (DPW)

Η ελεγχόμενη από το Ντουμπάι, Dubai Ports World (DPW), ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 2005 μέσω της συγχώνευσης της Dubai Ports Authority και της Dubai Ports International Terminals. Η εταιρεία ελέγχει 42 λιμάνια σε 22 χώρες, από το Ντουμπάι και τη Μαλαισία ώς την Αυστραλία, την Αργεντινή, τη Ρουμανία τη Ρωσία και την Ινδία, όντας πραγματικά «παγκόσμιος παίκτης» στον χώρο των port operators.

Όταν ιδρύθηκε, το 1999, ως Dubai Ports, είχε αναλάβει το μάνατζμεντ λιμανιών στη Μέση Ανατολή, την Ινδία και την Ευρώπη. Το πρώτο της πρότζεκτ ήταν στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, το 1999, όπου συνεργάστηκε με τοπική εταιρεία για τη διαχείριση του νότιου τερματικού σταθμού της πόλης (SCT). Η χωρητικότητα του τερματικού σταθμού ξεπέρασε σύντομα τα 1 εκατ. teus ενώ η εταιρεία συνέχισε την ανάπτυξή της σε λιμάνια του Tζιμπουτί, το 2000, της Ινδίας το 2002 και στην Κοστάντζα της Ρουμανίας το 2003.

Τον Ιανουάριο του 2005 η DPW εξαγόρασε την CSX World Terminals έναντι 1,14 δισ. δολαρίων, κίνηση που συνέβαλε στη στρατηγική ανάπτυξη της εταιρείας και τη μεταμόρφωση του δικτύου της καθώς απέκτησε έντονη παρουσία στην Ασία (το Χονγκ Κονγκ και στην Κίνα) καθώς και στην Αυστραλία, τη Γερμανία, τον Αγιο Δομίνικο και τη Βενεζουέλα.

Το Φεβρουάριο του 2005 η εταιρεία υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με την Cochin Port Trust (CoPT) για την κατασκευή, ανάπτυξη και λειτουργία για 30 χρόνια ενός τερματικού στο λιμάνι της Φουγαϊράχ, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Στη συνέχεια απέκτησε και δικαίωμα λειτουργίας και διαχείρισης του λιμανιού Μίνα Ζάγινετ, στο Αμπου Ντάμπι. Τον Νοέμβριο του 2005 υπέγραψε συμφωνίες ανάπτυξης νέων τερματικών σταθμών στο λιμάνι Γιαρίμτζα της Τουρκίας και στην Κίνα.

Αμερικανικό «μπλόκο» στα σχέδια επέκτασης στις ΗΠΑ

Η DP World βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής στις 29 Νοεμβρίου 2005, όταν συμφώνησε να εξαγοράσει τη βρετανική ναυτιλιακή εταιρεία Peninsular and Oriental Steam Navigation (P&O), έναντι 3,3 δισ. στερλινών. Τον Δεκέμβριο του 2006 ,όμως, η εταιρεία δέχτηκε αμερικανικό μπλόκο στο να αποκτήσει τα περιουσιακά στοιχεία της βρετανικής εταιρείας στις ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στα έξι λιμάνια που ήλεγχε η P&O Ports North America, για λόγους εθνικής ασφαλείας. Τελικά η DP World ενέδωσε στις έντονες πολιτικές πιέσεις, πουλώντας τα περιουσιακά στοιχεία της στη Βόρειο Αμερική, στην American International Group.

Παρά την πώληση των περιουσιακών στοιχείων της βρετανικής εταιρείας στις ΗΠΑ, η εξαγορά της P&O επέτρεψε στην εταιρεία να συμπεριλάβει τις θυγατρικές τηςP&O Ferries, P&O Estates και P&O Maritime Services. Έτσι ο όμιλος απέκτησε έκθεση και στα κοντέινερ, με χωρητικότητα 35 εκατ. teus το 2005 που αυξήθηκε στα 42 εκατ. το 2006, με στόχο να αγγίξει τα 90 εκατ. teus το 2017.

Παρά το γεγονός αυτό, όμως, η DP ανακοίνωσε πρόσφατα ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε νέες εξαγορές στις ΗΠΑ.

Τα μελλοντικά σχέδια της εταιρείας φαίνεται να διευκολύνονται από την μερική αλλαγή στάσης της αμερικανικής κυβέρνησης, αξιωματούχοι της οποίας έσπευδαν πριν από λίγο καιρό να δηλώσουν ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρα