Ο δραματουργικός χρόνος του Θεόδωρου Τερζόπουλου είναι τόσο συμπυκνωμένος που δεν αναλώνεται σε εντυπωσιασμούς, δεν προσβάλλει το θεατή και απευθύνεται με όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί, στην ψυχή και στο πνεύμα του.