Είμαι ένας από τους –λίγους σχετικά- που δεν πανηγυρίζουν με ενθουσιασμό για την επανεκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν στην Γαλλική Προεδρία . Και για να είμαι ειλικρινής, δεν χαίρομαι ΑΚΟΜΑ. Βεβαίως και ο Μακρόν κατάφερε να «σπάσει» την παράδοση-κατάρα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής και να κερδίσει άλλη μια πενταετία στην Προεδρία της Γαλλίας , βεβαίως και η επιτυχία του ήταν μεγάλη, βεβαίως και «έκοψε» το δρόμο και την πορεία της Μαρίν Λεπεν προς την κορυφή και τα Ηλύσια Πεδία . ΑΛΛΑ….. υπάρχουν πολλά ερωτηματικά τόσο για την αναμφισβήτητη –αριθμητικά- μεταστροφή των Γάλλων απέναντι στην ακραία –θεωρητικά- δεξιά θέση της αντιπάλου του, όσο και για την αποτελεσματική ισχύ που θα διαθέτει ο Πρόεδρος μετά τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Σύμφωνα με ένα συμπέρασμα αρκετών έγκυρων σχολιαστών γαλλικών Μ.Μ.Ε. : « Το αποτέλεσμα του β’ γύρου των γαλλικών εκλογών μόνο σε ένα συμπέρασμα οδηγεί: τα δύσκολα, τώρα αρχίζουν».