Πριν από λίγο καιρό,  γράφαμε για τα διάφορα κινήματα πώλησης προϊόντων των παραγωγών και των τοπικών κοινοτήτων προς τους καταναλωτές (βλ. πατάτες, ρύζι, λάδι, κλπ), χαρακτηρίζοντάς τα ως  εξαιρετικές πρωτοβουλίες, αλλά προσωρινές.  Και όπως αποδεικνύεται -από την εγκατάλειψη του εγχειρήματος, τόσο από τους παραγωγούς, όσο και από τα διάφορα τοπικά κινήματα- είχαμε δίκιο! Διότι μπορεί να ήταν μια φιλότιμη και επιτυχημένη, για όσο διήρκησε,  προσπάθεια να πουλήσουν κατευθείαν στους καταναλωτές τα προϊόντα τους, αλλά, όπως είχε επισημανθεί, η προσπάθεια αυτή δεν είχε μέλλον, ούτε βοηθούσε στη μακροπρόθεσμη επιβίωση  των παραγωγών. Αφού, όπως  ήταν προφανές, οι παραγωγοί απλά κοίταξαν να ξεφορτωθούν (σε λογικές γι αυτούς και για τους καταναλωτές τιμές) τα πλεονάζοντα προϊόντα που είχαν παραμείνει απούλητα στις αποθήκες τους. Και μέσα στην πρεμούρα τους, προφανώς δεν ασχολήθηκαν με στρατηγικές και λύσεις που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν βιωσιμότητα.