Τον έβλεπα στα γήπεδα να παίζει με φλογερό πάθος και μπροστά στο αλύγιστο πείσμα του για τη νίκη, ξεχνούσα πολύ συχνά, πόσο ποιοτικός ποδοσφαιριστής ήταν, γεννημένος στο καμίνι που αντέχουν μόνο οι ηγέτες, αλλά και επειδή έβγαζε στο χορτάρι ένα αυθεντικό όσο και τραχύ ταλέντο, με έκδηλο ψυχισμό, τσαμπουκά και ακατάβλητη ενέργεια, που θύμιζε μπαντονεόν από 78άρη δίσκο με τάνγκο του Κάρλος Γαρδέλ.