Μία τάση, λίγο παλαιότερη, ήθελε τους πολιτικούς να παρομοιάζουν τον πολιτικό στίβο με γήπεδο ποδοσφαίρου.

Αποφάσισε να παρομοιάσει την ελληνική οικονομία με τη μαγειρική. Και ειδικότερα, με ένα φαγητό μπελαλίδικο στην προετοιμασία, το οποίο όμως δεν απαιτεί ακριβά υλικά για την παρασκευή του. Έπεσαν όλοι να την φάνε (εκείνη και όχι τα γεμιστά της). Ο λόγος περί της νέας αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας (αρμόδιας για θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης) Θεανούς Φωτίου, που δήλωσε μετά την ορκωμοσία της: «Υπάρχουν δυνατότητα αν κάνουμε οικονομία και φτουρίσουν τα πράγματα. Ξέρετε και τα γεμιστά είναι επινόηση του ελληνικού λαού ώστε πολύ φτηνά να τρώει μια ελληνική οικογένεια».

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η σύγκριση πολιτικής με την μαγειρική. Αλλά το περιεχόμενο της σύγκρισης, που είναι λίγο ατυχές. Ειδικά όταν συγκρίνεις τα άδεια Δημόσια ταμεία, με τα γεμιστά. Είναι λίγο σα να μιλάς για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.