Η παράταση που κέρδισε η ελληνική κυβέρνηση από τις Βρυξέλλες για να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία για τη χώρα. Μια ευκαιρία ώστε να αλλάξουν πολλά στη λειτουργία του ελληνικού Δημοσίου. Ηδη ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδης, ο οποίος ανέλαβε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, δηλαδή τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, σκοπεύει να αλλάξει το σύστημα έγκρισης των πιστώσεων και να το κάνει σε 12μηνη βάση. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα θα γίνεται συστηματικός έλεγχος των δαπανών κάθε υπουργείου γραμμή προς γραμμή, ώστε να μην υπερβαίνουν οι δαπάνες τις προϋπολογισμένες. Η δυσκολία στην προσπάθεια αυτή θα είναι να ξεχωρίσουν οι παραγωγικές δαπάνες από τις σπατάλες, ώστε η μείωσή τους να μην επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία του κράτους. Οι δαπάνες όμως είναι η μία όψη του προβλήματος. Η άλλη είναι τα έσοδα και εδώ βρίσκεται το κλειδί για την επιτυχία του υπουργού Οικονομικών.

Το τριήμερο που αρχίζει από αύριο θεωρητικά μπορεί να εξελιχθεί σε «τεστ» για τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και την κυβέρνηση. Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του άτυχου Αλέξη Γρηγορόπουλου και ενδεχομένως κάποιοι να θελήσουν να πυρπολήσουν και πάλι το κέντρο της Αθήνας. Αντικειμενικά το κλίμα δεν τους ευνοεί και σίγουρα αυτή τη φορά οι αστυνομικές δυνάμεις θα είναι περισσότερο προετοιμασμένες, αλλά και η πολιτική ηγεσία τους πιο αποφασισμένη να επιβάλει την τάξη. Ωστόσο, κανείς δεν είναι σε θέση να αποκλείσει την πρόκληση επεισοδίων, εκτεταμένων η περιορισμένων, αν μάλιστα αληθεύουν οι πληροφορίες που μιλούσαν για αφίξεις αναρχοαυτόνομων και άλλων στοιχείων από χώρες του εξωτερικού.

Και ξαφνικά βρήκαμε ποιος φταίει. Η Βρετανία. Για το κακό μας χάλι. Για την οικονομία μας, για την ανταγωνιστικότητα μας , για τα ελλείμματα μας, για τη διαφθορά μας. Εμείς δεν ξέρουμε δεν ακούσαμε τίποτα. Από πού και ως που αυτοί οι ποταποί κουτόφραγκοι μας κάνουν κριτική και δεν κοιτάν τα χάλια τους.. Ουπς λάθος. Δεν είναι οι γνωστοί κουτόφραγκοι αλλά οι Αγγλοσάξονες. Με τους κουτόφραγκους έχουμε κάνει κολλεγιά.

Υπάρχουν ενδείξεις ανάμεικτες με πληροφορίες ότι η κυβέρνηση συμφώνησε ένα «μορατόριουμ» με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι σχέσεις είχαν οδηγηθεί σε μεγάλη ένταση εξαιτίας της ασφυκτικής πίεσης που ασκούσαν οι διάφοροι κοινοτικοί παράγοντες πάνω στην Ελλάδα για λάθη, παραλήψεις και παραπλανητικά στοιχεία που σέρβιρε η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και γιατί τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονται σε μαύρο χάλι, όπως είναι γνωστό. Η ασφυκτική πίεση ήταν προϊόν ανησυχίας και οργής και την ασκούσαν πάνω σε μία νέα ελληνική κυβέρνηση, που όμως δεν έστειλε και αυτή με τη σειρά της τα σήματα που περίμεναν οι Βρυξέλλες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οσο όμως κλιμακωνόταν η πίεση, τόσο γίνονταν δυσμενέστερες οι επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, καθώς οι αγορές ανέβαζαν τα επιτόκια και τα spreads και μας έσπρωχναν στο χείλος του γκρεμού, δηλαδή της χρεοκοπίας, που ούτε η Αθήνα, ούτε οι Βρυξέλλες την θέλουν.

Σε ανύποπτο χρόνο, πριν από 7 - 8 μήνες, ο Αντώνης Σαμαράς είχε πει στον γράφοντα «Δεν ξέρω ποιος θα διαδεχθεί τον Κώστα Καραμανλή, αλλά πάντως δεν θα είναι η Ντόρα Μπακογιάννη». Οι εξελίξεις τον δικαίωσαν και η Νέα Δημοκρατία έκανε χθες το νέο βήμα εκλέγοντας αρχηγό τον ίδιο από τον πρώτο γύρο. Πριν ακόμη η οργανωτική επιτροπή ανακοινώσει επίσημα αντιπροσωπευτικά αποτελέσματα και με δεδομένο ότι η διαφορά υπέρ του Αντώνη Σαμαρά ήταν μεγάλη, η Ντόρα Μπακογιάννη έσπευσε να παραδεχθεί την ήττα της και να δηλώσει ότι η το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απέκτησε νέο ηγέτη. Που σημαίνει ότι έκρινε πως δεν είχε νόημα να διεκδικήσει την ηγεσία σε δεύτερο γύρο, ακόμη και αν τελικά ο αντίπαλός της δεν έπαιρνε το απαραίτητο 50% συν ένα.

Στο ερώτημα τι σημαίνει πρακτικά χρεοκοπία για την Ελλάδα, κανείς δεν είναι σε θέση σήμερα να δώσει μία σαφή απάντηση. Ποιες θα είναι δηλαδή οι πρακτικές συνέπειες, αν φτάσουμε στο σημείο να μη μπορούμε να δανειστούμε άλλο γιατί οι αγορές δεν θα μας δανείζουν και αν ακολουθήσει στάση πληρωμών. Πέρα από το κλάμα που θα πέσει και από την ανεργία που θα πλακώσει από άκρου εις άκρον, ποια θα είναι πλέον η τύχη μας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Θα μας στείλουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ή οι εξελίξεις θα είναι διαφορετικές;

Αυτή τη φορά την καμπάνα του κινδύνου δεν την χτύπησε δυνατά ένας ξένος. Δεν ήταν ούτε ο Ζ.Κ. Τρισέ, ούτε ο «κακός» Χ. Αλμούνια, αλλά ένας δικός μας, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο Γ. Προβόπουλος, που προειδοποίησε χθες με την μεγαλύτερη δυνατή έμφαση, ότι η χώρα και εμείς μαζί της, βαδίζουμε ολοταχώς προς τον γκρεμό. Τον γκρεμό που δεν βρίσκεται πολύ μακριά και επομένως ο χρόνος που διαθέτουμε είναι ελάχιστος για να πάρουμε τα σοβαρά και επώδυνα μέτρα που απαιτούνται. Χωρίς μάλιστα να είναι σίγουρο ότι θα την σώσουμε την παρτίδα. Απλά θα πάρουμε μία παράταση ζωής, μπας και τα καταφέρουμε σε βάθος χρόνου και πάντα με βογκητά.