Αν σε κάτι ταυτίστηκαν οι κ.κ. Καραμανλής καιΠαπανδρέου την Πέμπτη, ο πρωθυπουργός στην τηλεοπτική του εμφάνιση κα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε, ήταν ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν στο προβλεπτό μέλλον. Ο πρώτος είπε, μεταξύ άλλων,ότι η Ελλάδα δεν θα βγει αλώβητη από την οικονομική κρίση και ο δεύτερος τόνισε ότι η επόμενη ημέρα των εκλογών θα είναι πολύ δύσκολη. Που σημαίνει ότι ο κ. Καραμανλής παραδέχεται ότι επί πρωθυπουργίαςτου δεν βλέπει φως στην οικονομία και ο κ. Παπανδρέου διευκρινίζει ότι μην περιμένει κανείς ότι με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο τα πράγματα θα βελτιωθούν μαγικά και με τη μία και επομένως δεν πρέπει κανείς να έχει μεγάλες απαιτήσεις.

Στην περίπτωσή μας ισχύει απόλυτα το ρητό που σε ελεύθερη μετάφραση λέει ότι ενώ «τα σπίτια μας καίγονται εμείς τραγουδάμε», για να μην αναφερθούμε στο άλλο, το πρόστυχο, που μιλάει για τον κόσμο που καίγεται κλπ. Ετσι, ενώ έχουμε μία οικονομική κρίση που συγκλονίζει όλο τον κόσμο και μας απειλεί, ως έλληνες, με ανασκολόπιση και λόγω ειδικών προβλημάτων, εμείς ασχολούμαστε με την παραπολιτική.

Αυτοί της κυβέρνησης αποδεικνύουν δυστυχώς κάθε μέρα ότι δεν είναι σοβαροί άνθρωποι. Και μη μου πείτε ότι ούτε οι Πασόκοι είναι σοβαροί γιατί πρώτον, εκείνοι δεν είναι κυβέρνηση και δεύτερον, δεν αποτελεί δικαιολογία για αυτούς της κυβέρνησης, στο βαθμό μάλιστα που να αισθάνονται υποχρεωμένοι να αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν έχουν σοβαρότητα.

Αν υπήρχαν φυλακές για κράτη είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα ήταν τρόφιμός τους. Όχι για τίποτα σοβαρά εγκλήματα, αλλά κυρίως για μικροαπατεωνίες, ψευδορκίες, ακάλυπτες επιταγές και άλλες τέτοιες παραβάσεις του νόμου που δεν σε βάζουν στο πάνθεον των μεγάλων εγκληματιών της οικουμένης, αλλά είναι αρκετά για να χαρακτηριστείς παραβάτης του νόμου κατ' εξακολούθηση και να χάσεις πλήρως την αξιοπιστία σου στην κοινωνία.

Αυτή η ιστορία με τους αγρότες και τα μπλόκα είναι περίπλοκη και πολύ δύσκολη στον επιμερισμό ευθυνών. Εμείς οι απ΄ έξω δηλαδή δεν μπορούμε να καταλάβουμε σε ποιο βαθμό τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια και σε ποιο βαθμό όχι. Ούτε μπορούμε να αντιληφθούμε εύκολα ποιοι καλλιεργητές χρειάζονται πραγματικά βοήθεια και ποιοι όχι. Εκείνο όμως που καταλαβαίνουμε ως πολίτες είναι ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, όπως συνήθως, και ότι τελικά τη νύφη θα την πληρώσουμε εμείς οι φορολογούμενοι.