Το άνοιγμα των δραστηριοτήτων έπειτα από το μακροχρόνιο lockdown έχει διαμορφώσει μία εικόνα που είδαμε και σε άλλες χώρες. Λίγο πολύ όλοι συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει πλέον η πανδημία, κάποιοι και σαν να μην υπήρξε ποτέ. 

Λέγεται ότι το νομοσχέδιο για τα εργασιακά το οποίο ήδη έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, είναι «η μάχη των μαχών» και ότι η αντιπολίτευση δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι, ότι θα προτάξει τα στήθη της να αποτρέψει την νεοφιλελεύθερη επέλαση, θα προστατεύσει το οκτάωρο των εργαζομένων και άλλα διάφορα επαναστατικά (αλλά μάλλον άσχετα με την πραγματικότητα). 

Οι εμβολιασμοί προχωρούν, η χώρα ανοίγει από τις 14 Μαΐου και το θέμα της πανδημίας είναι προφανές ότι κρίνεται πλέον από διάφορες λεπτές ισορροπίες. Άλλος τρόπος διαχείρισης δεν υπάρχει πλέον, εκτός συγκλονιστικού και δυσάρεστου απροόπτου. Όμως, υπάρχουν διάφορες «ρωγμές» που δεν θα πρέπει να αγνοηθούν. 

Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά μπορεί να δίνει μία θλιβερή αφορμή για την αναγκαιότητα αλλαγών στον ποινικό κώδικα (έστω και αν ο καθένας λέει, ως συνήθως, ό,τι του κατέβει…), όμως ένα άλλο, πιο ελαφρύ περιστατικό θα πρέπει να κάνει πολλούς να σκεφτούν. 

Το εφετινό Φόρουμ των Δελφών μπορεί να διεξάγεται σε ειδικές συνθήκες στο Ζάππειο και με αυστηρά πρωτόκολλα λόγω πανδημίας, όμως έχει σταθεί αφορμή για την παρουσία πολλών ηγετών και αξιωματούχων στην Αθήνα. 

Οι ισορροπίες με την πανδημία γίνονται πολύ δύσκολες και ίσως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά με το άνοιγμα των δραστηριοτήτων. 

Στη φαντασία κάποιων, η Εφη Αχτσιόγλου είναι ένα από τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να διαδεχθούν τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αν και όποτε έλθει εκείνη η ώρα.