Με αφορμή την περιπετειώδη «απόδραση» και εν συνεχεία σύλληψη του Χριστόδουλου, ο Κουφοντίνας σχολίασε δηκτικά:
Το άγος των «καταδοτών»
“Κατ’ αρχάς δεν ήταν απόδραση, αλλά μια παραβίαση αδείας, πράγμα πολύ διαφορετικό. Τώρα, το βασικό κλειδί για να ερμηνευτεί αυτή η παραβίαση αδείας, αλλά και όσα επακολούθησαν, βρίσκεται στο καλοκαίρι των συλλήψεων για τη 17Ν, το 2002. Τότε πολλοί συλληφθέντες διέπραξαν το άγος, τη μεγάλη ντροπή είτε να καταδώσουν συντρόφους είτε να αποκηρύξουν την οργάνωση, ενώ δεν προχώρησαν αργότερα σε ειλικρινή και γενναία αυτοκριτική για να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους.
Έτσι είδαμε στη συνέχεια άλλους να αιτιώνται τους πάντες και τα πάντα, εκτός από τον ίδιο τον εαυτό τους, και άλλους όπως ο συγκεκριμένος να προσπαθούν, όπως προσπάθησαν, να επανορθώσουν και να τα κάνουν τελικά μούσκεμα σε όλα τα επίπεδα.
Όσο για τον απολογισμό (ποιον ωφέλησε, ποιον έβλαψε) που ρωτάτε, καλύτερα να μην πω τίποτε τώρα, μια που ο συγκεκριμένος βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Θα σταθώ μόνο στην περίοδο της σύλληψής του, για να πω για την Α.Σ. που εκτέθηκε και έγινε γνωστή στις αρχές, για να καταγγείλω τα παπαγαλάκια της αστυνομίας στα ΜΜΕ που πλασάρουν τα οφθαλμοφανή ψέματα της αστυνομίας και καλλιεργούν κλίμα κυνηγιού μαγισσών, χαφιεδισμού και εκφασισμού της κοινωνίας. Άξιος ο μισθός τους!”
Η εκλογική αποτίμηση
«Η κοινωνία τιμωρεί εκείνους που την κατέστρεψαν» παρατηρεί ο Δημήτρης Κουφοντίνας και προσθέτει ότι «οι ισχυροί της Ευρώπης φοβούνται μήπως και άλλες χώρες της περιοχής ακολουθήσουν το παράδειγμα του ελληνικού λαού που αμφισβητεί, έστω και εκλογικά, την επίθεση της λιτότητας».
Συνοψίζοντας, υποστηρίζει ότι λείπει σήμερα «ένα αυτόνομο οργανωμένο κίνημα, η μόνη εγγύηση για ελπιδοφόρα προοπτική. Λείπει ακόμα και εκείνο το κίνημα των αγανακτισμένων που η δυναμική του το 2011-2012 εκτόξευσε τα ποσοστά τότε του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που υπάρχει είναι η σιωπηλή οργή μιας κοινωνίας που σιχαίνεται και μισεί, όσο δεν μισήθηκε ποτέ καμιά κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες, μισεί αυτούς τους ακροδεξιούς-νευρόσπαστα που της λεηλάτησαν τη ζωή και της δολοφόνησαν το όνειρο. Η σιωπηλή οργή αποκτά τώρα φωνή. Όμως, εκλογική φωνή μόνο. Και η Ιστορία διδάσκει ότι αυτό δεν αρκεί».
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr