Ερωτηματικά για την «περίεργη» αστοχία των επενδυτικών τραπεζών

Λίγο πριν από το καλοκαίρι και με το EUR/USD να προσεγγίζει επικίνδυνα το 1,4000, οι χώρες της Ευρώπης με μπροστάρη τη Γαλλία ξεκίνησαν έναν αγώνα πιέσεων προς την ΕΚΤ για την υποτίμηση του ευρώ.

Το πρόβλημα της Ευρωζώνης ήταν γνωστό και προερχόταν από τα σκληρά μέτρα που είχε επιβάλλει η Γερμανία στις χώρες της Περιφέρειας και στη συνέχεια υιοθέτησαν και άλλες χώρες. Ο χαμηλός πληθωρισμός είχε (και έχει ακόμα) πολύ συγκεκριμένες αιτίες και η πτώση του δεν οφειλόταν κυρίως στην έλλειψη ρευστότητας αλλά στις αιτίες που κρατούσαν τη ρευστότητα μακριά από την οικονομία και τον καταναλωτή.

Λίγο πολύ, τα ίδια προβλήματα είχε αντιμετωπίσει η Αγγλία και η Αμερική στην έναρξη της κρίσης του 2008. Αφήνω εκτός την Ιαπωνία καθώς το πρόβλημα προϋπήρχε και είχε και άλλες αιτίες. Η μόνη αποδεδειγμένη λύση λοιπόν όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος ήταν οι αγορές κρατικών ομολόγων, το γνωστό σε όλους QE. Με την κρίση να έχει ξεκινήσει από την Αμερική και να «κυκλώνει» όλες τις μεγάλες οικονομίες και ενώ μαινόταν και ο άγριος νομισματικός πόλεμος, ήταν εμφανές ότι η μόνη λύση στο πρόβλημα ήταν η υιοθέτηση  ενός QE. Και στην Ευρώπη αλλά και αλλού.

Παρόλα αυτά, οι επενδυτικές τράπεζες ενώ είχαν πολύ σωστά αποτυπώσει τους λόγους για τους οποίους η Ευρωζώνη αντιμετώπιζε πρόβλημα, απέκλειαν τη λύση του QE και έλεγαν ότι αρκεί η απελευθέρωση της ρευστότητας. Όταν πλέον ο Mario Draghi τον περασμένο Ιούνιο ανακοίνωσε τα γνωστά μέτρα τόνωσης, οι περισσότερες από τις τράπεζες αυτές, έβγαλαν το QE από τα βασικά τους σενάρια.

Τρεις εβδομάδες μετά την ενεργοποίηση των μέτρων από την ΕΚΤ και με το EUR/USD στα 1,2700, οι μεγάλες τράπεζες επιστρέφουν επαναφέροντας το QE ως το πλέον πιθανό σενάριο, ενώ ήδη έχει δημιουργηθεί μια πίεση προς την ΕΚΤ η οποία σπρώχνει το EUR/USD σε συνεχώς χαμηλότερα επίπεδα.

Την ίδια ώρα, οι κερδοσκόποι είναι πιο «σορταρισμένοι» από ποτέ στο ευρώ με τις τράπεζες να δίνουν «εξωφρενικούς» στόχους που φτάνουν ακόμα και στο 1,0000. Στις αγορές προφανώς και μπορεί να γίνουν τα πάντα, αλλά η εκτίμησή μου είναι ότι το πρόβλημα της Ευρωζώνης έχει λυθεί κατά το ήμισυ. Και με τα υπόλοιπα μέτρα να είναι προ των πυλών, η διάλυση του ευρώ δε φαίνεται να είναι και το πιθανότερο σενάριο. Άλλωστε, η Ευρωζώνη έχει πρόβλημα αμερικανικού τύπου και όχι ιαπωνικού και αυτό σημαίνει ότι το σενάριο για ένα μακροχρόνια υποτιμημένο ευρώ, δεν είναι και το πιθανότερο.