Και δεν είναι τυχαίο ότι οι τιμές στα παλαιά ακίνητα (ηλικίας 5 ετών και άνω) παρ' ότι έχουν μεγαλύτερη ζήτηση έναντι των καινούργιων λόγω χαμηλότερου κόστους, εντούτοις πέφτουν με μεγαλύτερο ρυθμό έναντι των νέων (4,7% αντί για μόλις 3% των τελευταίων), για τον απλούστατο λόγο ότι δεν βρίσκονται σε χέρια κατασκευαστών, αλλά ιδιωτών που έχουν και μεγαλύτερη οικονομική ανάγκη.

Ακόμη και η πάντα μετριοπαθής στις διατυπώσεις της Τράπεζα της Ελλάδος, στην χθεσινή της ανακοίνωση για την πορεία των συναλλαγών και των τιμών στο γ' τρίμηνο του έτους, αναφέρει με εύσχημο τρόπο πως «η μεγαλύτερη μείωση των τιμών για τα παλαιά διαμερίσματα έναντι των νέων φαίνεται να αντανακλά τη σχετικά μεγαλύτερη ανθεκτικότητα των τιμών των νεόδμητων διαμερισμάτων, τα οποία κατά κανόνα διατίθενται προς πώληση από τους κατασκευαστές».

Βήμα σημειωτόν...

Αν και αθροιστικά στην τριετία (2009- γ' τρίμηνο 2011) τα στοιχεία της μιλούν για πτώση τιμών 12,5% στα ακίνητα, στα καινούργια η μείωση είναι μόλις 9,2% όταν στα παλαιά φτάνει στο 14,5%. Με το στοκ των απούλητων ακινήτων στα 150.000 σπίτια, και τις συναλλαγές μέσω τραπεζών να έχουν πέσει κατά 42% αφού οι εγκρίσεις στεγαστικών έχουν παγώσει, οι ειδικοί θεωρούν ότι οι τιμές θα έπρεπε να είχαν μειωθεί πολύ περισσότερο. Και μιλούν για τα γνωστά «παράδοξα» της ελληνικής αγοράς που κρατούν τα ακίνητα στο... ύψος τους, και που δεν είναι άλλα από το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί ακόμη στην οικοδομή (και στα συναφή επαγγέλματα), τα λιγοστά δάνεια που χρωστούν οι κατασκευαστές στις τράπεζες, καθώς και τη διασπορά του μεγάλου αριθμού απούλητων σπιτιών σε πολλές χιλιάδες μικρομεσαίες τεχνικές επιχειρήσεις, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα η πτώση να είναι μονοψήφια.

Γιατί αντέχουν...

Μια πτώση που δεν «στέκει» όταν φέτος στο γ' τρίμηνο του έτους είχαμε μέσω τραπεζών μόλις 9.124 συναλλαγές (- 42,1% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι), πράξεις που σε όγκο και σε αξία μεταφράζονται σε μείωση 40,5% από πέρυσι. Παρ' όλα αυτά η μείωση τιμών στην Αθήνα ήταν μόνο 4,3% (12,1% στην τριετία), 6,7% στη Θεσσαλονίκη (20,1% στη τριετία) και 3,5% στις άλλες μεγάλες πόλεις (11,5% στη τριετία).

Αιτία για την «περίεργη» ανθεκτικότητα των τιμών είναι, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς, ότι σαν αποτέλεσμα της μεθόδου της αντιπαροχής με την οποία χτίζουν τόσα χρόνια οι έλληνες κατασκευαστές δεν εκτέθηκαν ποτέ σε μεγάλο δανεισμό, όπως συνέβη σε άλλες χώρες της Ευρώπης (π.χ. στην Ιρλανδία ή την Ισπανία). Καθώς, λοιπόν, δεν χρωστούν μαζικά σε τράπεζες, δεν χρειάζεται να κάνουν και μεγάλες υποχωρήσεις αναφορικά με τις ζητούμενες τιμές, κι ας διαθέτουν από το 2005 απούλητα 5 έως 10 διαμερίσματα ο καθένας.

Κατά την Τράπεζα της Ελλάδος, το γεγονός πάντως ότι τόσο η αξία όσο και ο όγκος των συναλλαγών την περίοδο της κρίσης μειώθηκαν περισσότερο απ' ότι ο αριθμός των συναλλαγών (40% και 22,6% αντίστοιχα, έναντι 42,1%), αντανακλά τη στροφή του αγοραστικού ενδιαφέροντος των νοικοκυριών προς διαμερίσματα μικρότερου εμβαδού και μικρότερης αξίας.

Γιώργος Φιντικάκης