Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ σχεδιάζει να προχωρήσει μέχρι και σε πωλήσεις όπλων έως και 103 δισ. δολαρίων σε ξένους αγοραστές, το οποίο θα είναι μια εντυπωσιακή άνοδος από τις πωλήσεις κατά μέσο όρο 13 δισ. δολαρίων το χρόνο, μεταξύ 1995 και 2005.

Παρά τις εξαγωγές όπλων, το μεγάλο μέρος της παραγωγής της αμερικάνικης πολεμικής βιομηχανίας καλύπτει τις εσωτερικές ανάγκες των ΗΠΑ. Ιδίως μετά την 11 Σεπτεμβρίου, ο αμυντικός προϋπολογισμός των  ΗΠΑ έχει υπερδιπλασιαστεί, φτάνοντας σε περίπου 700 δισ. δολάρια, ένα ποσό που από μόνο του φτάνει όσα σχεδόν ξοδεύουν για εξοπλισμούς όλες οι υπόλοιπες χώρες στον κόσμο μαζί! Τον Δεκέμβριο, το Κογκρέσο συμφώνησε να δαπανήσει 725 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα το 2011.

Αλλά ενώ οι αμυντικές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται, η διάθεση στις αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ είναι μελαγχολική. Με δύο πολέμους να πλησιάζουν στο τέλος τους και ένα τεράστιο έλλειμμα του ομοσπονδιακού προΫπολογισμού, φαίνεται αναπόφευκτο ότι θα κλείσει η στρόφιγγα. Επομένως, η επιβίωση των γραμμών παραγωγής στις τεράστιες βιομηχανίες όπλων, απαιτεί την αύξηση των εξαγωγών, αφού η εσωτερική ζήτηση είναι δεδομένο ότι θα μειωθεί.
Γίγαντες της αμυντικής βιομηχανίας, όπως η Boeing, η Raytheon και η Lockheed Martin επιδιώκουν όλο και περισσότερο να πουλήσουν λιανικώς τα εμπορεύματά τους σε διεθνείς πελάτες, οι οποίοι μερικές φορές χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ κι έχουν βρει έναν εκπληκτικό σύμμαχο: τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.

«Ο Ομπάμα είναι πολύ πιο φιλικός για τις εξαγωγές όπλων από οποιονδήποτε από τους προηγούμενες ηγέτες των Δημοκρατικών», δήλωσε πρόσφατα ο Λόρεν Τόμσον, ένας βετεράνος σύμβουλος άμυνας. Αξιωματούχοι της κυβέρνησης αναφέρουν ότι η έκρηξη στις εξαγωγές όπλων είναι απλώς το αποτέλεσμα της υγιούς ζήτησης. Πράγματι, τα αμερικανικής κατασκευής όπλα θεωρούνται ευρέως τα καλύτερα και τα πιο περιζήτητα όπλα στον κόσμο.

Αλλά η ομάδα του Ομπάμα έχει σπεύσει να προλειάνει το έδαφος για μεγάλες πωλήσεις, σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και η Ινδία. Ο Ομπάμα υποστηρίζει επίσης την κίνηση που ζητά την ελαστικοποίηση των κανόνων που διέπουν τις εξαγωγές όπλων των ΗΠΑ.

Οι επικριτές αυτής της κίνησης υποστηρίζουν πως ο εφοδιασμός ορισμένων κρατών με προηγμένα όπλα είναι μια επικίνδυνη στρατηγική, ιδίως στη Μέση Ανατολή, η οποία βρίθει από αμερικανικής κατασκευής όπλα και στην οποία οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν μεγάλη πολιτική αστάθεια. Κι ενώ οι ΗΠΑ πωλούν όπλα μόνο σε συμμάχους τους, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μπορούν από τη μια μέρα στην άλλη, να φέρουν στην εξουσία καθεστώτα μη φιλικά προς την υπερδύναμη. Υπάρχει το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Ιράν. Η Αμερικανική κυβέρνηση πώλησε δεκάδες αεροσκάφη F-14 στο Ιράν στη δεκαετία του 1970 λίγο πριν την ανατροπή του Σάχη. Τελικά τα F-14 έμειναν στους φονταμενταλιστές ανατροπείς του καθεστώτος, οι οποίοι ήταν απολύτως εχθρικοί προς τις ΗΠΑ.