Τα στοιχεία αυτά επαληθεύουν τις υπέρογκες δαπάνες της χώρας μας για την άμυνα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι τα ποσά αυτά είναι τόσο υψηλά παρόλο που το ελληνικό κράτος έχει να υπογράψει μεγάλη σύμβαση από το 2005.
Αυτό συμβαίνει- όπως εξηγούν αναλυτές- διότι μία μεγάλη αγορά εμφανίζεται στα δημόσια λογιστικά να πληρώνεται επί χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες παραγγελίες της προηγούμενης 10ετίας εξακολουθούν να αποπληρώνονται και βεβαίως καταχωρίζονται ως εξοπλιστικές δαπάνες.
Για παράδειγμα, οι πληρωμές για την αγορά των μαχητικών F-16 Block52 Advanced, ύψους 1,2 δισ. ευρώ, που υπεγράφη το 2005, άρχισαν να καταχωρίζονται -πλην μίας προκαταβολής- μόλις το 2008 στα δημόσια λογιστικά. Δηλαδή σχεδόν ταυτόχρονα με την παραλαβή τους.
Οι προμηθευτές της Ελλάδας και τα διεθνή συμφέροντα
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ερευνητικού Ινστιτούτου για τη Διεθνή Ειρήνη της Στοκχόλμης (SΙΡRΙ) οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και η πολιτική ηγεσία, η οποία υπογράφει τις συμβάσεις, προτιμούν- παραδοσιακά- εταιρείες από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Γερμανία, ενώ μετά το 1994 έχει παρατηρηθεί κι ένα άνοιγμα προς τη Ρωσία.
Συγκεκριμένα, κατά την πενταετία 2004-2008 οι προμηθευτές ήταν κατά 31% Γερμανοί, κατά 24% Αμερικανοί και κατά 24% Γάλλοι. Τα παραπάνω στοιχεία, αν συγκριθούν με τις προμήθειες που έγιναν μεταξύ 1999 και 2003, καταγράφουν μία σημαντική μεταστροφή στις προτιμήσεις της χώρας όσον αφορά τους προμηθευτές.
Συγκεκριμένα μεταξύ 1999-2003, το 67% των αμυντικών δαπανών μας για προμήθειες οπλικών συστημάτων κατευθυνόταν στις ΗΠΑ, ενώ Γερμανία και Γαλλία κέρδιζαν μόλις το 11%. Η αλλαγή ισορροπιών στις εξοπλιστικές δαπάνες ξεκίνησε την περίοδο των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του ευρώ, οπότε η χώρα άρχισε να προμηθεύεται κυρίως από τους Ευρωπαίους εταίρους της παρά από τις ΗΠΑ.
Ειδικότερα:
Από τη Γαλλία: Οι παραγγελίες μετά την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη αφορούν τα μαχητικά Mirage 2000-5 και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων παλαιότερης γενιάς Mirage 2000EGM της Πολεμικής Αεροπορίας στον τύπο 2000-5. Η αγορά των αεροσκαφών συνοδεύτηκε από την παραγγελία πυραύλων αερομαχίας τύπου MICA και υποστρατηγικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας SCALP EG. Από τη γαλλική αμυντική βιομηχανία είχαν αποκτηθεί παλαιότερα τα αντιαεροπορικά συστήματα Crotale NG και τα ελικόπτερα έρευνας-διάσωσης και έρευνας-διάσωσης μάχης τύπου Super Puma.
Από τη Γερμανία: Η Ελλάδα μετά το 2000 αποφάσισε να ναυπηγήσει 4 υποβρύχια Type 214 και να εκσυγχρονίσει άλλα 3 Type 209 στο επίπεδο 209/ΑΙΡ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και είναι πιθανόν να μεταβληθεί ανάλογα με τις εξελίξεις στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Στη Γερμανία παραγγέλθηκαν επίσης 170 άρματα μάχης Leopard-2 Hel και αυτοκινούμενα πυροβόλα PzH 2000. Παλαιότερα, γερμανικές εταιρείες είχαν αναλάβει τον εκσυχρονισμό των μαχητικών F-4 της Πολεμικής Αεροπορίας.
Από τις ΗΠΑ: Ο παραδοσιακός προμηθευτής των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την κρίση στα Ίμια, οι αμερικανικές εταιρείες κέρδισαν διαδοχικά τα συμβόλαια των αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot, των μεταφορικών ελικοπτέρων Chinook και αργότερα των επιθετικών ελικοπτέρων AH-64D Apache Longbow. Στη συνέχεια όμως έμειναν εκτός νυμφώνος σε σημαντικούς διαγωνισμούς όπως αυτός του άρματος μάχης.
Ωστόσο, η αμερικανική αεροπορική βιομηχανία είναι σχεδόν μόνιμη προμηθεύτρια μαχητικών αεροσκαφών- που αποτελούν κατά βάση και τα μεγαλύτερα συμβόλαια- όπως καταδεικνύεται από τις δύο παραγγελίες F16 που έγιναν στο διάστημα αυτό. Συνολικά αγοράστηκαν 100 αεροσκάφη του τύπου (60 το 1999-2000 και άλλα 40 το 2005), ενώ αμερικανικής προέλευσης ήταν και όλα τα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούν τα εν λόγω αεροσκάφη.
Αμερικανική συμμετοχή υπήρχε βεβαίως και στο πρόγραμμα του μεταφορικού αεροσκάφους C-27J (προϊόν συνεργασίας της Lockheed με την Alenia) που παραγγέλθηκε το 1993, αλλά τελικά η παραγγελία π
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr