Με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία δεν είναι η μοναδική που δικαιώνει τους γιατρούς, καθώς είχαν προηγηθεί αντίστοιχες αποφάσεις από πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δικαστήρια,  πλέον μπορούν να λάβουν αναδρομικά από 40.000-60.000 ευρώ.

Οι Αρεοπαγίτες έκριναν ότι παράνομα καταβάλλονταν μειωμένες οι αποδοχές στους ιατρούς ΕΣΥ και πως ο νόμος 4093/2012 είναι αντισυνταγματικός διότι:

α) Δεν προέβη σε «εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις από τις εν λόγω μειώσεις», ούτε «αν το αναμενόμενο οικονομικό όφελος που θα προκύψει από τις μειώσεις είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο από τις επιπτώσεις των μειώσεων». Δηλαδή νομοθετήθηκαν μειώσεις που μπορούσαν να προκαλέσουν συνολικά ζημία αντί για όφελος και πιθανότατα προκάλεσαν ζημία. 

β) Δεν εξετάστηκε από το νόμο «αν θα μπορούσαν να ληφθούν άλλα μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος» ως προς τη μείωση των δημοσίων δαπανών, αλλά με μικρότερο κόστος για τους γιατρούς του ΕΣΥ.

γ) Δεν εξετάστηκε αν οι αποδοχές των γιατρών του ΕΣΥ παραμένουν μετά τις νέες μειώσεις επαρκείς για την αντιμετώπιση του κόστους αξιοπρεπούς διαβίωσής τους και ανάλογες της αποστολής που τους έχει ανατεθεί με το άρθρο 5 παρ. 5 του Συντάγματος.

Τα δικαστήρια στα οποία είχαν προσφύγει οι γιατροί έχουν επιδικάσει μεικτές μηνιαίες διαφορές περίπου στα 1000 ευρώ, με τα συνολικά ποσά να φθάνουν τις 50.000 ακόμη και τις 60.000 ευρώ αναδρομικά για τους προσφεύγοντες.

Σύμφωνα με τον δικηγόρο Γιάννη Τουτζιαράκη, οποίος εκπροσώπησε τους προσφεύγοντες στο ανώτατο δικαστήριο, αναφέρει:

«Οι λόγοι για τους οποίους όλα τα ανώτατα δικαστήρια έκριναν τις διατάξεις και τις περικοπές του ν. 4093/2012 ως αντίθετες με το Σύνταγμα και μη εφαρμοστέες, αποτελούν προπατορικό και υπερκομματικό αμάρτημα και βαραίνουν και το ισχύον μισθολόγιο του ν. 4472/2017. Και το ισχύον μισθολόγιο καταλήγει σε καθαρές αμοιβές των ιατρών ΕΣΥ ίδιες ή και μικρότερες, χωρίς να έχει υπάρξει συμμόρφωση προς τις υποδείξεις όλων των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας.

Χωρίς δηλαδή να υπάρξει σοβαρή εκτίμηση αν οι επιπτώσεις από το μειωμένο επίπεδο μισθών επιφέρουν τελικά οικονομική ζημία αντί για όφελος ή αν οι μη επαρκείς αποδοχές οδηγούν σε υπονόμευση της συνταγματικής υποχρέωσης να εξασφαλίζεται η παροχή υπηρεσιών υγείας υψηλού επιπέδου (ΣΕ 3802/2014, Ολομέλεια,  9/2016 και 2381/2016)».