Οι τράπεζες συμβουλεύουν τα εξής:

1. Σωστός προγραμματισμός

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος προτού προχωρήσει στη λήψη καταναλωτικού δανείου ή στην απόκτηση πιστωτικής κάρτας είναι οι οικονομικές δυνατότητές του και το ακριβές ποσό που χρειάζεται να δανειστεί για να καλύψει κάποια ανάγκη.

Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει κάποιος να δανείζεται απλώς και μόνο γιατί του φαίνεται η προσφορά χρήματος δελεαστική. Αν, για παράδειγμα, χρειάζεται 3.000 ευρώ, δεν πρέπει να ζητήσει 10.000 ευρώ επειδή απλώς τα δικαιούται, διότι θα πληρώσει ουσιαστικά χωρίς λόγο τόκους και θα επιβαρύνει τον ετήσιο οικογενειακό προϋπολογισμό.

2. Εκμετάλλευση των προγραμμάτων ανακύκλωσης δανείων

Στην ελληνική αγορά υπάρχει πληθώρα προγραμμάτων ανακύκλωσης δανείων και καρτών. Τα προϊόντα αυτά, εφόσον χρησιμοποιηθούν σωστά, μειώνουν τις μηνιαίες δόσεις και εξασφαλίζουν χαμηλότερο κόστος δανεισμού.

Προσοχή όμως! Αν γίνει η αναχρηματοδότηση, στις περισσότερες περιπτώσεις πρέπει να αποφεύγεται ο εκ νέου δανεισμός. Για παράδειγμα, αν κάποιος μεταφέρει το υπόλοιπο της πιστωτικής κάρτας του σε μια δεύτερη για να εκμεταλλευτεί την άτοκη περίοδο που προσφέρεται, συνιστάται η κατάργηση της πρώτης κάρτας ή η μη επαναχρησιμοποίησή της.

3. Εξόφληση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου ποσού από την ελάχιστη καταβολή στις πιστωτικές κάρτες και στα ανοιχτά δάνεια

Κάποιος που αποπληρώνει ποσό μεγαλύτερο από το ελάχιστο που αναγράφεται στη μηνιαία κίνηση του λογαριασμού του, από τη μια μειώνει σημαντικά την οφειλή του και από την άλλη γλιτώνει την καταβολή επιπλέον τόκων στο μέλλον.

Επιπλέον μειώνεται η δόση των επόμενων μηνών. Για παράδειγμα, σε ένα ανοιχτό δάνειο, αν ο πελάτης τον πρώτο μήνα εξοφλήσει όλο το ποσό που χρησιμοποίησε, τότε θα επιβαρυνθεί μόνο με τους τόκους ενός μηνός.

Στην περίπτωση των πιστωτικών καρτών, αν γίνει ολική εξόφληση των αγορών με τον πρώτο λογαριασμό που λαμβάνει ο πελάτης μετά την πραγματοποίησή τους, δεν πληρώνει καθόλου τόκους.

4. Ερευνα αγοράς H πληθώρα των προϊόντων καταναλωτικής πίστης που προσφέρουν οι τράπεζες καθιστούν δύσκολη την τελική επιλογή όχι μόνο της τράπεζας, αλλά και του προϊόντος.

Κατ' αρχήν ο δανειολήπτης πρέπει ανάλογα με τις ανάγκες του να αποφασίσει για το ποιο είδος δανείου θα λάβει (ανοιχτό ή τοκοχρεολυτικό δάνειο ή πιστωτική κάρτα). Αφού καταλήξει ως προς αυτό, πρέπει να διερευνήσει στην αγορά για το ποιο από τα ομοειδή προϊόντα που προσφέρουν οι τράπεζες είναι πιο «φθηνό».

Ο πιο εύκολος τρόπος για να διευκρινισθεί αυτό είναι ο υπολογισμός της Συνολικής Ετήσιας Πραγματικής Επιβάρυνσης (ΣΕΠΠΕ). Το ΣΕΠΠΕ δείχνει στον καταναλωτή υπό μορφήν ποσοστού επί τοις εκατό τη συνολική, σε ετήσια βάση, επιβάρυνση που θα έχει από ένα δάνειο ή από τη χρήση της κάρτας, αφού περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία κόστους της πίστωσης.

5. Πλήρης ενημέρωση από τις τράπεζες

Οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να πληροφορούν τους πελάτες τους με ενημερωτικό υλικό, αλλά και προφορικά για όλα τα χαρακτηριστικά των προϊόντων που προσφέρουν. Συγκεκριμένα, με εγκύκλιό της, η Τράπεζα της Ελλάδος προσδιορίζει το πώς ακριβώς πρέπει οι τράπεζες να ενημερώνουν τους πελάτες τους για τα προϊόντα που προσφέρουν και για την αναλυτική τιμολόγησή τους.

6. Ο χρυσός κανόνας του 35%

Οι τράπεζες συστήνουν στους υποψήφιους δανειολήπτες προτού προχωρήσουν σε δανεισμό ή χρεώσουν την πιστωτική κάρτα τους να είναι σίγουροι ότι τα ποσά που θα καταβάλλουν κάθε μήνα για την εξόφληση των οφειλών τους αποτελούν το πολύ το 35% των συνολικών καθαρών μηνιαίων απολαβών τους. Οπως υποστηρίζουν τα στελέχη των τραπεζών, όποιος ακολούθησε αυτόν τον κανόνα σπάνια βρέθηκε εκτεθειμένος απέναντι στις τράπεζες.

7. Ερευνα για τις πρόσθετες επιβαρύνσεις στις πιστωτικές κάρτες

Πριν ή και μετά την απόκτηση πιστωτικής κάρτας, πρέπει να αναζητηθούν οι πρόσθετες επιβαρύνσεις που αυξάνουν το κόστος κατοχής και χρήσης της. Το επιτόκιο και η ετήσια συνδρ