Η υποψήφια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παραχώρησε συνέντευξη στον Άγγελο Κωβαίο, η οποία δημοσιεύθηκε στο Reporter Magazine Ιουλίου.
Αναλυτικά η συνένευξη:
Κυρία Αποστολάκη, το ΠΑΣΟΚ αύξησε στις ευρωεκλογές έστω και λίγο το ποσοστό του. Γιατί προκλήθηκε τέτοια αναστάτωση;
Το ΠΑΣΟΚ πράγματι ήταν το μόνο από τα τρία μεγάλα κόμματα που είχε μια περιορισμένη άνοδο, σε αντίθεση με την ΝΔ που βυθίστηκε εκλογικά και τον ΣΥΡΙΖΑ που σημείωσε περαιτέρω υποχώρηση στα ποσοστά του. Αυτές οι προβλεπόμενες επιδόσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες επιβεβαιώθηκαν, είχαν γεννήσει προσδοκίες σε σχέση με την επιδιωκόμενη και εφικτή ουσιαστική άνοδο των ποσοστών μας, μαζί με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης.
Το γεγονός ότι σε αυτές τις εκλογές υπήρξε ένας μεγάλος ηττημένος, ο Πρωθυπουργός και η ΝΔ, χωρίς οι πολίτες να επιφυλάξουν τη θέση του νικητή σε άλλο κόμμα, ούτε και στο ΠΑΣΟΚ, συνιστά από μόνο του ένα πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα. Είναι σαφές ότι οι πολίτες επιθυμούν εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, όπως επίσης και το ότι η αποκατάσταση της συμμετρίας στο πολιτικό σύστημα της χώρας με δύο ισχυρούς πόλους εξουσίας, είναι ώριμη θεσμική και δημοκρατική αναγκαιότητα.
Όλα αυτά απαιτούν βεβαίως νηφαλιότητα, ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Η αναστάτωση από μόνη της δεν είναι πάντα δημιουργική.
Ποιο είναι το πολιτικό επίδικο αυτής της εσωκομματικής κρίσης; Υπάρχει μόνο θέμα ηγεσίας; Μήπως είναι περισσότερο θέμα πολιτικής πρότασης; Ποια πρέπει να είναι αυτή η πρόταση;
Το ΠΑΣΟΚ έχει από τη γέννηση του την ταυτότητα της πλειοψηφικής παράταξης εξουσίας. Δεν γεννήθηκε από τον ιδρυτή του ως μικρό ή μικρομεσαίο μεταρρυθμιστικό κόμμα, που τοποθετείται στο πολιτικό σκηνικό ως συμπλήρωμα ή ως παρίας. Μετά την δραματική περιπέτεια της χρεοκοπίας κατόρθωσε όχι μόνο να αντέξει αλλά να διεκδικεί με αξιώσεις τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υποστηρίζω ότι αυτή η προσδοκία, αυτός ο στόχος δεν αφορά μια μικροκομματική επιδίωξη με αυτοαναφορικό περιεχόμενο, άσχετο με τις ανάγκες της κοινωνίας.
Είναι σήμερα ιστορική, κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα η μεγάλη επιστροφή της πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης, για να φέρει στον τόπο την νέα αλλαγή. Αυτός είναι ο στόχος και πρέπει να δούμε πώς θα τον υλοποιήσουμε. Οι πολίτες το ζητούν, το χρειάζονται, το είπαν ηχηρά και με την αποχή τους και με την κατανομή της ψήφου τους.
Προφανώς και το εγχείρημα απαιτεί σχέδιο και παρεμβάσεις και δεν εξαντλείται στο ζήτημα της ηγεσίας. Απαιτεί μια πολιτική λειτουργία που προσιδιάζει σε κόμμα εξουσίας. Με όργανα, τεχνοκρατική υποδομή και συμμετοχική λειτουργία, παράγοντες οι οποίοι ενδυναμώνουν την ηγεσία, ενισχύουν το πολιτικό σχέδιο διακυβέρνησης, διαχέουν το μήνυμα στην κοινωνία και εν τέλει οικοδομούν την κρίσιμη κοινωνική πλειοψηφία πάνω στην οποία στηρίχτηκε στο παρελθόν η μακρά πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ.
Πώς βλέπετε την συζήτηση που έσπευσαν να ξεκινήσουν ορισμένοι για συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ ή και τον Αλέξη Τσίπρα;
Αυτές οι συζητήσεις φοβάμαι ότι αφορούν μόνο όσους τις ξεκινούν. Στον αντίποδα βρίσκεται η ανάγκη για ενοποίηση του προοδευτικού χώρου. Μια δημοκρατική ανάγκη με ιστορική και θεσμική αναφορά, η οποία συνιστά αίτημα της πλειοψηφίας των προοδευτικών πολιτών.
Η ενοποίηση του κατακερματισμένου και χωρίς πυξίδα σήμερα προοδευτικού χώρου δεν θα γίνει με συμφωνίες κορυφής και συγκολλήσεις με αβέβαιο άθροισμα.
Προϋποθέτει το χτίσιμο μιας σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες, που γεννά ελπίδα και προοπτική μέσα από ένα πολιτικό σχέδιο για τη χώρα, που ενώνει και δεν διχάζει, που συμπεριλαμβάνει και δεν αποκλείει, που πείθει και για το λόγο αυτό δημιουργεί ρεύμα συγκλίσεων και πλειοψηφιών. Με πρωταγωνιστές αξιόπιστα πρόσωπα, ρεαλιστικές προτάσεις, ιδέες που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του μέλλοντος και δεν εγκλωβίζονται σε σχήματα του παρελθόντος.
Το έχει κάνει επανειλημμένα στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να το πετύχουμε ξανά.
Είναι εξαιρετικά πιθανό στις επόμενες εθνικές εκλογές να μην υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ανοίξει τη συζήτηση για τις συμμαχίες του και ποιες πρέπει να είναι αυτές;
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου απίθανο η κυβέρνηση να μην εξαντλήσει την τετραετία, οι συσχετισμοί και το πολιτικό σκηνικό κατά το χρόνο των προσεχών εθνικών εκλογών είναι πολύ πιθανό να έχουν υποστεί μεταβολές, σε σχέση με σήμερα.
Αυτό που είναι όμως βέβαιο και δεν αλλάζει είναι η στρατηγική της πολιτικής αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αφού κλείσει αυτή την μετεκλογική περίοδο, οφείλει και πιστεύω ότι θα καταφέρει να αυξήσει την επιρροή του στην ελληνική κοινωνία. Και θα δώσει την μάχη των επόμενων εθνικών εκλογών, από μια θέση μεγαλύτερης ισχύος που θα ενισχύει τα χαρακτηριστικά του ως πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Φαίνεται ότι το τραύμα του 2007 δεν έχει κλείσει ποτέ στο ΠΑΣΟΚ, με τη διαφορά ότι τότε παίρνατε 40%. Μήπως η σημερινή κρίση οδηγήσει στην οριστική απαξίωση και στην επιβεβαίωση εκείνων που χαρακτηρίζουν το κόμμα σας «ΚΚΕ του Κέντρου»;
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Οι μεγάλες παρατάξεις προχωρούν και τα τραύματα επουλώνονται και μετασχηματίζονται σε πλούτο, εμπειρία και δύναμη.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές το 2009. Διαχειρίστηκε τη χρεοκοπία της χώρας, όχι χωρίς λάθη, αλλά σε κάθε περίπτωση με πατριωτική ευθύνη. Και παρά το γεγονός ότι κάποιοι προσπάθησαν να του φορτώσουν το βάρος και την αποκλειστική ευθύνη για την δραματική περιπέτεια που βιώσαμε μέσα από ετερόκλιτες συμμαχίες και βαθιά διχαστικό λόγο, εκείνο άντεξε και σήμερα διεκδικεί να γίνει ο εκφραστής ξανά της πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης, ενώνοντας και πάλι και γεννώντας ελπίδα και προσδοκία για το μέλλον.
Εκείνοι που χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ ΚΚΕ του κέντρου, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε παρακολούθημα τους, δεν το απορρόφησαν, ή κάποιοι άλλοι δεν το υποκατέστησαν.
Ας το πάρουν απόφαση: Το κόμμα που άλλαξε τις ζωές των Ελλήνων δίνοντας χώρο και ορατότητα σε όλους και όχι μόνο στους προνομιούχους, έχει επιστρέψει όχι ως παρίας, αλλά ως πρωταγωνιστής.
Η υποψήφια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παραχώρησε συνέντευξη στον Άγγελο Κωβαίο, η οποία δημοσιεύθηκε στο Reporter Magazine Ιουλίου.
Κυρία Αποστολάκη, το ΠΑΣΟΚ αύξησε στις ευρωεκλογές έστω και λίγο το ποσοστό του. Γιατί προκλήθηκε τέτοια αναστάτωση;
Το ΠΑΣΟΚ πράγματι ήταν το μόνο από τα τρία μεγάλα κόμματα που είχε μια περιορισμένη άνοδο, σε αντίθεση με την ΝΔ που βυθίστηκε εκλογικά και τον ΣΥΡΙΖΑ που σημείωσε περαιτέρω υποχώρηση στα ποσοστά του. Αυτές οι προβλεπόμενες επιδόσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες επιβεβαιώθηκαν, είχαν γεννήσει προσδοκίες σε σχέση με την επιδιωκόμενη και εφικτή ουσιαστική άνοδο των ποσοστών μας, μαζί με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης.
Το γεγονός ότι σε αυτές τις εκλογές υπήρξε ένας μεγάλος ηττημένος, ο Πρωθυπουργός και η ΝΔ, χωρίς οι πολίτες να επιφυλάξουν τη θέση του νικητή σε άλλο κόμμα, ούτε και στο ΠΑΣΟΚ, συνιστά από μόνο του ένα πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα. Είναι σαφές ότι οι πολίτες επιθυμούν εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, όπως επίσης και το ότι η αποκατάσταση της συμμετρίας στο πολιτικό σύστημα της χώρας με δύο ισχυρούς πόλους εξουσίας, είναι ώριμη θεσμική και δημοκρατική αναγκαιότητα.
Όλα αυτά απαιτούν βεβαίως νηφαλιότητα, ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Η αναστάτωση από μόνη της δεν είναι πάντα δημιουργική.
Ποιο είναι το πολιτικό επίδικο αυτής της εσωκομματικής κρίσης; Υπάρχει μόνο θέμα ηγεσίας; Μήπως είναι περισσότερο θέμα πολιτικής πρότασης; Ποια πρέπει να είναι αυτή η πρόταση;
Το ΠΑΣΟΚ έχει από τη γέννηση του την ταυτότητα της πλειοψηφικής παράταξης εξουσίας. Δεν γεννήθηκε από τον ιδρυτή του ως μικρό ή μικρομεσαίο μεταρρυθμιστικό κόμμα, που τοποθετείται στο πολιτικό σκηνικό ως συμπλήρωμα ή ως παρίας. Μετά την δραματική περιπέτεια της χρεοκοπίας κατόρθωσε όχι μόνο να αντέξει αλλά να διεκδικεί με αξιώσεις τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υποστηρίζω ότι αυτή η προσδοκία, αυτός ο στόχος δεν αφορά μια μικροκομματική επιδίωξη με αυτοαναφορικό περιεχόμενο, άσχετο με τις ανάγκες της κοινωνίας.
Είναι σήμερα ιστορική, κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα η μεγάλη επιστροφή της πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης, για να φέρει στον τόπο την νέα αλλαγή. Αυτός είναι ο στόχος και πρέπει να δούμε πώς θα τον υλοποιήσουμε. Οι πολίτες το ζητούν, το χρειάζονται, το είπαν ηχηρά και με την αποχή τους και με την κατανομή της ψήφου τους.
Προφανώς και το εγχείρημα απαιτεί σχέδιο και παρεμβάσεις και δεν εξαντλείται στο ζήτημα της ηγεσίας. Απαιτεί μια πολιτική λειτουργία που προσιδιάζει σε κόμμα εξουσίας. Με όργανα, τεχνοκρατική υποδομή και συμμετοχική λειτουργία, παράγοντες οι οποίοι ενδυναμώνουν την ηγεσία, ενισχύουν το πολιτικό σχέδιο διακυβέρνησης, διαχέουν το μήνυμα στην κοινωνία και εν τέλει οικοδομούν την κρίσιμη κοινωνική πλειοψηφία πάνω στην οποία στηρίχτηκε στο παρελθόν η μακρά πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ.
Πώς βλέπετε την συζήτηση που έσπευσαν να ξεκινήσουν ορισμένοι για συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ ή και τον Αλέξη Τσίπρα;
Αυτές οι συζητήσεις φοβάμαι ότι αφορούν μόνο όσους τις ξεκινούν. Στον αντίποδα βρίσκεται η ανάγκη για ενοποίηση του προοδευτικού χώρου. Μια δημοκρατική ανάγκη με ιστορική και θεσμική αναφορά, η οποία συνιστά αίτημα της πλειοψηφίας των προοδευτικών πολιτών.
Η ενοποίηση του κατακερματισμένου και χωρίς πυξίδα σήμερα προοδευτικού χώρου δεν θα γίνει με συμφωνίες κορυφής και συγκολλήσεις με αβέβαιο άθροισμα.
Προϋποθέτει το χτίσιμο μιας σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες, που γεννά ελπίδα και προοπτική μέσα από ένα πολιτικό σχέδιο για τη χώρα, που ενώνει και δεν διχάζει, που συμπεριλαμβάνει και δεν αποκλείει, που πείθει και για το λόγο αυτό δημιουργεί ρεύμα συγκλίσεων και πλειοψηφιών. Με πρωταγωνιστές αξιόπιστα πρόσωπα, ρεαλιστικές προτάσεις, ιδέες που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του μέλλοντος και δεν εγκλωβίζονται σε σχήματα του παρελθόντος.
Το έχει κάνει επανειλημμένα στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να το πετύχουμε ξανά.
Είναι εξαιρετικά πιθανό στις επόμενες εθνικές εκλογές να μην υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ανοίξει τη συζήτηση για τις συμμαχίες του και ποιες πρέπει να είναι αυτές;
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου απίθανο η κυβέρνηση να μην εξαντλήσει την τετραετία, οι συσχετισμοί και το πολιτικό σκηνικό κατά το χρόνο των προσεχών εθνικών εκλογών είναι πολύ πιθανό να έχουν υποστεί μεταβολές, σε σχέση με σήμερα.
Αυτό που είναι όμως βέβαιο και δεν αλλάζει είναι η στρατηγική της πολιτικής αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αφού κλείσει αυτή την μετεκλογική περίοδο, οφείλει και πιστεύω ότι θα καταφέρει να αυξήσει την επιρροή του στην ελληνική κοινωνία. Και θα δώσει την μάχη των επόμενων εθνικών εκλογών, από μια θέση μεγαλύτερης ισχύος που θα ενισχύει τα χαρακτηριστικά του ως πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Φαίνεται ότι το τραύμα του 2007 δεν έχει κλείσει ποτέ στο ΠΑΣΟΚ, με τη διαφορά ότι τότε παίρνατε 40%. Μήπως η σημερινή κρίση οδηγήσει στην οριστική απαξίωση και στην επιβεβαίωση εκείνων που χαρακτηρίζουν το κόμμα σας «ΚΚΕ του Κέντρου»;
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Οι μεγάλες παρατάξεις προχωρούν και τα τραύματα επουλώνονται και μετασχηματίζονται σε πλούτο, εμπειρία και δύναμη.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές το 2009. Διαχειρίστηκε τη χρεοκοπία της χώρας, όχι χωρίς λάθη, αλλά σε κάθε περίπτωση με πατριωτική ευθύνη. Και παρά το γεγονός ότι κάποιοι προσπάθησαν να του φορτώσουν το βάρος και την αποκλειστική ευθύνη για την δραματική περιπέτεια που βιώσαμε μέσα από ετερόκλιτες συμμαχίες και βαθιά διχαστικό λόγο, εκείνο άντεξε και σήμερα διεκδικεί να γίνει ο εκφραστής ξανά της πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης, ενώνοντας και πάλι και γεννώντας ελπίδα και προσδοκία για το μέλλον.
Εκείνοι που χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ ΚΚΕ του κέντρου, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε παρακολούθημα τους, δεν το απορρόφησαν, ή κάποιοι άλλοι δεν το υποκατέστησαν.
Ας το πάρουν απόφαση: Το κόμμα που άλλαξε τις ζωές των Ελλήνων δίνοντας χώρο και ορατότητα σε όλους και όχι μόνο στους προνομιούχους, έχει επιστρέψει όχι ως παρίας, αλλά ως πρωταγωνιστής.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr