Παρατηρεί δε, ότι η αναζωπύρωση της συζήτησης για το τι έγινε το 2015 «βολεύει τόσο το ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη», καθώς η αντιπαράθεση επιδιώκει να κρύψει την στρατηγική τους σύμπλευση, και ότι «ο καβγάς τους αφορά στο ποια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ και με ποιους πρόθυμους, μπορεί να εγγυηθεί την ανάκαμψη των κερδοφορίας συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων».

Αναφορικά με τον «πεσιμιστικό λήθαργο» του λαού, είπε ότι παρά τις επιφανειακές εντυπώσεις, ο λαός «δεν θα αργήσει να εκφράσει την αγανάκτηση και την οργή που τώρα σιγοβράζει και να τους πάρει όλους αμπάριζα - κυβερνήσεις σημερινές και χτεσινές, αστικά κόμματα, το ίδιο το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης», καθώς και όλους όσους του δείχνουν τον δρόμο του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας.

Επισήμανε ακόμη ότι η κυβέρνηση κοροϊδεύει με τα περί «τέλους των μνημονίων», διότι σημασία δεν έχει «αν και πότε θα τελειώσει το πρόγραμμα, αλλά τι θα γίνει με τους δεκάδες μνημονιακούς νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ, αλλά και με όσους κληρονόμησε και διατηρεί από τις προηγούμενες, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ».

«Τέλος στα μνημόνια και στην επιτροπεία μπορεί να βάλει ο λαός όταν αποφασίσει να γράψει με την πάλη του την ημερομηνία λήξης στο σύστημα της εκμετάλλευσης, που είναι το “μνημόνιο των μνημονίων”» πρόσθεσε.

Σε ό,τι αφορά την «έμμονη ιδέα της συντηρητικής παράταξης περί 'ιδεολογικής ηγεμονίας' της αριστεράς στην μεταπολίτευση», σημείωσε καταρχήν ότι η ιστορία δεν προσεγγίζεται με «τεχνητά δίπολα τύπου συντηρητική - προοδευτική παράταξη, Αριστερά - Δεξιά κλπ» διότι «κι αν συμφωνούμε ότι στη συντηρητική παράταξη ανήκει η ΝΔ, στην προοδευτική ποιοι ανήκουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ΠΑΣΟΚ; Οι άλλοι συνέταιροι των μνημονίων;».

Ο κ. Κουτσούμπας είπε ότι «όσο αλήθεια είναι το ότι παρά την ήττα του ΔΣΕ, η πάλη του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος έβαλε τη δική της σφραγίδα στις μετέπειτα εξελίξεις, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι υπήρξαν κόμματα, που εκμεταλλεύτηκαν τις καλύτερες παραδόσεις του λαού μας, για να τον ενσωματώσουν σε λογικές διαχείρισης του συστήματος».

Ερωτηθείς αν επιχειρείται «μεθοδευμένο μοντάρισμα της Ιστορίας» μέσω της αμφισβήτησης των νεκρών του Πολυτεχνείου, της προσπάθειας εξαγνισμού των Ταγμάτων Ασφαλείας και της «ανακάλυψης» ότι η δικτατορία (1967-1974) δεν έχει κάνει και τόσο κακό στον τόπο, επισήμανε ότι η δικτατορία αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη για την αστική τάξη και επιζήμια για τον λαό, ότι εξαγνισμός των Ταγμάτων Ασφαλείας επιχειρήθηκε και από το λεγόμενο «δημοκρατικό κέντρο», ενώ το ίδιο γίνεται και σήμερα από μερίδα της αστικής ιστοριογραφίας που δεν καταγράφεται μόνο στη συντηρητική παράταξη, τονίζοντας ότι «πέρα από όλα αυτά, το κύριο ζήτημα, που πρέπει να κρίνεται κάθε κόμμα, είναι αν η στρατηγική του συντάσσεται με τα λαϊκά συμφέροντα ή με το κεφάλαιο. Κι απ' αυτή την άποψη η συντηρητική αστική πλευρά και η δήθεν “προοδευτική” επίσης αστική πλευρά δεν έχουν καμία επί της ουσίας συνολική διαφορά».

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι «η λεγόμενη "τρομοκρατία" ήταν πάντα συνδεδεμένη -ενίοτε και εξαρχής προϊόν- με μηχανισμούς του αστικού συστήματος, ακόμα και μυστικών υπηρεσιών και δρούσε πάντα υπονομευτικά σε σχέση με το εργατικό, το κομμουνιστικό κίνημα και δικαιολογούσε - προκαλούσε μέτρα κρατικής καταστολής σε βάρος του».

Πρόσθεσε ότι «οι αναφορές της ΝΔ στο ζήτημα αυτό, αποσκοπούν στα να ξανακερδίσει κόσμο δεξιάς προέλευσης που έφυγε από αυτήν, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του προσπαθεί να παίξει σε αυτό το παιχνιδάκι του “ιδεολογικά διωκόμενου” από την “επάρατη δεξιά”, για να συσπειρώσει ένα δυναμικό κομμάτι αριστερού κόσμου που έχει αρχίσει να τον εγκαταλείπει, εξαιτίας των δικών του μνημονιακών πολιτικών και ταύτισής του με τις “δεξιόστροφες” πολιτικές».

Ερωτηθείς για τη Βενεζουέλα, είπε ότι είναι μια μεγάλη καπιταλιστική πετρελαιοπαραγωγός χώρα σε οξεία οικονομική-κοινωνική κρίση, όπου εκδηλώνονται και αντιθέσεις μεταξύ ισχυρών δυνάμεων, ενώ προλειαίνεται το έδαφος ακόμα και για ξένη επέμβαση.

Πρόσθεσε ότι η απόπειρα αστικής σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα και τις αντιφάσεις μιας καπιταλιστικής οικονομίας σε κρίση και τόνισε ότι το ΚΚΕ από την δεκαετία του 2000 είχε επισημάνει πως «ή θα γίνει πραγματική επαναστατική ανατροπή στον δρόμο της καπιταλιστικής ανατροπής και του σοσιαλισμού ή θα υπάρξει κι άλλο πισωγύρισμα και με επάνοδο συντηρητικών αντιδραστικών δυνάμεων, ανατρέποντας όποια θετικά μπορεί να κέρδισε ο φτωχός λαός τα πρώτα χρόνια».

«Η τοποθέτηση αυτή του ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με τον γελοίο, ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό τρόπο που αντιμετωπίζεται στη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα η Βενεζουέλα, τόσο από τη ΝΔ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όσο και από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ» είπε ο κ. Κουτσούμπας.

Ερωτηθείς αν «οι Ρώσοι νοσταλγούν το παρελθόν» καθώς σε πρόσφατη δημοσκόπηση δημοφιλέστερο πρόσωπο ανεδείχθη ο Ι. Β. Στάλιν και ακολουθούν οι Βλ. Πούτιν και Β. Ι. Λένιν, είπε ότι οι Ρώσοι δεν νοσταλγούν το παρελθόν γενικά, νοσταλγούν τον σοσιαλισμό και τις κατακτήσεις του, παρά το γεγονός ότι οι νεότερες γενιές δεν τον έχουν γνωρίσει και παρά την αντικομουνιστική υστερία.

«Οι κατακτήσεις των λαών που έζησαν στον σοσιαλισμό αποτελούν άπιαστο όνειρο ακόμη και στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Και με την ευκαιρία, ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε καμία σχέση δεν έχει με τη “Σοβιετία” έτσι ανιστόρητα όπως την εννοούν είτε οι ορκισμένοι αντικομουνιστές της ΝΔ, είτε οι διάφοροι υπουργοί -σε ρόλο γελωτοποιού- του ΣΥΡΙΖΑ που έβλεπαν στο κατέβασμα της κόκκινης σημαίας από το Κρεμλίνο το 1991, περίπου το τέλος των προβλημάτων της ανθρωπότητας. Όπως διαψεύστηκαν και για τις τότε εκτιμήσεις τους όλοι οικτρά, έτσι και θα διαψευστούν σήμερα ξανά» κατέληξε στη συνέντευξή του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.