Αναπόφευκτα οι ραγδαίες εξελίξεις  στο χώρο της κεντροαριστεράς, επηρεάζουνκαι την κυβέρνηση συνεργασίας με αποτέλεσμα όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, έστω κι αν οι δανειστές δεν επιθυμούν εθνικές εκλογές.

Στο πλαίσιο αυτό ο Πρωθυπουργός ενημερώνεται συνεχώς για τα όσα γίνοντια στο ΠΑΣΟΚ, μετά και τη ρήξη του Γ.  Παπανδρέου με τον Ευαγ. Βενιζέλο. Στο μεταξύ σύσκεψη με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είχε στο περιθώριο της συνδιάσκεψης της «Ελιάς» ο Ευάγγελος Βενιζέλος προκειμένου να εξεταστούν τα προβλήματα που υπάρχουν για τις υποψηφιότητες που θα στηρίξει το κόμμα ιδίως στις περιφέρειες του Ιονίου, της Πελοποννήσου και της Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και να σταλούν μηνύματα για την ενότητα της παράταξης. Τονίστηκε από την πλευρά του κ. Βενιζέλου ότι είναι προς το συμφέρον του κ. Παπανδρέου να μην προχωρήσει σε διασπαστικές κινήσεις γιατί μόνο μια σταθερή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ μπορεί να υπερασπιστεί το έργο του… .

Ωστόσο  από τη σύσκεψη έλειπαν δικαιολογημένα σύμφωνα με συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ οι : Απόστολος Κακλαμάνης, Γιάννης Μανιάτης, Μιχάλης Κασσής, Κώστας Τριαντάφυλλος, Αχμετ Χατζηοσμάν, Δημήτρης Σαλτούρος και Άντζελα Γκερέκου, ενώ ο Φίλιππος Σαχινίδης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον κ. Βενιζέλο χωρίς να είναι γνωστό τι είπαν. Αδικαιολογήτως απόντες ήταν εκτός του Γιώργου Παπανδρέου ο Θανος Μωραϊτης,ο  Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και ο Νίκος Σηφουνάκης . 

Πάντως στενοί συνεργάτες του κ. Παπανδρέου με αφορμή τις τελευταίες παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού λένε ότι “λέει τα αυτονόητα” και δεν υπάρχει θέμα επιστροφής του, αν και όλοι γνωρίζουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εξακολουθεί να είναι "ενεργός" πολιτικά και να προσδοκά την δικαίωσή του με το ένα ή τον άλλο τρόπο, με τα ραντεβού του να έχουν πυκνώσει τον τελευταίο καιρό.

 

Επίσης στελέχη όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος.ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ο Κώστας Σκανδαλίδης και στελέχη της νέας γενιάς όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά και όσοι βρίσκονται εκτός ΠΑΣΟΚ αυτή τη περίοδο Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Ξενογιαννακοπούλου, κ.α. παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις αναμένοντας την πτώση Βενιζέλου για την δρομολόγηση των εξελίξεων, θεωρώντας επί της ουσίας ότι οι “Ελιές” της κεντροαριστεράς μάλλον συμβολικό ρόλο θα έχουν στην πορεία παρά ουσιαστικό, αναφορικά με την μετάβαση προς το μετα-μνημονιακό ΠΑΣΟΚ.

 

Παρέμβαση Σημίτη

 

"Η χώρα χρειάζεται ρεαλισμό' τιτλοφορείται  το άρθρο του Κώστα Σημίτη στο "Έθνος της Κυριακής" στο οποίο τονίζει ότι η χώρα πρέπει να συνειδητοποιήσει τα προβλήματά της και να ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτά, για να τα ξεπεράσει.

Ο πρώην πρωθυπουργός απαριθμεί, μεταξύ άλλων, τα κρίσιμα θέματα της χώρας τα οποία όπως επισημαίνει δείχνουν το εύρος της επιβεβλημένης αλλαγής:

1. Η παραγωγική βάση της χώρας είναι περιορισμένη, η ποιότητα των προϊόντων χαμηλή, οι τεχνολογικές γνώσεις ανεπαρκείς, το κόστος παραγωγής υψηλό.

2. Συνέπεια είναι η μεγάλη ανταγωνιστικότητα. Η παραγωγή που δεν βρίσκει διεξόδους στις διεθνείς αγορές δεν μπορεί να στηρίξει σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης.

3. Η Ελλάδα ξοδεύει περισσότερο από ό,τι παράγει. Η οικονομική πολιτική προσαρμοζόταν κατά κανόνα στα αιτήματα διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αποτέλεσμα ήταν το κράτος παροχών, η πελατειακή πολιτική και η πλημμύρα συντεχνιακών ομάδων. Συνέπεια ήταν τα συνεχή ελλείμματα των προϋπολογισμών, των ισοζυγίων πληρωμών, το αυξανόμενο δημόσιο χρέος και η σημερινή κρίση. Το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό σύστημα παραμένει όμως περίπου το ίδιο παρόλο που χρεοκόπησε αμετάκλητα.

4. Το κράτος είναι αναποτελεσματικό. Το χαρακτηρίζουν οι υστερήσεις στην οργάνωση της διοίκησης, το χαμηλό επίπεδο των γνώσεων και των ικανοτήτων των υπαλλήλων, οι δαιδαλώδεις διαδικασίες, η πολυνομία, η τυπολατρία.

5. Η ανεργία. Η μη παραγωγική απασχόληση. Η πληθώρα μεταπρατών, μεσαζόντων, διαμεσολαβητών, ο υπερβολικός αριθμός δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με τα καθήκοντα που επιτελούν, το μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων ανεύρεσης ικανοποιητικής εργασίας.

6. Οι δυσκολίες στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων λόγω έντονης αντίδρασης του πλέγματος εξουσίας που διαμόρφωσε η συλλειτουργία κομμάτων, συντεχνιών οικονομικών συμφερόντων και πελατειακών δικτύων. Η χωρίς ενδοιασμούς αντιπαλότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή.

Εκφράζει τέλος την άποψη, ότι είναι απαραίτητη η θεσμοθέτηση ενός υπουργείου Οικονομικών της Ε.Ε και υπογραμμίζει  ότι οι νέες κρίσεις θα είναι αναπόφευκτες όσο θα υπάρχει αισθητή διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ των εταίρων.

 

Γ.Α.