Ο κ. Παπανδρέου επεσήμανε ότι σε κάθε μια από τις τρεις χώρες που έχουν προσφύγει σε στήριξη από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, κάτι διαφορετικό πήγε λάθος. Ειδικότερα, ότι η Ελλάδα δεν είχε προβλήματα με τις τράπεζες, αλλά με το χρέος του κράτους και την κρίση εμπιστοσύνης προς αυτό.
Ακολούθως, υποστήριξε ότι η Πορτογαλία «δεν αξίζει μια τόσο σοβαρή κρίση» και πως «είναι περισσότερο θύμα», διότι αν και δεν είναι χρεωμένη τόσο πολύ, οι αγορές που παρακολουθούν την κατάσταση ολόκληρης της ζώνης του ευρώ φοβήθηκαν μια ενδεχόμενη απώλεια στο μέλλον με αποτέλεσμα να δανείζεται ολοένα και πιο ακριβά, επιταχύνοντας έτσι την εσωτερική πολιτική κρίση.
«Η Ιρλανδία ήταν πιο ένοχη, διότι επέτρεψε μια σοβαρή κρίση στο τραπεζικό της σύστημα», είπε ο κ. Παπανδρέου.
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την κρίση του 2008 «καμπάνα συναγερμού» που υπενθυμίζει ότι στην οικονομία χρειαζόμαστε περισσότερη διαφάνεια, έλεγχο και αξιοπιστία και συμπλήρωσε ότι «οι πρώτες αντιδράσεις ήταν σωστές».
Ωστόσο, υπογράμμισε ότι «εάν δεν δημιουργήσουμε νέα, υπερεθνικά πρότυπα ενέργειας και επιτήρησης, θα βυθιστούμε σε μια νέα κρίση», διότι «οι πηγές της παρούσας κρίσης, στην πλειοψηφία τους, δεν εξαφανίστηκαν».
Συνεχίζοντας το επιχείρημά του, ο πρωθυπουργός εκτίμησε ότι οι κυβερνήσεις περιόρισαν μόνο τις συνέπειες της παρούσας κρίσης «και μάλιστα, με γιγαντιαίο αντίτιμο».
Ο κ. Παπανδρέου υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι αυτό που απασχολεί κυρίως τον κάθε ηγέτη είναι η χώρα του, για να σημειώσει ότι οι ηγέτες των μικρών χωρών αλλά τώρα και των μεσαίων «συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν μόνοι τους».-