Ουσιαστικά η χώρα  απαλλάσσεται από τον στενό δημοσιονομικό κορσέ και θα εξετάζεται μόνο μέχρι το τέλος του επόμενου έτους για το κομμάτι των μεταρρυθμίσεων που είναι συνδεδεμένες με τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους (εκταμιεύσεις κερδών από ελληνικά ομόλογα).

Με δεδομένο ότι η ύφεση και βάση τις εαρινές προβλέψεις της Κομσιόν θα είναι στο 9.7%, η χειρότερη επίδοση στην ευρωζώνη, γίνεται αντιληπτό ότι πλέον απαιτείται ανασύνταξη.

Είναι προφανές ότι ο τουρισμός, οι εξαγωγές και η ιδιωτική κατανάλωση βασικοί πυλώνες του ΑΕΠ θα πληγούν και άρα απαιτείται αναπλήρωση. Η προβολή είναι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σοβαρή ροή εσόδων του τουρισμού που ήταν πέρυσι στα 18 δισεκ αλλά και ότι οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών θα υποχωρήσουν φέτος κατά 19,2%. Επίσης θα υπάρξει και μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 4,1%, και των επενδύσεων κατά 4,6%.

Γι' αυτό είναι προφανές ότι πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές. Οι επενδύσεις είναι ένα σημείο όπου μπορεί να βρεθεί «οξυγόνο». Ειδικά χωρίς τον «χαλκά» των πλεονασμάτων μπορεί να τονωθεί η επενδυτική διαδικασία και δη από τον εθνικό προϋπολογισμό και βέβαια τους ιδιώτες εγχώριους και ξένους. Το οικονομικό επιτελείο με βάση και τις μεταρρυθμίσεις που κάνει προσδοκά σε άλμα των επενδύσεων κατά 15,6%.

Για να το πετύχει βέβαια αυτό θα πρέπει να τρέξει και σε πεδία που είναι ευαίσθητα πολιτικά όπως π.χ. το πτωχευτικό δίκαιο, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.

Υπάρχουν όμως και άλλοι τομείς που μάλιστα εάν γίνουν αντικείμενο προσοχής μπορεί να αποφέρουν τόσο σημαντικά δημόσια οφέλη όσο και οικονομικά. Είναι προφανές ότι την επόμενη μέρα χρειάζονται κινήσεις ώστε να γίνει η σωστή προπαρασκευή κι  η χώρα να αντιμετωπίζει υγειονομικές απειλές και κυρίως να εμπεδώνει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, αίσθημα αναγκαίο για την οικονομική ευημερία. Ο λόγος για την υγεία και την συνδεόμενη με αυτήν οικονομική δραστηριότητα.

Σημειώνεται, ότι οι δημόσιες τρέχουσες δαπάνες υγείας διαμορφώνονται στο 4,7% του ΑΕΠ το 2018, έναντι 6,6% του ΑΕΠ στον ΟΟΣΑ, και 6,5% του ΑΕΠ το 2009. Στο πλαίσιο αυτό μέτρα όπως π.χ. η εξαίρεση εμβολίων από τον συνολικό προϋπολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης (συμβαίνει σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ)  η αύξηση του προϋπολογισμού της Δημόσιας εξωνοσοκομειακής Φαρμακευτικής Δαπάνης  σταδιακά στα 2,3 δις, με παράλληλο εξορθολογισμό του συστήματος υποχρεωτικών επιστροφών ώστε να διασφαλίζεται η πρόσβαση όλων σε καινοτόμα φάρμακα είναι κομβικά σημεία.

Επίσης η κινητροδότηση της έρευνας και την ανάπτυξης κέντρων καινοτομίας στη χώρα μπορεί να δώσει διέξοδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο ο ΣΕΒ όσο και το ΙΟΒΕ έχουν αναφέρει ότι η αξιοποίηση της αναπτυξιακής δυνατότητας του φαρμακευτικού κλάδου στην Ελλάδα, είναι απαραίτητη Γι' αυτό έχουν σημειώσει ότι ο τομέαw της Υγείας και του φαρμάκου έχει επιλεγεί ως ένας από τους 9 τομείς ανάπτυξης.

Είναι ενδεικτικό ότι πριν λίγες μέρες ο Φρ. Κουτεντάκης επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής μιλώντας στην ΕΡΤ και την εκπομπή "10" τόνισε ότι ως αντίδοτο στην κρίση και την ύφεση μπορεί να λειτουργήσει η επένδυση στον κλάδο υγείας της χώρας με δαπάνες καθώς είμαστε πολύ χαμηλά σε όλους δείκτες. Κάτι τέτοιο, όπως ανέφερε, θα αφήσει μια σημαντική κληρονομιά στην κοινωνία αλλά θα δώσει και ώθηση στην οικονομία.

Γιώργος Αλεξάκης