Επί τάπητος αναμένεται να βρεθεί το μεταμνημονιακό καθεστώς της ελληνικής οικονομίας, αλλά και ο οδικός χάρτης των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Τα δύο αυτά φαίνεται ότι πηγαίνουν μαζί και αναμένεται να μπουν εμφατικά στη νέα αξιολόγηση, μετά και την διαμόρφωση κυβερνητικής πλειοψηφίας στο Βερολίνο.

Το ζήτημα που καίει την Ελληνική πλευρά είναι το αν θα καταφέρει τη λεγόμενη «αυτόνομη έξοδο», τον περιορισμό την εποπτείας αλλά και την υλοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Ουσιαστικά είναι ένας δύσκολος στόχος που δύσκολα επιτυγχάνεται γενικώς αλλά και ειδικώς χωρίς την τεχνική παρουσία του ΔΝΤ.

Έτσι, το τετ α τετ με την ισχυρή κυρία του Ταμείου εντείνει τη φημολογία των τελευταίων ημερών για εντονότερη ενεργοποίηση και πάλι του ΔΝΤ στην Ελληνική υπόθεση, εν όψει και της δοκιμαστικής οσονούπω αλλά και κανονικής εξόδου της χώρας στις αγορές μετά τον Αύγουστο.

Η παρουσία του Ταμείου σε κάθε περίπτωση βάζει ένα «σκληρό» πλαίσιο εποπτείας. Δεν είναι τυχαίες οι χτεσινές δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ  από το Νταβός ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα «απείχαν υπερβολικά από τις αντίστοιχες των εταίρων της και αυτό ίσχυε για όλες, μεσαίες, μεγάλες και μικρές ... Ήταν πολύ υψηλές και οι Έλληνες έπρεπε να το ρυθμίσουν. Η περικοπή υφιστάμενων συντάξεων είναι ένα δύσκολο πολιτικό δίλημμα».  «Ποιο είναι το απαραίτητο όριο για το δίχτυ ασφάλειας και ποιο είναι το κατώφλι πέρα από το οποίο προστατεύονται πραγματικά οι συντάξεις;» διερωτήθηκε η Λαγκάρντ.

Όμως, διασφαλίζει την παρουσία μιας ισχυρής φωνής για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους. Παράλληλα δίνει εχέγγυα στις αγορές για τοποθετήσεις χρημάτων στα ελληνικά ομόλογα.  .

Στο φόντο της στάθμισης κόστους – οφέλους αλλά και της ανάγκης μιας νέας ισορροπίας μεταξύ ΗΠΑ – ΕΕ φαίνεται ότι το Ταμείο θέλει παρουσία στην Αθήνα. Ωστόσο θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα παρουσίας του, καθώς τόσο οι προηγούμενες δημόσιες δηλώσεις στελεχών όσο και οι παρελθούσες Αναλύσεις Βιωσιμότητας του Ελληνικού Χρέους  (DSA), όπου δεν υπήρχε μια ισχυρή κατάφαση περί βιωσιμότητας του Ελληνικού κρατικού χρέους, αποτελούσαν τροχοπέδη για την παρουσία του Ταμείου στην Ελλάδα. Βέβαια, με τις οριακές ερμηνείες του καταστατικού του θεσμού η Ουάσιγκτον ήταν παρούσα στο ελληνικό πρόγραμμα έστω και χωρίς χρηματοδότηση.

Τώρα, εν όψει της νέας Ανάλυσης Βιωσιμότητας θα πρέπει να αναζητηθεί μια διατύπωση που θα επιτρέπει στους τεχνοκράτες του Ταμείου να τα βρουν με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους και να είναι παρόντες.  Αξίζει να σημειωθεί ότι στο φόντο των τελευταίων μέτρων το Ταμείο κι εν όψει νέας αξιολόγησης έχει αμφισβητήσει την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών και ζητεί τη μείωση του αφορολόγητου μαζί με τη μείωση των συντάξεων το 2019

Πάντως μια πιθανή λύση θα ήταν ένας συμβιβασμός όλων (Ευρωπαίων – Ταμείου) για την πορεία των στόχων του προγράμματος, αλλά και της Αθήνας για τη συνέχιση μιας μορφής μεταμνημονιακής εποπτείας. «Εφόσον η εποπτεία της ελληνικής οικονομίας από τους πιστωτές της θα συνεχιστεί, στο ορατό μέλλον, κατ’ ελάχιστον μέσω των μέτρων ρύθμισης του χρέους, το ζητούμενο θα πρέπει να είναι όχι το να αγνοηθεί ως περιορισμός αλλά να μετατραπεί σε εργαλείο  για μείωση του κόστους χρηματοδότησης και ενίσχυση των ρυθμών ανάπτυξης» ήταν η χτεσινή αναφορά της τριμηνιαίας έκθεσης του ΙΟΒΕ, πού δείχνει ένα δρόμο.

Ούτως ή άλλως αυτός έχει ανοίξει με το νέο πρόγραμμα, (Policy Coordination Instrument - PCI) του ΔΝΤ που απευθύνεται σε χώρες που θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε δανεισμό είτε από τις αγορές είτε από τον επίσημο τομέα.

Γιώργος Αλεξάκης

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr