Κύριος στόχος της ελληνικής πλευράς, που προσβλέπει και στην παρέμβαση της διοίκησης Τραμπ, είναι να λάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, ώστε να καταστεί εφικτή η σύνταξη από το Ταμείο της Ανάλυσης Βιωσιμότητας Χρέους (DSA) που θα του επιτρέπει να συνεχίζει να βρίσκεται στο ελληνικό πρόγραμμα.

Άλλωστε η παρουσία του Ταμείου είναι απαραίτητη τόσο για το Βερολίνο όσο και για την προσπάθεια εξόδου στις αγορές, ενώ υποβοηθά και την αξιολόγηση σε θετική κατεύθυνση του χρέους από την ΕΚΤ.

Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, μαζί με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Χουλιαράκη που θα εκπροσωπήσουν την χώρα στην Σύνοδο θα προσπαθήσουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις στοχεύσεις των Ευρωπαίων που δεν επιθυμούν άμεσες και δραστικές λύσεις και του Ταμείου που ζητεί εδώ και τώρα παρεμβάσεις ώστε να καταστεί το χρέος βιώσιμο.

Παράλληλα θα πρέπει οι Έλληνες υπουργοί εν όψει του Eurogroup της 22ας Μαϊου να δώσουν διαπιστευτήρια υλοποίησης του προγράμματος και πιστής τήρησής του σε βάθος χρόνου, όπως συμφωνήθηκε στις τελευταίες συναντήσεις με τους θεσμούς. Σημειώνεται ότι ήδη η Αθήνα έχει δεχτεί τον κομβικό ρόλο του Ταμείου στην εποπτεία του προγράμματος. Δηλαδή το καλοκαίρι του 2018 το ΔΝΤ θα έχει τον τελευταίο λόγο για την πιστοποίηση της δημοσιονομικής πορείας  και της επίτευξης του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ στο τέλος του έτους ώστε εκτός από μέτρα να μπορούν να εφαρμοστούν και αντίμετρα από 1.1.2019. Παράλληλα το Ταμείο θα μπορεί να διατυπώνει άποψη ακόμη και για τα πιστοποιημένα αποτελέσματα της ΕΛΣΤΑΤ.

Τα σενάρια και τα κομβικά σημεία

Ως πιο πιθανό σενάριο προβάλλει η διαμόρφωσης μιας πολιτικής διατύπωσης που θα επιτρέπει σε κάθε πλευρά να διαχειριστεί το εσωτερικό της μέτωπο. Άλλωστε το πακέτο των μεσοπρόθεσμων μέτρων είναι σύνθετο τεχνικά που είναι δύσκολο να εξειδικευτεί και να ποσοτικοποιηθεί μέχρι κεραίας. Αυτό αναμένεται να γίνει μετά τις γερμανικές εκλογές, όπως φαίνεται να έχει συμφωνηθεί στο παρασκήνιο μεταξύ της Καγκελαρίου Μέρκελ και της Κριστίν Λαγκάρντ.

Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να βρεθεί λύση και στο πρόβλημα της συμμετοχής με χρήματα του Ταμείου. Ως πιθανή λύση εκτιμάται ότι μπορεί να είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ με μικρά ποσά μέχρι να ξεκαθαρίσει το όλο τοπίο με το ρόλο που θα έχει στη χρηματοδότηση της Ελλάδας ο ESM.

Στην όλη συζήτηση στην Ουάσιγκτον το θέμα της διάρκειας της περιόδου των υψηλών πλεονασμάτων, της διαμόρφωσης των επιτοκίων και άρα του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους αλλά και της ενεργοποίησης της Προληπτικής Πιστωτικής Γραμμής μετά το επίσημο τέλος του προγράμματος, είναι κομβική. Εκεί η παραδοχή από την Αθήνα ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%του ΑΕΠ θα ισχύουν την πενταετία 2019-2023, όπως και ότι η συνέχιση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων θα είναι απρόσκοπτη, μπορεί να διευκολύνει την επίτευξη μιας ισχυρής δήλωσης για το χρέος που θα αποτυπώνει τη συμφωνία μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ επί των κοινών παραδοχών που θα πρέπει να εμπεριέχονται στις νέες εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους (DSA).

Στην καταρχήν συμφωνία όπου προσβλέπει η Αθήνα θα πρέπει επίσης να καταγράφεται η πορεία των επιτοκίων μια κι αυτό είναι βασικό για το Ταμείο. Σημειώνεται ότι το μέσο κόστος για πληρωμή τόκων είναι σήμερα 5,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Το Ταμείο όμως εκτιμά ότι θα πρέπει να περιοριστεί δραστικά ώστε να πάρει αναπτυξιακή ανάσα η ελληνική οικονομία.  

Γιώργος Αλεξάκης