Ο ίδιος επεσήμανε ότι «έκλεισαν αρκετά από τα ζητήματα, έχουν μείνει μόνο 3-4 που νομίζουμε τώρα ότι μπορούν να λυθούν σε ένα πιο υψηλό επίπεδο και θα δούμε πώς θα γίνει αυτό στο Eurogroup ή γύρω από το Eurogroup».

Παζάρι με γεωπολιτικό άρωμα

Λίγο νωρίτερα έτερο κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης έδινε μια άλλη εξίσου σημαντική διάσταση της διαπραγμάτευσης. Δηλαδή ξεκαθάρισε ότι οι δανειστές ζητούν πώληση μονάδων της ΔΕΗ, κάτι που για την κυβέρνηση αποτελούσε και θα φανεί αν αποτελεί «κόκκινη» γραμμή.

Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ως κεντρικό στόχο τη διατήρηση στρατηγικού ελέγχου στον κλάδο της ενέργειας λόγων των γενικότερων γεωπολιτικών συνθηκών που διαμορφώνονται στην περιοχή. Γι΄ αυτό και προχώρησε σε ακύρωση του σχεδίου για τη μικρή ΔΕΗ, ενώ αναζήτησε επί υπουργίας Πάνου Σκουρλέτη τη φόρμουλα για διατήρηση του ΑΔΜΗΕ υπό δημόσιο έλεγχο. Στον ΔΕΣΦΑ ναι μεν ακυρώθηκε ο διαγωνισμός αλλά εκ νέου μπαίνει σε τροχιά καθώς εκτιμάται ότι μέσα από τη διατήρηση της ΔΕΠΑ υπό κρατικό έλεγχο και ενός ποσοστού στον ΔΕΣΦΑ μπορεί να ασκηθεί πολιτική στον τομέα του φυσικού αερίου (τομέας κομβικός για τις ΗΠΑ).

Το όλο σχέδιο αυτό βέβαια έχει γεωπολιτικές προβολές λόγω της «δίψας» του Βερολίνου για φτηνή ενέργεια, της πρόθεσης των Κινέζων να ενισχύσουν και σε πεδία πέραν των μεταφορών την παρουσία τους (σύμπραξη με ΔΕΗ σε επενδυτικό πλάνο μαμούθ, αλλά και των ΗΠΑ που στρατηγικά επιδιώκουν το χτίσιμο εναλλακτικών ενεργειακών  διαδρόμων για να «σπάσουν» το σφιχταγκάλιασμα Γερμανίας – Ρωσίας).

Πάντως η  κυβέρνηση, που σε μεγάλο ποσοστό έχει βασίσει την κοινωνική της πολιτική στη ΔΕΗ (χαλαρή είσπραξη οφειλών, διασφάλιση μόνο για το κράτος πρόσβαση στην φτηνή ενέργεια των λιγνιτών – νερών) προσπαθεί να διαχειριστεί τις «υβριδικές» επιλογές (έντονη παρουσία του κράτους με διάφορα τεχνάσματα) που έχει κάνει στα ανοίγματα της αγοράς ενέργειας που εκπορεύονται από την αποφασισμένη εδώ και χρόνια κοινοτική πολιτική. Αντιμετωπίζοντας τη μήνιν των Βρυξελλών (δηλαδή του Βερολίνου εν προκειμένω, και δευτερευόντως του Παρισιού) φέρεται για καθαρά εσωκομματικούς και πολιτικούς λόγους να επιδιώκει την αναβολή στη λήψη αποφάσεων. Εξ ου και ζητεί υπομονή για την αξιολόγηση των δημοπρασιών ΝΟΜΕ αλλά και του νεοεισερχόμενου target model που αποσκοπούν στη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στην αγορά αλλά όχι στην παραγωγή. Το τελευταίο είναι και βασικό αιτούμενο για την Αθήνα που επιδιώκει αναβολή των σχετικών αποφάσεων και το πλαίσιο μιας συνολικής επανεξέτασης του ενεργειακού προβλήματος ως το τέλος του έτους.

Στη ζυγαριά οι συντάξεις

Με την πίεση να είναι ασφυκτική στο μέτωπο των ενεργειακών ζητημάτων δεν αποτελεί έκπληξη η ανάδειξη και των ζητημάτων των εργασιακών και του ασφαλιστικού. Κι εκεί η Αθήνα ζητεί αναβολές για καθαρά πολιτικούς λόγους. Όμως το χρησιμοποιούνται και τα δύο θέματα αυτά ως δεύτερο σημείο πίεσης ώστε να υπάρξει τακτικό πλεονέκτημα στην πλευρά των θεσμών συνολικά. Σαφώς η πίεση, ειδικά στα εργασιακά, εκπορεύεται από συγκεκριμένες πολιτικές απόψεις αλλά και συμφέροντα (διαμόρφωση ευνοϊκού πλαισίου για νέες επενδύσεις, διαχείριση υπερχρεωμένων επιχειρήσεων κτλ), ωστόσο, όμως, αντιτίθεται στο κοινοτικό κεκτημένο.  Αυτό αναδεικνύει η Ελληνική πλευρά αλλά συναντά τοίχο. Με δεδομένο, πάντως, ότι όλα μπαίνουν στην ίδια «ζυγαριά» οι υπαναχωρήσεις ειδικά στα ενεργειακά μπορούν να αναβάλουν (όχι όμως να ματαιώσουν) επώδυνες για την Αθήνα αποφάσεις, όπως αναφέρεται από πολλά χείλη γνωστών των ισορροπιών της διαπραγμάτευσης.

Αναπόφευκτα έτσι πέρα από τις εκκρεμότητες στα εργασιακά (κατάργηση της προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων, επαναφορά του lock out, αυστηρότερες προϋποθέσεις προκήρυξης των απεργιών, καμία επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων) και στις περικοπές των συντάξεων (κατάργηση της προσωπικής διαφοράς μια κι έξω), και το «πακέτο» των αντίμετρων μπαίνει σε πολιτικό παζάρι.

«Απομένει μόνο ένα μικρό ζήτημα: το πόσο θα είναι ο ΕΝΦΙΑ στο συνολικό πακέτο. Κανένας, όμως, δεν θεωρεί ότι αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο θα "κολλήσει" τη διαπραγμάτευση» ανέφερε μετά τη τηλεδιάσκεψη κυβερνητικός αξιωματούχος.

Εν όψει του Eurogroup της Δευτέρας η ελληνική πλευρά αναζητεί μια συνάντηση πριν από τη συνεδρίαση ανάμεσα στον υπουργό Οικονομιών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον αναπληρωτή κ. Γιώργου Χουλιαράκη με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον Επίτροπο Πιερ Μοσκοβισί και τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ (παρά τη συντριπτική ήττα του κόμματός του στις ολλανδικές εκλογές ο ίδιος  την Τετάρτη υπενθύμισε μέσω του εκπροσώπου του Μισέλ Ρέινς ότι η θητεία του στο τιμόνι του Eurogroup διαρκεί ως τον Ιανουάριο του 2018), ώστε να υπάρξει η σχετική πολιτική συζήτηση. Πλέον επίσημος στόχος είναι μια συνολική συμφωνία (global deal), η οποία μετατέθηκε ήδη για το άτυπο Eurogroup της 7ης Απριλίου στην Μάλτα, αλλά λόγω  των εορτών του Πάσχα (16 Απριλίου) αλλά και της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ από 21-23 Απριλίου στην Ουάσινγκτον όπου θα πρέπει να συζητηθεί το ζήτημα του ελληνικού χρέους τα χρονικά περιθώρια μάλλον είναι χαλαρά.

Τέλος στην τηλεδιάσκεψη σημειώθηκε πρόοδος μόνο για το υπερταμείο και τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. Ειδικά το υπερταμείο και οι ιδιωτικοποιήσεις πάντως ενδιαφέρουν πολύ την άλλη πλευρά.

Γιώργος Αλεξάκης

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr