Για τη διαπραγμάτευση και το ΔΝΤ

Για τη διαπραγμάτευση και τη συνολική θέση της χώρας στην Ευρώπη ο Ν. Ξυδάκης υπενθύμισε ότι από τον Μάιο του 2010, όταν ελήφθησαν οι εξαιρετικά βαρύνουσας σημασίας πολιτικές αποφάσεις για την ισορροπία της ευρωζώνης, την ελάφρυνση των γαλλογερμανικών τραπεζών και το μέλλον του ελληνικού λαού, «σερνόμαστε».

Όλα αυτά εξιστορούνται στις εκθέσεις του ΔΝΤ που αποτελεί το «στρατηγικό συνθέτη» των ελληνικών προγραμμάτων. Μόλις σήμερα ο κ. Στουρνάρας είπε ότι έχουμε πετύχει το 90% της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η 20η Φεβρουαρίου είναι στρατηγικό ορόσημο, πέρα από εκεί η ευχή και η ελπίδα όλων των Ελλήνων είναι να βγούμε από την αβεβαιότητα και να μην είναι δυσβάστακτοι οι όροι.

Μίλησε για «παράδοξο», καθότι από τη μια μεριά οι εταίροι μας επαινούν για την πρόοδό μας και τους οικονομικούς δείκτες και από την άλλη μας βάζουν «να πηδήσουμε άλμα επί κοντώ 200 μέτρα». Ταυτόχρονα βέβαια βλέπουμε τον γερμανικό Τύπο που πρωταγωνίστησε σε ρεσιτάλ εχθροπάθειας εναντίον του ελληνικού λαού να αναφέρει με μεγαλύτερη νηφαλιότητα ότι η Ελλάδα έχει προχωρήσει. Και ο κ. Σόιμπλε ξέρει τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία επτά χρόνια, τι μεγέθους κοινωνική μεταβολή και τι μετασχηματισμός πόνου έχει επέλθει. Δομική μετανάστευση, καλπάζων δημογραφικός μαρασμός και αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού. Τώρα πλέον αναγνωρίζεται ότι ήταν ιστορικών διαστάσεων η προσαρμογή που επιτεύχθηκε στην Ελλάδα. Όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε έναν τεχνοκράτη από το ΔΝΤ να σχεδιάσει το μέλλον μας.  Σε τέσσερα χρόνια θα έχουμε διακόσια χρόνια από την επανάσταση. Ζούμε σε ένα κράτος που δημιουργήθηκε με επανάσταση, με πολλές ελπίδες και οραματισμό. Πως θα είμαστε το 2021; Θα είμαστε μια χώρα που θα ζει με δανεικά ή θα έχει βρει κάποιους δρόμους, μια θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας; Θα έχουμε αυτογνωσία ή θα είμαστε μια αποικία χρέους;

Για τον κ. Σόιμπλε είπε ότι έχει την εμμονή εκείνου του Γερμανού πολιτικού που μετά την επανένωση της Γερμανίας φαντάστηκε ένα ριζικά διαφορετικό ρόλο της Γερμανίας τόσο στο ευρωπαϊκό σύνολο όσο και στον παγκόσμιο καταμερισμό. Είναι γνωστό το περίφημο paper των Σόιμπλε -Λάμερς για την «πυρηνική Ευρώπη» με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που δηλώνει ότι όσοι μπορούν να ακολουθήσουν το σφρίγος της Γερμανίας μπορούν να αποτελέσουν μέρος της «πυρηνικής» Ευρώπης. Ο κ. Σόιμπλε έχει εκφράσει την θέση ότι ο ρόλος της Γερμανίας είναι να βάζει τάξη στο χάος. Από την άλλη όμως μεριά αλλάζουν οι συσχετισμοί στο εσωτερικό της Γερμανίας, το τραυματισμένο SPD είναι μπροστά σε πρόσφατη δημοσκόπηση, η Γαλλία θα βρει κάποιον βηματισμό, η Ιταλία θα έπρεπε να έχει υποστεί bail-in και αυτό δεν έχει συμβεί.

Σημείωσε ότι το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων ημερών ήταν η Σύνοδος της Μάλτας, διότι εκεί αναπτύχθηκε ένας δημόσιος λόγος που φανέρωσε ότι οι περισσότερες χώρες έχουν σκεφτεί την επόμενη μέρα της Ευρώπης. Αυτές οι συζητήσεις πρέπει να μας απασχολούν και εμάς παρότι το πρώτο, το μείζον θέμα που απασχολεί τον Έλληνα, είναι αν θα δουλέψει το παιδί του και αυτό πρέπει να επιλυθεί πριν από όλα.

Για την Τουρκία

Σχολίασε τις κινήσεις της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα λέγοντας ότι είναι απολύτως ενταγμένη & στην ρητορική Ερντογάν αλλά και στην ρητορική της Άγκυρας σε παρόμοιες περιπτώσεις. Η τουρκική προκλητικότητα είναι περισσότερο φραστική, κάποιου είδους performance, παρά ουσιαστική. Το κύρος των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων έχει τρωθεί, η Τουρκία αισθάνεται πολύ πιεσμένη με όσα γίνονται, στα νότια σύνορά της έχει ανοιχτό το μέτωπο με τους Κούρδους. Δεν είναι παντοδύναμη αυτοκρατορία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τις προκλήσεις στα σοβαρά. Πρέπει όμως να τις ζυγίζουμε στις διαστάσεις τους. Η Τουρκία είναι ένας νευρικός και ανήσυχος γείτονας. Πάντα ήταν έτσι. Πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και να μελετάμε την Τουρκία και τη κοινωνία της. ΟΙ στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι η Ελλάδα έχει αποτρεπτική ισχύ αλλά το μεγάλο όπλο της Ελλάδας είναι να εξοπλίζεται σε βαθιά γνώση των κοινωνιών, των πολιτικών ελίτ. Ένας διεθνισμός παραγωγικός, ειρηνικός και ταυτόχρονα στρατηγικός, είναι το μέλλον σας κατέληξε απευθυνόμενος στους φοιτητές.

Για την πολιτική της Ευρώπης στο προσφυγικό

Η Γερμανία είναι από τα πιο γερασμένα δημογραφικά έθνη και ταυτόχρονα ένας βιομηχανικός και εξαγωγικός γίγαντας. Όπως ανοικοδομήθηκε με την εργασία των μεταναστών του νότου μετά τον πόλεμο, έτσι και τώρα χρειάζεται δεξαμενή εργατικού δυναμικού. Η Willkommen-Politik της Α. Μέρκελ είχε και αυτή τη χροιά. Δεν ήταν άμοιρη συνεννοήσεως με τη γερμανική βιομηχανία… Από την άλλη μεριά ξύπνησε μια ξενοφοβία. Πρόκειται για μια πολυπαραγοντική, πολύ δύσκολη εξίσωση.

Οι χώρες του Βίζεγκραντ διέπονται από ρητορική τύπου Όρμπαν, δηλ. κατασκευής εξωτερικού εχθρού. Ο εύκολος εχθρός είναι ο πρόσφυγας και ο μετανάστης.

Συνολικά η Ευρώπη δεν έχει πολιτική προσφυγική. Η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας έγινε από την κα Μέρκελ παραμονές των εκλογών. Έκανε αυτό το πολιτικό δώρο στον κ. Ερντογάν. «Τολμώ να ρισκάρω την εκτίμηση ότι αυτή η συμφωνία δεν θα πέσει εύκολα γιατί ο Ερντογάν έχει ανάγκη την Ευρώπη, δεν έχει που να ακουμπήσει». Και η Ευρώπη με την σειρά της έχει ανάγκη την Τουρκία.

Η Ευρώπη συνολικά με αφορμή το προσφυγικό, υπέστη ήττα στο ανθρωπιστικό και διαφωτιστικό της πρόσωπο. Έδειξε μικρότητα, υποκρισία και μυωπία διότι τα κύματα μεταναστών θα συνεχίσουν να έρχονται. Οι ανισότητες είναι τρομακτικές. Η παγκοσμιοποίηση επέτεινε τις ανισότητες, τις έκανε εκρηκτικές. Τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού είναι εκτός καταμερισμού εργασίας, για να μη μιλήσουμε για αυτούς που είναι στην φτώχεια και στην πείνα. Η Λιβύη είναι το πιο απτό παράδειγμα μυωπίας και θηριωδίας των δυτικών. Εξαφάνισαν έναν δικτάτορα και εγκατέστησαν φυλάρχους και πολέμαρχους.

Η Ευρώπη έφτασε να αποστεί θεμελιωδώς από τις ιδρυτικές της αρχές και να συζητάει στα κείμενά της την έννοια της «ευέλικτης αλληλεγγύης». Εταίροι – σύμμαχοι οι οποίοι διαλέγουν πότε θα συμπορευτούν και σε τι. Δεν έχει μέλλον μια τέτοια Ευρώπη.

Για τον Τραμπ και την σχέση του με την Ευρώπη

Πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν αυτός ο ιδιότυπος ηγέτης που δεν προέρχεται ούτε από το πολιτικό ούτε από το στρατιωτικό κατεστημένο μπορεί να ανατρέψει την πολιτική που ασκούν συνήθως οι υπερδυνάμεις. Είναι ερώτημα. Ο φόβος για πολλούς αναλυτές είναι μήπως οι ΗΠΑ πάρουν αποστάσεις από παραδοσιακές πρακτικές και δράσεις τις οποίες αναμένει ο υπόλοιπος κόσμος. Οι πρώτες ενέργειες του κ. Τραμπ αφορούν κατά κύριο λόγο το εσωτερικό της χώρας. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα μεταβούν οι ΗΠΑ από διαπρύσιος κήρυκας του διεθνούς εμπορίου σε άλλο στάτους. Τόσες μεγάλες κινήσεις δεν μπορούν να γίνουν σε χρονικό διάστημα τεσσάρων ετών. Όσο για την Ευρώπη, κατέληξε ο Ν. Ξυδάκης, ο κ. Τραμπ κάνει μεν τροχιοδεικτικές δηλώσεις βολιδοσκόπησης αλλά η Αμερική έχει τις δεξαμενές σκέψεις και τα μεγάλα στρατηγικά σχέδια έτσι ώστε θα είναι δύσκολο για τον Τραμπ να σταθεί απέναντι στην Ευρώπη.

Για το θέμα των ημερών

Ο Ν. Ξυδάκης μίλησε και για το θέμα των ημερών, τη «συζήτηση για δραχμή»: «Δεν είπα ποτέ για δραχμή. Είπα ότι ως ελληνικός λαός και ελληνικό κράτος στους νεότερους χρόνους ζήσαμε 200 χρόνια με κάποιους τρόπους και ότι μεγαλούργησε η Ελλάδα ανεξαρτήτως νομίσματος. Υπέφερε, ηττήθηκε, γεννήθηκε με Μεσολόγγι , έφτασε να τριπλασιάσει τα εδάφη και τους πληθυσμούς της, να υποστεί μεγάλες καταστροφές, να βυθιστεί στον εμφύλιο δύο φορές μέσα τον 20ο αιώνα. Κάπως ζήσαμε. Είπα να δούμε τον εαυτό μας ως ένα ιστορικό λαό που έρχεται από πολύ μακρυά και πάει πολύ μακρυά. Δεν είπα ποτέ σαχλαμάρες περί νομισμάτων».

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr