Παράλληλα, η ευρωομάδα θέλοντας να δώσει διαπιστευτήρια αξιοπιστίας και να μην αποσταθεροποιήσει την ελληνική κυβέρνηση σε μια κρίσιμη φάση για την ΕΕ, ενέκρινε το πακέτο των βραχυπρόθεσμων μέτρων γα το χρέος, για το οποίο πανηγυρίζει η ελληνική πλευρά, αλλά κι εξέφρασε με μια αμφίσημη δήλωσή της την προσήλωσή αφενός στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας αλλά στις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές.

Σε κάθε περίπτωση με τη χτεσινή συνεδρίαση μπορεί να έγινε ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση μερικής κι όχι επαρκούς διαχείρισης του κρατικού ελληνικού χρέους, ωστόσο μένουν ακόμη να γίνουν πολλά. Η η λογική του «μαρτυρίου της σταγόνας» συνεχίζεται. Με άλλα λόγια «στάγδην βραδέως» θα τρέχει η χρηματοδότηση της Ελλάδας (εφόσον η ίδια το επιθυμεί) από τους εταίρους με τη χρήση καρότου και μαστιγίου, ώστε η Ελλάδα να επιστρέψει, σύμφωνα με τους Θεσμούς, στην κανονικότητα. Αυτός άλλωστε ο δρόμος που παρουσιάζει το ευρωπαϊκό κομμάτι των θεσμών και κυρίως η ομάδα του Β. Σόιμπλε, λέγοντας πως είναι μονόδρομος για τη χώρα. Πλέον χωρίς συμμάχους (λόγω της συνολικής κατάστασης στην ΕΕ και της ανόδου της δεξιάς με τη Γαλλία και την Ιταλία πλέον να περνούν σε άλλη πολιτική φάση) δεν έχει διαπραγματευτικά χαρτιά.

Τα συν και τα πλήν

Το καρότο

Στην κατηγορία, του καρότου μπορεί να εντάξει κανείς το γεγονός ότι συμφωνήθηκε η δέσμη των βραχυπρόθεσμων μέτρων βάσει των προτάσεων του ESM και της προπαρασκευαστικής εργασίας του EWG, τα οποία θα εφαρμοστούν από τον ESM. Τα μέτρα αυτά αφορούν:

- Την ομαλοποίηση του προφίλ αποπληρωμών του EFSF εντός της τρέχουσας σταθμισμένης μέσης ωρίμανσης έως τα 32,5 έτη

- Την παράταση της αύξησης του περιθωρίου του επιτοκίου σε σχέση με τα δάνεια για την επαναγορά χρέους του δεύτερου ελληνικού προγράμματος για το έτος 2017.

- Τη χρήση της διαφοροποιημένης χρηματοδοτικής στρατηγικής των EFSF/ESM για να μειωθεί ο κίνδυνος επιτοκίου χωρίς πρόσθετο κόστος για τις χώρες που συμμετείχαν σε προγράμματα στήριξης στο παρελθόν. Το μέτρο αυτό θα εφαρμοστεί μέσω α) της ανταλλαγής τίτλων του ESM/EFSF που στηρίζουν τα δάνεια για την τραπεζική ανακεφαλαιοποίηση στην Ελλάδα β) της εισόδου του ESM στο swap επιτοκίων για τον περιορισμό του κινδύνου από υψηλότερα επιτόκια στις αγορές γ) της εισαγωγής συνδυασμένης χρηματοδότησης για μελλοντικές εκταμιεύσεις στην Ελλάδα υπό το τρέχον πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα των μέτρων αυτών αναμένεται να εξειδικευτεί ώστε να φανεί το εύρος της άμεσης ανάσας που θα πάρει η χώρα ως προς τις αποπληρωμές τοκοχρεολυσίων. Ωστόσο δε παρέχει εχέγγυα βιωσιμότητας του χρέους, ούτε δίνει φυσικά διαβατήριο για τις αγορές από μόνο του.

Στα θετικά επίσης της συμφωνίας είναι η αναφορά στο ότι «κλείδωσε» ο προϋπολογισμός του 2017 με παράλληλη υιοθέτηση του εθνικού Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, αλλά και η αναγνώριση της ανάγκης σεβασμού του κοινοτικού κεκτημένου στα εργασιακά. (Άραγε απαιτείται δήλωση για το αυτονόητο του σεβασμού των κανόνων δικαίου;)

Το μαστίγιο

Από κει και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα που έχουν να κάνουν με την ανάγκη να ικανοποιηθεί το Ταμείο αλλά και να κλείσει η αξιολόγηση, χωρίς την οποία η συμφωνία για το χρέος θα μείνει, εκ των πραγμάτων, κενή. Άλλωστε, όπως έλεγε προ ημερών κορυφαίος παράγων «τίποτε δεν κλείνει αν δεν κλείσουν όλα».

Έτσι, το Eurogroup υπογραμμίζει ότι το staff-level agreement πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου του 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), καθώς και μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη και βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και την άρση των εμποδίων στις επενδύσεις.

Δηλαδή η επίτευξη στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα το 2018, παραμένει αδιαπραγμάτευτη ενώ για να αποσπαστεί η σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ ζητούνται μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά αλλά και υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ύψους 3,5% του ΑΕΠ για το διάστημα 2018-2020 και πέραν αυτού.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα συγκεκριμενοποιηθούν αυτά τα μέτρα για τα πλεονάσματα αυτά, που όπως ανέφεραν κυβερνητικές πηγές, μπορεί να φτάσουν τα 4,2 δισ. ευρώ (μείωση αφορολόγητου και κύριων συντάξεων) ώστε να δεχτεί το ΔΝΤ την επίτευξη του φιλόδοξου στόχου για το 2019 και το 2020.

Ο στόχος, πάντως, του 3,5% δεν αμφισβητείται και θα πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα (το θέμα είναι πώς ορίζεται ο μεσοπρόθεσμος ορίζοντας). Αυτό σημαίνει ότι δεν επιτυγχάνεται ο στόχος που είχε εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός για χαλάρωση της λιτότητας με μείωση του στόχου για το πλεόνασμα από το 2018 ή το 2019 στο 2% του ΑΕΠ.

Επίσης στα εργασιακά η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων φαίνεται να περνά, όπως κι η διατήρηση του υφισταμένου πλαισίου καθορισμού του εθνικού κατώτατου μισθού (από το κράτος). Σημεία που οι Θεσμοί και το Ταμείο δεν υποχωρούν. Ωστόσο συμβιβασμός φέρεται να επέρχεται λόγω της αποδοχής, για την επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Κι αυτό για να κρατηθούν και τα θεσμικά προσχήματα.

Γιώργος Αλεξάκης

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr