Κατά της από κοινού αντιμετώπισης του υπέρογκου χρέους που βαρύνει χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή και η Ιταλία και η Ισπανία τάσσεται ο επικεφαλής του Ifo, Χανς Βέρνερ Ζιν και προκρίνει σκληρή λιτότητα για όσους μπορούν να την εφαρμόσουν και να την αντέξουν, αλλά και έξοδο για τις υπερχρεωμένες χώρες που αδυνατούν να ακολουθήσουν, ακόμη και με... εκβιασμό.

Μία αντιμετώπιση της κρίσης χρέους με χρήση ευρωομολόγων και του μηχανισμού στήριξης, ώστε οι ισχυρές χώρες να στηρίξουν τις δημοσιονομικά ασθενέστερες, λέει ο Ζιν, θα μονιμοποιούσε τις διαρθρωτικές διαφορές στην ανταγωνιστικότητα, όπως διογκώθηκαν από την κρίση χρέους στον ευρωπαϊκό Νότο. Θα διατηρούσε τις αποδοχές σε επίπεδα που δεν αντανακλούν την ανταγωνιστικότητα και θα μετέτρεπε μία πρόσκαιρη κρίση σε χρόνιο πρόβλημα. Επίσης, θα οδηγούσε σε ανατίμηση του ευρώ, με αποτέλεσμα νέες απώλειες των χωρών σε κρίση, ως προς την ανταγωνιστικότητα.