-Πρώτον, η εμμονή στις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου και άρα στον διευρυμένο ρόλο του EFSF, που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά συνολικά την Ευρωζώνη. Μπορεί η συζήτηση για το ευρωομόλογο να μην έχει ωριμάσει, αλλά ο νέος ρόλος του EFSF είναι κάτι πολύ σημαντικό, πρακτικό και συγκεκριμένο.

-Δεύτερον, η επιτάχυνση των διαδικασιών για την ενίσχυση των θεσμών οικονομικής διακυβέρνησης, που δεν αρκεί να υπάρχει σε ευρωπαϊκό, αλλά απαιτείται να υπάρξει και σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί που αναφέρονται σε λαούς και πραγματικούς ανθρώπους πρέπει αναμφίβολα να έχουν την ευθύνη των εξελίξεων.

Η συνταγματική κατοχύρωση του δημοσιονομικού κανόνα, ούτως ή άλλως, κατ’ αποτέλεσμα, υφίσταται ήδη, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 28 του ελληνικού Συντάγματος, οι σχετικοί κανόνες του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου υπερισχύουν της εθνικής νομοθεσίας.

Άλλωστε, όλο το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, σε αυτό στοχεύει: στην αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας της χώρας μας, στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.

Τέλος, ελπίζουμε ότι οι ανακοινώσεις που σχετίζονται με τους ενιαίους κανόνες φορολογίας των επιχειρήσεων και των χρηματοοικονομικών συναλλαγών θα λειτουργήσουν θετικά, ώστε με την πρώτη ρύθμιση να αποφεύγονται φαινόμενα φορολογικού dumping στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και με τη δεύτερη ρύθμιση να υπάρξουν επαρκείς ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μπορούν εν δυνάμει να στηρίξουν την δημοσιονομική προσαρμογή προς όφελος του κοινού νομίσματος και άρα όλων των χωρών-μελών».