Η αγορά βρίσκεται σε φάση αποτίμησης των αποφάσεων της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής για την Ελλάδα, την ώρα όμως που δείγματα μετάδοσης της κρίσης βρίσκονται σε εξέλιξη σε άλλες μεσογειακές “αδύναμες” χώρες. Η Ιταλία και η Ισπανία βρίσκονται ένα βήμα πριν πέσουν στο μάτι του κυκλώνα, όπως και η Ελλάδα, ενώ τίθενται πλέον σοβαρά ερωτήματα για το αν πραγματικά πρέπει να συμμετάσχουν στο δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, καθώς δανείζονται πλέον με μεγαλύτερο επιτόκιο από αυτό που θα δανείσουν την χώρα μας.

Την ίδια ώρα οι αγορές φαίνεται για ακόμη μία φορά, όπως και πέρσι, να θεωρούν τους όρους παροχής βοήθειας προς την Ελλάδα εξαιρετικά αυστηρούς με στόχους μη ρεαλιστικούς. Για παράδειγμα ο στόχος των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις έχει επικριθεί σημαντικά τόσο από την αγορά όσο και από τους αναλυτές, ώστε να αμφισβητούν το κατά πόσο μπορεί να επιτευχθεί η άντληση των ποσών για τη μείωση του ελλείμματος.

Παράλληλα, η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών, κατά περίπου καθαρά 37 δισ. ευρώ (συνολικά 50 δισ.), δεν είναι τίποτε άλλο από ένα «roll-over program», δηλαδή από μια εθελοντική μετακύλιση, χωρίς να υπάρχουν μέχρι τώρα προβλέψεις για το πως θα αντιδράσει η αγορά.

Η Ελλάδα αναμένεται να τεθεί σε «καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας» σύντομα και από τους τρεις οίκους αξιολόγησης, αλλά οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να αποδεχτούν το ρίσκο μετά τις διαβεβαιώσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι θα συνεχίσει να δέχεται ελληνικά ομόλογα παρά το καθεστώς χρεοκοπίας.

Οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα δεχτούν πλήγμα από ζημιές άσχετα με τη λύση που θα επιλέξουν και αυτό είναι χρεοκοπία. Η εκτίμηση είναι ότι οι επιδράσεις διάχυσης θα είναι περιορισμένες καθώς η ΕΚΤ έχει αποφασίσει να παρακάμψει τους κανόνες της για την Ελλάδα. Όμως κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά πως θα αντιδράσει η αγορά.

Επιπλέον 12,6 δισ. ευρώ θα προέλθουν από την επαναγορά ομολόγων. Όμως για να υπάρξουν εγγυήσεις στην επαναγορά ομολόγων, όπως και στην παροχή του νέου δανείου, οι εταίροι μας ζητούν “ανταλλάγματα”. Ανταλλάγματα που έχουν να κάνουν με τις σχεδιαζόμενες διαρθρωτικές αλλαγές και τη δημοσιονομική προσαρμογή. Σίγουρο θεωρείται, γιατί τίποτα ακόμα δεν έχει εξειδικευθεί, οτι ένα νέο Μνημόνιο μας περιμένει στην γωνία και αυτό το Μνημόνιο θα είναι ακόμα πιο σκληρό. Το κείμενο συμπερασμάτων, πάντως, είναι σαφές. Πρόκειται για νέο πρόγραμμα.

Τέλος, μεγάλη είναι η αβεβαιότητα που επικρατεί για τον τραπεζικό κλάδο της Ελλάδας. Υπό την προοπτική της συμμετοχής στο σχέδιο διάσωσης οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφάλαια, τα οποία θα εξαρτηθούν από το όριο του δείκτη Core Tier 1 που θα θέσει η Τράπεζα της Ελλάδος. Εάν το όριο παραμείνει στο 10%, όπως έχει προαναγγελθεί, τα απαιτούμενα κεφάλαια αναμένεται να ξεπεράσουν τα 8 δισ. ευρώ, αλλά εάν το όριο τεθεί στο 7% τότε ίσως οι όποιες κεφαλαιακές ανάγκες καλυφθούν από αναδιάρθρωση ενεργητικού ή πωλήσεις θυγατρικών στο εξωτερικό.

Λεπτομέρειες ωστόσο του πακέτου της συμμετοχής των ελληνικών και ευρωπαϊκών τραπεζών στο σχέδιο ανταλλαγής ομολόγων δεν θα γίνουν γνωστές πριν τα μέσα Αυγούστου, όταν και οι αναλυτές αναμένουν να ξεκαθαρίσει το τοπίο για την ελληνική οικονομία.