Επίσκεψη, ωστόσο, που δεν αποκλείεται να αποτελέσει ένα ακόμη επεισόδιο στο ιδιότυπο "ανατολίτικο παζάρι" που διεξάγεται εδώ και πάνω από ένα χρόνο μεταξύ των κυβερνήσεων της Αθήνας της Αγκυρας και του Μπακού για το επιπλέον αέριο που διεκδικεί η Ελλάδα τόσο για τις δικές της ανάγκες όσο και για να "γεμίσει" τον Τουρκο-Ελληνο-Ιταλικό αγωγό (TGI).
Και αυτό διότι τα πάντα συνεχίζουν να εξαρτώνται από τη στάση της Τουρκίας, τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αξιώσεις της ως χώρας- τράντζιτ του αζέρικου αερίου. Αν και από τα μέσα του 2007 έχουμε συμφωνήσει με το Αζερμπαιτζάν να μας προμηθεύει 1 δισ. κυβικά μέτρα το χρόνο για την κάλυψη των αναγκών μας, αυτό δεν εφαρμόζεται αφού ακόμη δεν έχουν συμφωνηθεί οι όροι διέλευσης, δηλαδή η τιμή που θα εισπράττουν οι Τούρκοι. Έτσι, πέρυσι εισαγάγαμε σχεδόν 750 εκ. κμ. αέριου.
Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα
Τι να περιμένει επομένως η ελληνική κυβέρνηση από την επίσκεψη Αλίεφ σήμερα στη χώρα μας ; Το πιθανότερο είναι λίγα πράγματα. Ίσως το γεγονός αυτό καθ αυτό της επίσκεψης Αλίεφ να είναι το πιο σημαντικό στοιχείο, και όχι το αποτέλεσμα των επαφών. Κι αυτό καθώς θα είναι η πρώτη φορά που το ζήτημα του φυσικού αερίου θα συζητηθεί μεταξύ Ελλάδας και Αζερμπαιτζάν σε τόσο υψηλό επίπεδο, και μάλιστα σε μια περίοδο όπου οι μνήμες για την ταλαιπωρία που υπέστη η Ευρώπη από τη Ρωσο-Ουκρανική διένεξη είναι νωπές. Πηγές ωστόσο της κυβέρνησης ανέφεραν πως θα επιχειρήσουν να αποσπάσουν μια δέσμευση από τον κ. Αλίεφ για το φυσικό αέριο, με αντάλλαγμα μια συνολική συνεργασία των δύο χωρών σε όλους τους τομείς, από τις κατασκευές και τον τουρισμό, μέχρι τα φάρμακα, τα τρόφιμα, τη μεταποίηση και τον αγροτικό τομέα...
Το θέμα του TGI
Η δεύτερη εκκρεμότητα αφορά στις ποσότητες που θα συμφωνήσει να "δεσμεύσει" το Αζερμπαιτζάν για να εξάγονται από το 2013 και μετά δια μέσω του TGI, και της Ελλάδας, στην Ευρώπη.Το "παζάρι" είναι σκληρό καθώς οι Αζέροι γνωρίζουν ότι χωρίς το δικό τους φυσικό αέριο, κανένας αγωγός, ούτε ο TGI, ούτε ο άλλος αγωγός παρόμοιας χάραξης, ο Nabucco που προωθεί μια πλειάδα χωρών (Βουλγαρία, Αυστρία μεταξύ των οποίων και η Τουρκία), είναι σε θέση να λειτουργήσουν. Ανάμεσα στις δύο κοινοπραξίες μάλιστα μαίνεται παρασκηνιακά εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο ένας άτυπος αγώνας δρόμου, για το ποια θα καταφέρει να «καπαρώσει» όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ποσότητες γίνεται από το κοίτασμα του «SahDeniz ΙΙ», χωρίς ακόμη καμία από τις δύο να έχει πετύχει το στόχο της, αλλά και χωρίς το Μπακού να "ανοίγει τα χαρτιά του".
Τι στάση τηρούν οι Βρυξέλλες
Το πρόβλημα περιπλέχθηκε περαιτέρω μετά από την Ρωσο-Ουκρανική διένεξη. Οι Βρυξέλλες που συγχρηματοδοτούν και τα δύο σχέδια ως εναλλακτικούς δρόμους απεξάρτησης της Ε.Ε. από τη Ρωσία, δείχνουν να "σπρώχνουν" περισσότερο τον Nabucco αφού η χωρητικότητά του είναι 30 δισ. κ.μ. το χρόνο, θεωρώντας και εύλογα- δευτερευούσης σημασίας τον TGI, η δυναμικότητα του οποίου είναι μόνο 15 δισ. κμ.
Τη στάση τους αυτή οι Βρυξέλλες την έκαναν σαφή προ ολίγων εβδομάδων, όταν ανακοίνωσαν τις προτάσεις τους για τα έργα στους τομείς της ενέργειας και των ευρυζωνικών υποδομών, που θα χρηματοδοτήσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα. Τα ποσά με τα οποία σκέφτονται να ενισχύσουν το σχέδιο του Nabucco (προωθείται από Αυστρία, Ουγγαρία, Βουλγαρία Γερμανία, Ρουμανία, Τουρκία) ανέρχονται σε 250 εκ. ευρώ, ενώ για τον TGI, το αντίστοιχο ποσό θα ανέλθει σε 100 εκ. ευρώ.
Αν και το γεγονός είναι απολύτως φυσιολογικό - καθώς το μήκος του πρώτου σχεδίου είναι γύρω στα 3.300 χλμ., έναντι μόνο 790 χλμ. του δεύτερου-αποτυπώνει εντούτοις τη διάθεση των Βρυξελλών που στην προσπάθεια τους να απεξαρτηθούν από τη Μόσχα, δίνουν μεγαλύτερο βάρος σε έργα πιο «βαρύνουσας» σημασίας.
Ο Ενεργειακός
[email protected]
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr