Το έλλειμμα αυτό γίνεται ακόμη πιο σοβαρό αν αναλογιστεί κανείς πως στην διάρκεια των τελευταίων ετών έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων ναυπηγικών υποδομών της χώρας. Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το βήμα, αλλά χανόμαστε σε έναν λαβύρινθο μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και διστάζουμε.
Αυτός ο δισταγμός μας κάνει να χάνουμε την μεγάλη εικόνα η οποία συνδέεται απευθείας και καθοριστικά με την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η πρόσφατη έκθεση Ντράγκι αναλώνει ένα σημαντικό μέρος της στην Ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία υπογραμμίζοντας την ανάγκη λήψης μέτρων που θα την επαναφέρουν σε μια κατάσταση ικανή να ανταπεξέλθει στον ισχυρό ανταγωνισμό που δέχεται από τις ναυπηγικές βιομηχανίας της Άπω Ανατολής και κυρίως τη ναυπηγική βιομηχανία της Κίνας.
Ο Μάριο Ντράγκι θεωρεί - και ορθά - πως μια ισχυρή ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία είναι καθοριστικός παράγοντας ώστε η Ευρωπαϊκή ναυτιλία να διατηρήσει την δυναμική που έχει σήμερα, μια δυναμική η οποία όπως επισημαίνει η Ένωση Ευρωπαϊκών Εφοπλιστικών Ενώσεων (ECSA) «αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της ασφάλειας της Ε.Ε. σε θέματα ενέργειας, τροφίμων και εφοδιαστικής αλυσίδας», με άλλα λόγια συνιστά ένα σοβαρό γεωπολιτικό πλεονέκτημα.
Σε αυτό το γεωπολιτικό πλεονέκτημα έχει αναφερθεί κατά καιρούς και η SeaEurope,η Ευρωπαϊκή Ένωση Ναυπηγείων, η οποία και αυτή θεωρεί πως οι προτάσεις Ντράγκι κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση.
Αν τώρα αναλογιστεί κανείς ότι η βάση της ισχυρής ναυτιλιακής βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ελληνική ναυτιλία, η οποία καλύπτει περίπου το 50% της ναυτιλίας των Κρατών – μελών, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει και η Ελληνική ναυπηγική βιομηχανία στην διασφάλιση αυτού του γεωπολιτικού πλεονεκτήματος στο οποίο αναφέρονται σχεδόν όλοι.
Πέραν όμως αυτού του ισχυρού ευρωπαϊκού γεωπολιτικού αποτυπώματος οφείλει κανείς να δει και τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας με την στενή έννοια του όρου.
Μια ισχυρή – Ελληνικής καταγωγής – ναυπηγική βιομηχανία πάνω από όλα σημαίνει εθνική ασφάλεια. Μια εθνική ασφάλεια την οποία χρειαζόμαστε άμεσα αν αναλογιστούμε τους ξέφρενους ρυθμούς με τους οποίους αναπτύσσεται η αμυντική βιομηχανία στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου.
Και ερχόμαστε τώρα στο δια ταύτα.
Ήδη από το 2019 ο Όμιλος ONEX έχει εμπλακεί στο ναυπηγικό τομέα. Αρχικά με τα Ναυπηγεία Σύρου και ακολούθως με Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Και στα δύο αυτά Ναυπηγεία από το 2019 μέχρι και σήμερα έχουν πραγματοποιήσει επισκευαστικές και άλλες εργασίες σχεδόν 620 πλοία, ενώ το βιβλίο αναμονών είναι full. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι και οι δύο μονάδες είναι σε πλήρη λειτουργία. Αν τώρα σε αυτό προσθέσουμε και το επενδυτικό πλάνο του Ομίλου, ύψους 120 εκατ, ευρώ, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τις δυνατότητες που αποκτάμε ως κράτος.
Αυτές οι δυνατότητες όμως δεν περιορίζονται μόνο στην εμπορική ναυτιλία αλλά εκτείνονται και στην αμυντική βιομηχανία μιας και τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας διαθέτουν και την υποδομή και την τεχνογνωσία να συμμετέχουν ενεργά στον εκσυγχρονισμό των στρατιωτικών υποδομών της χώρας.
Αναφερόμενος στις ευκαιρίες που υπάρχουν και δεν πρέπει να χαθούν ο Πρόεδρος του Ομίλου ONEX Πάνος Ξενοκώστας – ο μόνος μαζί με την Πρόεδρο της Ε.Ε.Ε. Μελίνα Τραυλού, που έσπευσαν από Ελληνικής πλευράς να σχολιάσουν τις νουθεσίες του Μάριο Ντράγκι - σε πρόσφατο άρθρο του υπογραμμίζει :
«Στον κλάδο της Ναυπηγικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα αναφορικά με την ολική επαναφορά του. Το εν λόγω δίλημμα είναι σαφές, ξεκάθαρο και συνοψίζεται στο αν θέλουμε ή όχι βαριά βιομηχανία.
Κι αν ναι, κατά πόσο αντιλαμβανόμαστε πως σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, με μη γραμμικό εξελικτικό χρόνο, οι ταχύτητες, οι απαιτήσεις και οι επιλογές ορίζονται στο πεδίο του διεθνούς ανταγωνισμού και όχι μέσα από εσωτερικές διαδικασίες και πειραματισμούς».
Με δεδομένη την πολυπλοκότητα των ζητημάτων και τη συναρμοδιότητα ετερόκλητων υπηρεσιών και διευθύνσεων, ο κ. Ξενοκώστας κρίνει ως αναγκαία συνθήκη την δημιουργία Γενικής ή Ειδικής Γραμματείας Ναυπηγείων και Επενδύσεων στην οποία και θα ενταχθεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων.
Επίσης τονίζει ότι η έγκαιρη υλοποίηση του συνόλου των προτάσεων που έχουν υποβληθεί από την Ένωση Ελληνικών Ναυπηγείων θα μετατρέψουν την Ελληνική ναυπηγική βιομηχανία από παρία σε ισχυρή ατμομηχανή ανάπτυξης με εξίσου ισχυρή συμμετοχή στο ΑΕΠ της χώρας, θα δημιουργήσουν χιλιάδες νέες βιώσιμες και καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας και το κυριότερο θα ενισχύσουν την αυτοδυναμία της Ελλάδας ενισχύοντας περαιτέρω το όποιο γεωπολιτικό πλεονέκτημα διαθέτει σήμερα.
Σίγουρα η διατήρηση και η ενίσχυση των σχέσεων της Ελλάδας με μια σειρά άλλων ευρωπαϊκών και μη κρατών επιβάλλει στην κυβέρνηση μια συγκεκριμένη ατζέντα η οποία ως ένα βαθμό καθορίζει και το ποιος, πότε και πως θα συμβάλει στην αμυντική θωράκιση της πατρίδας μας. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε.
Ωστόσο αυτή η παράμετρος δεν μας αποστερεί την δυνατότητα να αναπτύξουμε έναν δικό μας μηχανισμό ο οποίος θα μας παρέχει μεγαλύτερη και κυρίως αξιόπιστη αυτονομία.
Τύχη αγαθή η αναγκαιότητα για μεγαλύτερη αυτονομία στον κρίσιμο τομέα της αμυντικής βιομηχανίας γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη στην κυβέρνηση και θα έλεγε κανείς πως στην περίπτωση αυτή ακόμη και αν δεν υπήρχε η ΟΝΕΧ, θα έπρεπε να την εφεύρουμε…
Βεβαίως, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς : «Μα καλά, μόνο η ONEX υπάρχει ; Δεν υπάρχουν άλλες παρόμοιες μονάδες στην Ελλάδα ;»
Παρόμοιες υπάρχουν. Έτοιμες όμως να μπουν στον χορό αύριο το πρωί αν χρειαστεί και αν το απαιτήσουν οι συνθήκες δεν υπάρχουν.
Μακάρι να υπάρξουν. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που βρίσκεται στο κέντρο μιας καυτής ζώνης κάθε δυνατότητα που θα της παρέχει την πολυτέλεια να εκπέμπει την εικόνα ενός σύγχρονου, δημοκρατικού, σταθερού και αξιόπιστου κράτους είναι καλοδεχούμενη.
Γ. Σκορδίλης
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr