Η συμφωνία με τις τράπεζες επέτρεψε την έγκριση, χθες, από την έκτακτη γενική συνέλευση της ΔΕΗ, της σύστασης Εταιρείας Συμμετοχών και την εισφορά σε αυτή του 51% του ΑΔΜΗΕ, που αποτελεί τον βασικό κορμό του σχεδίου απόσχισης. Το περιεχόμενο της συμφωνίας αποτυπώνεται σε νέα επιστολή των τεσσάρων συστημικών τραπεζών με αποδέκτες τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον επικεφαλής της ΔΕΗ Μανόλη Παναγιωτάκη, η οποία αναγνώστηκε στη γενική συνέλευση και αναρτήθηκε χθες στην ιστοσελίδα της ΔΕΗ, αναφέρει η Καθημερινή.
Τρία είναι τα βασικά σημεία της νέας συμφωνίας με τις τράπεζες:
Πρώτον, κάνει σαφές ότι είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού με την κυβέρνηση «με γνώμονα την ανάγκη για την εμπρόθεσμη ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ εντός του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου», της απομάκρυνσης δηλαδή του σχεδίου για 100% πώληση του ΑΔΜΗΕ που προβλέπει το μνημόνιο σε περίπτωση που αποδειχθεί μη εφαρμόσιμο το σχέδιο Σκουρλέτη.
Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τον υπάρχοντα δανεισμό της ΔΕΗ δεσμεύονται εμμέσως ότι δεν θα καταγγείλουν τις συμβάσεις, δικαίωμα που προέβαλαν μέσω της πρώτης επιστολής, εφόσον ληφθούν πρόσθετες εγγυήσεις συνολικού ύψους 300 εκατ. ευρώ. «Σας ενημερώνουμε ότι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες (Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank, Tράπεζα Πειραιώς, Εurobank Ergasias) εξετάζουν θετικά την κάλυψη του υφιστάμενου ΚΟΔ (σ.σ.: Κοινοπρακτικό Ομολογιακό Δάνειο) της ΔΕΗ, με λήψη εξασφαλίσεων (παροχή εγγυήσεων εκ μέρους της Ενεργειακή Συμμετοχών), εκχώρηση γεγενημένων και μη απαιτήσεων της ΔΕΗ Α.Ε. έναντι εταιρικών πελατών κ.λπ. συνολικού ύψους τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ». Το ποσό αυτό θα προκύψει, σύμφωνα με πληροφορίες, μέσω παραχώρησης της σύμβασης με την Αλουμίνιον της Ελλάδας και ένα μεγάλο αριθμό συμβάσεων με πελάτες υψηλής και μέσης τάσης, χωρίς να έχει κλείσει ακόμη ο κατάλογος, καθώς και συμβάσεων της νέας Εταιρείας Συμμετοχών. Ενα μικρό μόνο μέρος θα καλυφθεί από την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του στενού δημοσίου τομέα προς τη ΔΕΗ. Αν και οι οφειλές αυτές φτάνουν τα 110 εκατ. ευρώ, το Δημόσιο φέρεται να δεσμεύτηκε για την εξόφληση μόνο των 55 εκατ. ευρώ λόγω έλλειψης κονδυλίων. Ακόμη όμως και αυτή η δέσμευση δεν διασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη ενίσχυση της ρευστότητας της ΔΕΗ που απαίτησαν οι τράπεζες, αφού κανείς δεν εγγυάται ότι το Δημόσιο θα συνεχίσει να αποπληρώνει κανονικά τους λογαριασμούς ρεύματος.
Τρίτον, αφορά στο θέμα του βραχυπρόθεσμου δανεισμού της ΔΕΗ και βάζει κυριολεκτικά θηλιά στην επιχείρηση. «Παράλληλα, οι προαναφερόμενες τράπεζες προτίθενται να εξετάσουν τη χορήγηση μεσοβραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης προς τη ΔΕΗ Α.Ε. σε κοινοπρακτική βάση με εξασφάλιση ισόποσης εκχώρησης απαιτήσεων της ΔΕΗ Α.Ε. έναντι εταιρικών πελατών της καθώς και λοιπούς όρους που θα συμφωνηθούν». Η δέσμευση αυτή, που αποτελεί προϋπόθεση για να ικανοποιήσουν οι τράπεζες το αίτημα της ΔΕΗ για τη χορήγηση νέου κοινοπρακτικού δανείου ύψους 400 εκατ. ευρώ, υποχρεώνει τη ΔΕΗ να προεξοφλεί το ποσό του δανείου εκχωρώντας απαιτήσεις πελατών της. Με τον τρόπο αυτό οι τράπεζες βάζουν απευθείας χέρι στα έσοδα της ΔΕΗ, περιορίζοντας περαιτέρω τη ρευστότητά της.
Οι τράπεζες εμφανίζονται, τέλος, επιφυλακτικές για τη συμφωνία με το ελληνικό Δημόσιο. Είναι ενδεικτική η παράγραφος με την οποία κλείνει η επιστολή: «Ευνόητο ότι όλα τα παραπάνω τελούν υπό την έγκριση των αρμοδίων εσωτερικών οργάνων της κάθε τράπεζας, καθώς και των εποπτικών αρχών».
Πρόκειται για μία ακόμη κατ’ αρχήν συμφωνία με πολλά «γκρίζα» σημεία που μένει να αποσαφηνιστούν από τεχνικής και νομικής πλευράς, η οποία κατάφερε να απομακρύνει επί του παρόντος τη διαφαινόμενη εμπλοκή στην αξιολόγηση και τον κίνδυνο ιδιωτικοποίησης 100% του ΑΔΜΗΕ, όχι όμως και να ανατρέψει τις ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τη βιωσιμότητα της ΔΕΗ που επισημάνθηκαν από την πρώτη επιστολή των τραπεζών. Αντιθέτως, η συμφωνία προσθέτει βάρη στη ΔΕΗ και αυτό έχει μεγεθύνει τις ανησυχίες της διοίκησης, που πρέπει να σημειωθεί ότι εξέφρασε από την αρχή τις αντιρρήσεις της στο σχέδιο της απόσχισης, προσθέτει το δημοσίευμα.
Μία από τις ανησυχίες της ΔΕΗ, που διατυπώθηκε και στη χθεσινή συνέλευση, είναι το ενδεχόμενο αντίδρασης από κάποιον πιστωτή πέραν των τραπεζών (προμηθευτές εργολάβοι κ.λπ.) σε διάστημα 60 ημερών, όπως προβλέπουν οι σχετικοί κανονισμοί. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε σε ναυάγιο το σχέδιο απόσχισης, λόγω των σφιχτών χρονοδιαγραμμάτων που έχουν τεθεί από τους θεσμούς.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr