Η κακή εικόνα των τραπεζιτών όπως και η καλή όψη είναι μια πραγματικότητα.
Πολλά από αυτά που συμβαίνουν στο παρασκήνιο δεν έρχονται στην επιφάνεια γιατί απλά οι μηχανισμοί ελέγχου του συστήματος από τις τράπεζες είναι ισχυροί.

Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρείται ισοπέδωση ή υπεραπλούστευση των πάντων ώστε να εξαχθεί το συμπέρασμα «οι κακοί τραπεζίτες».

Ομως η πραγματικότητα είναι ότι οι τραπεζίτες έχουν υποπέσει σε πολλά λάθη όταν βρίσκονται σε πίεση.

Ποια είναι όμως τα 10 τραπεζικά αμαρτήματα;

1)Πισώπλατα μαχαιρώματα. Μπορεί να νομίζει η αγορά ότι οι τραπεζίτες αποτελούν ένα ισχυρό λόμπι και μεταξύ τους συμφωνούν όμως η πραγματικότητα είναι ότι πολύ εύκολα θα κατηγορήσουν συναδέλφους τους και με επίσης μεγαλύτερη ευκολία θα ενημερώσουν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις παρατυπίες που μπορεί να έχουν υπάρξει.

Εύκολα κατηγορούν π.χ. τον Τσουπίδη του ΤΤ , τον Μηλιάκο της ΑΤΕ ή τον Καραμούζη της Eurobank ή κριτικάρουν τον Βγενόπουλο της Marfin.  

Π.χ. «Δεν γνωρίζω αλλά μάλλον ο Καραμούζης πρέπει να ενημέρωσε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για τα δομημένα ομόλογα»

Δεν γνωρίζει ο τραπεζίτης αλλά με ευκολία στοχοποιεί τον κάθε Καραμούζη.

(Αν μου επιτραπεί η προσωπική μαρτυρία , τα πιο παράδοξα , τα πιο προσβλητικά τα έχω ακούσει από τραπεζίτες για τραπεζίτες).

2)Σχέσεις τραπεζιτών με πολιτικούς. Ουδέν μεμπτόν αλλά όταν τραπεζίτες τροφοδοτούν βουλευτές και κόμματα με πληροφορίες ώστε να χτυπηθεί άλλο κόμμα με στόχο διάφορα συμφέρονταδεν υφίσταται το ουδεν μεμπτόν.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να στοχοποιείται ο Κραμούζης. Προσωπικά εκτιμώ ότι το στέλεχος της Eurobank είναι απλά ένα θύμα μηχανισμών.

’λλοι τραπεζίτες όμως πόσα απόρρητα έγγραφα έχουν δώσει σε βουλευτές για αλλότριους στόχους και σκοπούς;

3) Δημιουργία ομάδων με στόχο προώθηση συμφερόντων.Η προώθηση συμφερόντων είναι δικαιολογημένη και εφικτή σε μια ελεύθερη αγορά αλλά όταν τραπεζίτες μέσω του τύπου ή άλλων διαύλων συκοφαντούν άλλους τραπεζίτες μόνο και μόνο για να πάρουν την δουλειά , εγείρεται ένα θέμα.

4)Σχέσεις τραπεζιτών με επιχειρηματίες. Είναι φυσικό οι τραπεζίτες να έχουν σχέσεις με επιχειρηματίες αλλά τι γίνεται όμως όταν χορηγούνται επιχειρηματικά δάνεια με όρους ευνοϊκούς πέραν του δέοντος ή επιτρέποντος ;

5)Οι τραπεζίτες είναι πλέον εύποροι εργαζόμενοι στην Ελλάδα.

Χωρίς αμφιβολία οι απολαβές τους σε σχέση με τα αποτελέσματα του management που ασκούν δεν είναι δυσανάλογα.

Απλά αξίζουν αυτά που παίρνουν.

Όμως πρωτίστως θα πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα στο εσωτερικό των τραπεζών που διοικούν. Δεν είναι δυνατό να αρνούνται αυξήσεις σε κατηγορίες υπαλλήλων αλλά την ίδια στιγμή να ενοικιάζουν θαλαμηγούς για 12 ημέρες 400 χιλιάδες ευρώ και με δακρύβρεχτο ύφος να επισημαίνουν ότι «η ζωή είναι απρόβλεπτη»
6)Έλεγχος μέσων ενημέρωσης. Ποια είναι η στάση ορισμένων τραπεζών είναι εμφανής. Το ευτύχημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η πλειοψηφία των τραπεζιτών έστω και τυπικά κρατά τα προσχήματα

7) Επιθέσεις κατά δημοσιογράφων. Συστηματική η πρακτική επίσης από μειοψηφία τραπεζιτών οι οποίοι όταν βάλλονται καταφεύγουν στις αγωγές. Η αγωγή δεν είναι ένδειξη δύναμης αλλά φόβου και αδυναμίας

8) Λογιστικές αλχημείες. Κατά κόρο οι τραπεζίτες προβαίνουν σε λογιστικές αλχημείες. Δεν έχει σημασία αν μια τράπεζα εφαρμόζει περισσότερο ή λιγότερο αυτές τις τακτικές αλλά ότι όλες οι τράπεζες προβαίνουν σε αλχημείες.

Κανείς ισολογισμός δεν είναι απολύτως διαφανής. Δύο παραδείγματα. Πως είναι δυνατό τα επιτόκια να έχουν συρρικνωθεί στα στεγαστικά αλλά τα περιθώρια κέρδους να αυξάνονται; Επίσης αν συγκριθούν τα στοιχεία της ΤτΕ και των τραπεζών όσον αφορά τις επισφάλειεςτα στοιχεία δεν ταυτοποιούνται.

(Προτρέπω τον οποιαδήποτε να κάνει αυτή την σύγκριση για να εξάγει αυτό το συμπέρασμα)

9) Αθέμιτος ανταγωνισμός. Οι τράπεζες κριτικάρουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό αλλά την ίδια στιγμή σε πολλές επιχειρηματικές τους επιλογές εφαρμόζουν πιστά τον αθέμιτο ανταγωνισμό.