Αυτός είναι και ο λόγος που οι τράπεζες έσπευσαν να «φορτώσουν» στη χρήση 2015 κάθε δυνατή πρόβλεψη, καλύπτοντας και έκτακτα έξοδα, όπως, π.χ., αυτά που θα προκύψουν από τις νέες εθελούσιες εξόδους. Στόχος τους είναι η χρήση 2016 να ξεκινήσει από χαμηλή βάση και όσο το δυνατόν πιο… «καθαρή» προκειμένου να γράψουν κέρδη μέσα στη χρονιά.

Η χρήση του αναβαλλόμενου φόρου (DTA) είχε βοηθήσει τις ελληνικές τράπεζες στη δημιουργία εποπτικών κεφαλαίων μέχρι και πέρσι. Από το 2016, όμως, όπως ήδη έχουμε αναφέρει, η χρήση του έχει καταργηθεί, με αποτέλεσμα όποια τράπεζα (η μητρική) παρουσιάσει ζημίες να υποχρεωθεί αναλογικά στην έκδοση νέων μετοχών υπέρ του Δημοσίου, τις οποίες αυτό θα διαθέσει στην αγορά. Κάτι που σημαίνει ότι οι μέτοχοι των τραπεζών βρίσκονται ενώπιον νέου dilution στην περίπτωση που φέτος οι τράπεζες δεν κάνουν κέρδη.

Ο αναβαλλόμενος ήταν ένα μέτρο φορολογικής βοήθειας που δόθηκε στις τράπεζες ως αντιστάθμισμα για τις ζημίες που υπέστησαν από το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων PSI. Οι τελευταίες είχαν τη δυνατότητα να συμψηφίσουν κάποιες από τις απώλειες του «κουρέματος» των ομολόγων με φόρο που θα έπρεπε να καταβάλουν στο μέλλον. Με τον τρόπο αυτό, οι τράπεζες δημιούργησαν έναν «κουμπαρά», τον οποίο αξιοποίησαν μέχρι και πέρσι, προσμετρώντας τα κεφάλαια από τον αναβαλλόμενο φόρο στα εποπτικά τους κεφάλαια. Κατά τη διενέργεια των stress tests, η ΕΚΤ συνυπολόγιζε τα κεφάλαια από τον αναβαλλόμενο φόρο, μειώνοντας ισόποσα τις όποιες κεφαλαιακές απαιτήσεις προέκυπταν.

Τι σημαίνουν αυτά στην πράξη για τις τράπεζες εφεξής; Ότι αν, για παράδειγμα, μια τράπεζα έχει 9 δισ. ίδια κεφάλαια, εκ των οποίων τα 3 δισ. ευρώ προέρχονται από αναβαλλόμενο φόρο, και παρουσιάσει ζημία 500 εκατ. ευρώ, τότε θα πρέπει να κάνει αύξηση κεφαλαίου, εκδίδοντας μετοχές υπέρ του Δημοσίου κατά το ποσοστό των ζημιών στα συνολικά ίδια κεφάλαια, στη βάση, όμως, των κεφαλαίων του αναβαλλόμενου φόρου.

Στο παράδειγμα, οι ζημίες ανέρχονται στο 5,5% των συνολικών ιδίων κεφαλαίων, επομένως στο ίδιο ποσοστό, αλλά επί των 3 δισ. ευρώ του αναβαλλόμενου φόρου η τράπεζα θα κληθεί να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (στο παράδειγμα, 166 εκατ. ευρώ). Η αύξηση αυτή θα γίνει εις βάρος των παλαιών μετόχων και υπέρ του Δημοσίου.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι μέτοχοι της τράπεζας θα χάσουν μέρος της περιουσίας τους, η οποία θα περιέλθει στην κυριότητα του κράτους, για να τη διαθέσει όπως αυτό νομίζει.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr