Αν κρίνουμε από όσα λέγονται από στελέχη των ίδιων των ομίλων τότε μάλλον η εν λόγω λύση φαντάζει ως η... τελευταία επιλογή των τραπεζών. Οι οποίες φαίνεται ότι προτιμούν να προχωρήσουν σε λύσεις πιο ενεργητικές από τα να ξεπουλήσουν τα δάνεια.

Βέβαια, ακόμα το τοπίο είναι υπό διαμόρφωση, στο τραπέζι έχουν πέσει μοντέλα όπως η σύσταση θυγατρικών, η ίδρυση μονάδων εσωτερικής διαχείρισης, η σύσταση κοινοπραξιών με ξένα εξειδικευμένα funds κ.λπ., ενώ άλλες τράπεζες εμφανίζονται πιο έτοιμες για δράσεις που μπορούν να γίνουν αποδοτικότερες για τις ίδιες και τους πελάτες, κάποιες ήδη βρίσκουν προσωπικό και άλλες ακόμα... το ψάχνουν.

Θεωρητικά η ΤτΕ έχει δρομολογήσει την διαμόρφωση του νέου πλαίσιου «διαχείρισης» των «κόκκινων δανείων», αλλά οι τραπεζίτες των τεσσάρων συστημικών τραπεζών φέρονται να μην «καίγονται» να προχωρήσουν στη λύση της πώλησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων στα περίφημα distress funds.

Ο λόγος ίσως είναι... απλός και να έχει μεγάλη... αξία. Πόση; Ίσως και να προσεγγίζει τα 20 με 25 δισ. ευρώ. Πώς προκύπτει αυτό το νούμερο; Οι τράπεζες, με βάση τις δικές τους εκτιμήσεις και με βάση την ακτινογραφία που έχουν κάνει στα χαρτοφυλάκιά τους, θεωρούν ότι από τα περίπου 110 δισ. ευρώ «κόκκινω δανείων» μπορούν να ανακτήσουν περίπου το 25% με 30% αυτών, σε καλύτερη δε περίπτωση η ανακτησιμότητα μπορεί να ανέλθει και στο 35%. Αντιθέτως, εάν πουλήσουν τα δάνεια στα distress funds σε τιμές που παραπέμπουν σε ξεπούλημα, δηλαδή στο 5%, 8%, 10% της ονομαστικής τους αξίας, τότε προφανώς τα έσοδα θα είναι χαμηλότερα.

Βάζοντας λοιπόν κάτω τα κομπιουτεράκια τα στελέχη των τραπεζών βλέπουν ότι οι δυο διαφορετικές εκδοχές, δηλαδή από τη μία πλευρά η ενεργή διαχείριση των δανείων (με σκοπό, εάν η οικονομία ανακάμψει, να πετύχουν σταθερά έσοδα τα επόμενα χρόνια) και η direct πώληση σε distress funds από την άλλη, εμφανίζουν μια θεωρητική διαφορά άνω των 20-25 δισ. ευρώ.

Αλλωστε, η ανάκτηση κεφαλαίων από την διαχείριση των κόκκινων δανείων αποτελεί ένα από τα μεγάλα στοιχήματα για τις τράπεζες μέσα στα επόμενα 2-3 έτη προκειμένου να πετύχουν ενίσχυση κεφαλαίων και ρευστότητας (μαζί με επιστροφή καταθέσεων, γύρισμα σε κερδοφορία, περιορισμό ELA ή αναβαλόμενου κ.λπ.).

Αυτά βέβαια μένει να επιβεβαιωθούν και στην πράξη καθώς, αφενός κάποιοι τραπεζικοί αναλυτές κρατούν χαμηλά τον πήχη για το πόσα έσοδα μπορούν να πετύχουν οι εγχώριοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι από την διαχείριση των NPL’s, αφετέρου, υπάρχουν και οι... δανειστές-θεσμοί, που κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση και ζητούν την εισροή κεφαλαίων, και μάλιστα άμεσα, μέσα στη χρονιά ει δυνατόν, από την πώληση των «κόκκινων δανείων».

Προφανώς το θέμα θα αποτελέσει μια ακόμα «δύσκολη εξίσωση» με τις δύο πλευρές να αναζητούν σημείο ισορροπίας, κι ενώ προσεχώς θα ασκείται και η πίεση της μνημονιακής δέσμευσης για την αξιολόγηση των διοικήσεων των τραπεζών στο επόμενο εξάμηνο με βάση τους ρυθμούς ανακτησιμότητας κεφαλαίων από τα κόκκινα δάνεια.

Γιώργος Παπακωνσταντίνου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr