Εξάλλου ένας παλιός λαός όπως εμείς, γνωρίζει οτι η κρίση των χρηματιστηρίων είναι παροδική και οτι οι μετοχές θα ξανανέβουν και οτι σε ενα - δυο χρόνια, όλα αυτά θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε. Για να εξηγήσω όμως τι εννοώ και να μην παρεξηγηθώ:
Ο πελάτης «κράτος»
Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και δεν εξάγει τίποτα, δεν έχει και τίποτα να χάσει απο την διεθνή οικονομική ύφεση.Αντίθετα με τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, την Γαλλία, την Ιταλία, των οποίων ο πλούτος και η ευημερία στηρίζονται κυρίως στις εξαγωγές προιόντων και υπηρεσιών, η Ελλάδα παραμένει ακόμη μια σχετικά κλειστή οικονομία με παραδοσιακές δομές, που στηρίζεται στην εσωτερική κατανάλωση και τις εισαγωγές.
Ο μεγαλύτερος πελάτης κάθε ελληνικής επιχείρησης είναι το κράτος, το οποίο μέσω των δημοσίων δαπανών αιμοδοτεί με χρήμα τις ιδιιωτικές επιχειρήσεις και ταίζει τα ελληνικά νοικοκυριά.Διότι, κακά τα ψέμματα, κάθε επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Ελλάδα έχει ώς βασικό πελάτη εμμέσως ή ευθέως το δημόσιο.
Το δημόσιο δημοπρατεί έργα, οι μεγαλύτερες κατασκευαστικές επιχειρήσεις τα αναλμαβάνουν, φτιάχνουν μια κοινοπραξία για να μην πεινάσουν και οι μικρότερες, δίνουν τα μέρη του έργου σε υπεργολάβους, προσλαμβάνουν εργάτες και έτσι ζούνε όλοι. Το ίδιο γίνεται με τα έργα πληροφορικής, το ίδιο με τα ιδιωτικά νοσοκομεία που ζούν απο το ΙΚΑ και τα ασφαλιστικά ταμεία και μοιράζουν το χρήμα των ταμείων αφειδώς στις φαρμακευτικές εταιρίες μέσω των γιατρών που συνταγολογούν φάρμακα και εξετάσεις - χρειάζονται δεν χρειάζονται - το ίδιο ισχύει ακόμη και για τις τέχνες όπου το δημόσιο χρήμα μοιράζεται μέσω χορηγιών ή επιδοτήσεων σε ικανούς ή κολλητούς και αυτοί με τη σειρά τους, ανάλογα με το φιλότιμο τους πληρώνουν ή υπόσχονται οτι θα πληρώσουν ενα πλήθος ανθρώπων για την παραγωγή του έργου τους το οποίο μόνο εντός των τειχών προβάλλεται και είναι αμφίβολο αν το βλέπει και το εκτιμά κάποιος.
Τα ίδια περίπου συμβαίνουν με τις τράπεζες - αν και αυτές είναι πράγματι πιο ανταγωνιστικές απο άλλους κλάδους και επεκτείνονται και στο εξωτερικό - αλλά πάλι και στις τράπεζες, οι λογαριασμοί των δημοσίων επιχειρήσεων, οι μισθοδοσίες του δημοσίου, οι αναδοχές, τα κρατικά ομόλογα κλπ είναι η βάση των δουλειών τους και αν θέλουμε να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο, το κράτος φτιάχνει τους νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων για να τις προστατεύσει και να τις βοηθήσει να αναπτυχθούν με αντάλλαγμα - στην ηθικότερη περίπτωση - την διατήρηση της απασχόλησης γενικώς και την προαγωγή των ψηφοφόρων της εκάστοτε κυβέρνησης. Και για να κάνουμε και λίγη αυτοκριτική, αν δεν υπήρχε η κρατική διαφήμιση θα ήταν αμφίβολο αν θα υπήρχαν όλα αυτά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι εφημερίδες που κανείς δεν αγοράζει και τα ραδιόφωνα που κανείς δεν ακούει και που όμως είναι γεμάτα διαφημίσεις κρατικών επιχειρήσεων.
Αυτή η φρίκη που περιγράφω παραπάνω και που είναι η χώρα που ζούμε, όσο και αν ακούγεται εξωφρενικό είναι η ασφάλεια μας έναντι της διεθνούς ύφεσης.
Τι έχουν να χάσουν οι μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες (μικρομεσαίες με βάση τα ευρωπαικά κριτήρια) απο τη διεθνή ύφεση, αφού πελάτης τους είναι το ελληνικό δημόσιο; Η κάμψη της παγκόσμιας ζήτησης δεν τις επηρεάζει σημαντικά. Και οι λίγες εξαγωγικές επιχειρήσεις που έχουμε, αυτές που κατάφεραν με μεγάλο κόπο να ανταγωνισθούν σε διεθνές επίπεδο, θα στραφούν στην εσωτερική αγορά και θα αποκαταστήσουν, μέσω του «γνωστού στο υπουργείο», τον τζίρο τους. Και καθώς οι γερμανικοί εξαγωγικοί κολοσσοί θα κλωνίζονται, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα μεμψιμοιρούν μεν, αλλά θα επιβιώνουν, ίσως και να αναπτύσσονται δημοσία δαπάνη.
Στο μεταξύ ο λαός...
Την ίδια στιγμή, ο λαός, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, έχουν μάθει να ζούν -και σε κάποιο βαθμό να απολαμβάνουν - σε συνθήκες αν όχι διαρκούς ύφεσης, πάντως διαρκούς οικονομικού άγχους. Με βάση τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας (της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ) το 50% των εργαζομένων αμείβεται με μικτές ακαθάριστες αποδο
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr