Έτσι κρίνεται αναγκαία η εισαγωγή μιας δέσμης μέτρων στήριξης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, με στόχο την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματός τους και τη διατήρηση μιας βιώσιμης παραγωγικής βάσης όπως:

1. Σύνδεση χρηματοδοτήσεων κοινοτικών πόρων για τη στήριξη της σε τομείς βιώσιμους,
2. Μέριμνα για τη μείωση των φορολογικών βαρών με την εφαρμογή ενός ρεαλιστικού και μεταβαλλόμενου αφορολόγητου ορίου.
3. Φορολογικές και ασφαλιστικές διευκολύνσεις για έναρξη επιτηδεύματος και προστασία του εισοδήματος των αυτοαπασχολουμένων.
4. Φορολογικά κίνητρα για την προώθηση συγχωνεύσεων μεταξύ μικρομεσαίων επιχειρήσεων κοινών δραστηριοτήτων ή παρεμφερών δραστηριοτήτων με στόχο τη μείωση των λειτουργικών εξόδων και την ανταλλαγή τεχνογνωσίας μέσα από συνέργειες.
5. Εισοδηματικά μέτρα στήριξης μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εξαγωγικό προσανατολισμό.
6. Επιδότηση για αγορά και εγκατάσταση νέων τεχνολογιών.
7. Μέτρα τόνωσης της ζήτησης για προϊόντα και υπηρεσίες με εγχώρια προστιθέμενη αξία, που σε μεγάλο βαθμό στη χώρα προέρχονται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Αναφορικά με τη βελτίωση του συστήματος κοινωνικής προστασίας τα μέτρα που απαιτούνται αφορούν σε:

• Αύξηση των δαπανών για κοινωνική προστασία.
• Βελτίωση της αποτελεσματικότητας στη χρήση των διαθέσιμων πόρων αξιοποιώντας την διεθνή εμπειρία.
• Ενίσχυση των κοινωνικών παροχών σε είδος έναντι των χρηματικών επιδομάτων. Οι παροχές σε είδος (λχ φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, περίθαλψη, εκπαίδευση κλπ) εμφανίζονται περισσότερο αποτελεσματικές στην βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των νοικοκυριών εφόσον καλύπτουν βασικές ανάγκες τους και αυξάνουν το διαθέσιμο εισόδημα των για την κάλυψη άλλων αναγκών.