«Σαφώς και έχει», απαντά η ΡΑΕ, όπως προκύπτει από τη πρόσφατη γνωμοδότησή της προς το υπ. Περιβάλλοντος για τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της ότι θεωρεί για το 2012 «ως εύλογη την απομείωση των λειτουργικών εξόδων (εκτός μισθοδοσίας) κατά 5%, για τον υπολογισμό του επιτρεπόμενου εσόδου» (σσ : εννοεί τις αυξήσεις στο ρεύμα).
«Παρά τις σημαντικές μειώσεις που έχουν ήδη σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, ιδίως στο κόστος μισθοδοσίας της ΔΕΗ»- όπως σημειώνει η ΡΑΕ- «θεωρείται ότι θα ήταν σκόπιμο να δοθεί κίνητρο ώστε να μειωθούν περαιτέρω τα λειτουργικά έξοδα της επιχείρησης, ιδίως δεδομένης της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της χώρας, έτσι ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της επιχείρησης προς όφελος του τελικού καταναλωτή".
Μπορεί να μειωθούν κι άλλοι οι δαπάνες...
Και συνεχίζει με τη φράση ότι «το εύλογο επιτρεπόμενο έσοδο της ΔΕΗ θα πρέπει μακροχρόνια να συγκλίνει στο κόστος αναφοράς μιας επιχείρησης που εφαρμόζει βέλτιστες πρακτικές λειτουργίας, επιτυγχάνοντας υψηλή αποδοτικότητα του ανθρώπινου και του επενδεδυμένου κεφαλαίου της. Το κόστος αναφοράς πρέπει να αντιπαραβάλλεται με το κόστος που προκύπτει από τις λογιστικές καταστάσεις, το οποίο ενδεχομένως να επιδέχεται βελτιώσεις και περαιτέρω μειώσεις, έτσι ώστε αφενός να δίνεται κατάλληλο κίνητρο στην επιχείρηση για την αποτελεσματικότερη διαχείριση του κόστους της, αφετέρου ο καταναλωτής να μην επιβαρύνεται από κόστη, που μπορεί μεν να είναι πραγματικά, αλλά θα μπορούσαν να ήταν χαμηλότερα».
Που καταλήγει η ανάλυση της ΡΑΕ ;
Στο συμπέρασμα ότι τα λειτουργικά κόστη της ΔΕΗ θα μπορούσαν να είναι μικρότερα και συνεπώς θα ήταν μικρότερη και η ανάγκη αύξησης των τιμολογίων.
Μια διαπίστωση, που φέρνει στο νου, παρόμοια συμπεράσματα μιας παλαιότερης μελέτης για τη ΔΕΗ, του οίκου Booz Allen Hamilton, που είχε εκπονηθεί κατόπιν παραγγελίας της διοίκησης Αθανασόπουλου. Σύμφωνα με εκείνη, η ΔΕΗ χάνει κάθε χρόνο 744 εκατ. ευρώ εξαιτίας της μικρής απόδοσης και της κακής λειτουργίας σε όλους τους τομείς δραστηριοποίησής της, σε σύγκριση, όχι με κάποιο ιδεατό μοντέλο καλής λειτουργίας, αλλά με τις αντίστοιχες ηλεκτρικές εταιρείες των ευρωπαϊκών κρατών. Τα νούμερα αυτά μάλιστα δεν αναφέρονταν στο ύψος των μισθών (τότε δεν θα μπορούσε κανείς να διαννοηθεί μειώσεις μισθών) αλλά στα υπόλοιπα λειτουργικά κόστη.
Γιώργος Φιντικάκης
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr