Ένας ερημίτης έγινε το αντικείμενο πειραγμάτων από μια ομάδα νεαρών, που προσπαθούσαν, δείχνοντάς του διάφορες φωτογραφίες όμορφων γυναικών με μπικίνι, καταπληκτικών εδεσμάτων, αυτοκινήτων και άλλων μέσων «αυτοολοκλήρωσης» της σύγχρονης κοινωνίας, να τον κάνουν να απορρίψει την ερμητική προσέγγιση στη ζωή. Τίποτα δεν μπόρεσε να κάμψει τη θέλησή του, έως τη στιγμή που οι νεαροί του ανέφεραν στο αυτί ότι ο αδελφός του είχε γίνει αρχιμανδρίτης.

Η σύγκριση γεννά τον φόβο και ο φόβος τη σύγκριση. Και τα δυο με τη σειρά τους γεννούν τον ανταγωνισμό. Δεν έχουμε καιρό να χαρούμε το δικό μας παιχνίδι, από φόβο μήπως υστερήσουμε στον αγώνα ενάντια στους άλλους, για γόητρο και υπεροχή.

Όσο ψηλότερα ανεβαίνουμε, τόσο μεγαλώνει ο φόβος μας μήπως πέσουμε. Στην πραγματικότητα, φόβος, σύγκριση και ανταγωνισμός συνυπάρχουν. Είναι αυταπάτη να νομίζουμε ότι αν έχουμε το ένα μόνο από τα γνωρίσματα αυτά είμαστε απαλλαγμένοι από τα άλλα. Πρόκειται μόνο για διαφορετικές όψεις του ίδιου κακού - της συνήθειας του νου να στηρίζεται και να εξαρτά την ευτυχία του από το τι σκέφτονται και τι λένε οι άλλοι (ετεροπροσδιορισμός).

Στην καταναλωτική μας κοινωνία, όπου η επιτυχία είναι συνώνυμο του ανταγωνισμού, ο βαθμός ικανοποίησής μας ορίζεται από τη σύγκριση ανάμεσα στο δικό μας και των άλλων. Είμαστε φορείς μιας - άλλοι λένε έμφυτης, εγώ πιστεύω περισσότερο προσλαμβανόμενης - τάσης προς αυτήν την σύγκριση. Χωρίς να το σκεφτόμαστε κοιτάζουμε γύρω μας και συγκρίνουμε. Συγκρίνουμε τον εαυτό μας για να δούμε αν υπερέχουμε ή αν υστερούμε σε σχέση με τους άλλους. Όσα και να έχουμε, παραμένουμε ανικανοποίητοι αν ο άλλος έχει κάτι παραπάνω. Ικανοποιημένος καταλήγει να είναι αυτός που κερδίζει περισσότερα από τον διπλανό του, έστω και αν αυτά δεν του φθάνουν για να ζήσει.

Για να γίνω κάποιος, μας έμαθε το άμεσο περιβάλλον μας και η κοινωνία, πρέπει να υπερέχω. Για να υπερέχω πρέπει να ανταγωνιστώ. Ποιον;;; όλον τον κόσμο. Σκεφθείτε τις εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο ή τον ανταγωνισμό για μια θέση εργασίας. Σε ανταγωνίζομαι χωρίς να το ξέρεις για να σε ξεπεράσω, «χωρίς να το μάθεις» σκέπτονται οι περισσότεροι.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η συνήθεια του ανταγωνισμού συνδέεται με τη συνήθεια της σύγκρισης. Φοβόμαστε εκείνους που βρίσκονται, κατά τη γνώμη μας, ψηλότερα από μας, γιατί τους θεωρούμε μορφές εξουσίας, ικανούς να μας επιβληθούν. Πιστεύουμε πως θα είμαστε ασφαλείς όταν τους εξουδετερώσουμε και τους ξεπεράσουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αναπαυθούμε, από φόβο μήπως επωφεληθούν από την ανάπαυλα.

Η ζωή μας δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι υπεροχής του ενός και μόνο ηγέτη. Στο παιχνίδι αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε εχθρούς και να τους εναντιωθούμε με τέτοιον τρόπο ούτως ώστε να αναδειχθούμε νικητές.

Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Δεν εξαρτάται η ευτυχία σας από τους άλλους. Η σύγκριση είναι πάντα τοξική, μας δηλητηριάζει. Από τη στιγμή που θα επικρατήσει, θα γίνει ένας τρόπος σύνδεσης με τον κόσμο. Θα αποβεί εξοντωτικός, γιατί στερεί από τον ηγέτη την προσωπική πρωτοβουλία και την υπευθυνότητα.

Κάθε ηγέτης βρίσκει τη ζωή του πολύ ωραιότερη όταν παύει να τη συγκρίνει με τη ζωή των άλλων.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr