Φιλόδοξος είναι αυτός που θέλει να τον θαυμάζουν (και έτσι απολαμβάνει την ανωτερότητά του) λόγω αυτών που κάνει.

Ο ματαιόδοξος λόγω αυτού που είναι.

Όλοι έχουμε και από τα δύο. Κανένας δεν είναι αμιγώς το ένα ή το άλλο. Εάν η ματαιοδοξία ξεπεράσει έναν ορισμένο βαθμό, γίνεται επικίνδυνη.  Εκτός τού ότι εξαναγκάζει τον ηγέτη να κάνει κάθε λογής ανώφελα πράγματα, τα οποία αφορούν περισσότερο την εμφάνιση παρά την ύπαρξη, προχωρά χωρίς κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων και ξεχνά τι γυρεύει η ζωή απ’ αυτόν και τι θα είχε αυτός σαν άνθρωπος να της προσφέρει.

Η ματαιοδοξία συντελεί ώστε από πολύ νωρίς οι ηγέτες να μη γίνονται καλοί συμπαίκτες αλλά καταστροφείς του παιχνιδιού. Εάν δουν ότι αποκλείεται η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους, προσπαθούν συχνά να επιτύχουν τουλάχιστον να υποφέρουν και οι άλλοι.

Ο ματαιόδοξος ηγέτης συνήθως επιδιώκει να ξεφορτωθεί τις ευθύνες οποιασδήποτε αποτυχίας. Πάντα αυτός έχει δίκιο και οι άλλοι άδικο, ενώ τη ζωή δεν την αφορά το αν έχεις δίκιο, αλλά πώς προωθείς την ανάπτυξή σου και πώς συμβάλλεις στην πρόοδο των άλλων. Αντί γι’ αυτά, ακούει κανείς πάντα από το στόμα του μόνο παράπονα και δικαιολογίες.

Αυτού του τύπου οι ηγέτες αναζητούν πάντα μια προνομιούχα θέση. Είναι δύσπιστοι και έχουν την τάση να θεωρούν τους συναδέλφους τους αντίπαλους. Παίρνουν μια στάση άμυνας, μια στάση μάχης. Συχνά παρουσιάζονται με βαθυστόχαστες σκέψεις, που φαίνονται να είναι λογικές και με τις οποίες θέλουν να αποδείξουν ότι είναι σοφοί. Εμφανίζεται αυτή η στάση και στο ντύσιμό τους, στον τρόπο που μιλούν και συμπεριφέρονται. Τα μέσα που χρησιμοποιούν για να αναδείξουν την μεγαλοσύνη τους, τους κάνουν να μην είναι καθόλου συμπαθείς.  Έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα, γιατί αυτή δεν νοιάζεται καθόλου για την υψηλή γνώμη που έχει καθένας για τον εαυτό του.

Σε όλα τα δεινά της ανθρωπότητας θα ανακαλύψουμε ότι ο πιο σημαντικός παράγοντας ήταν η προσπάθεια ικανοποίησης της φιλοδοξίας ή ματαιοδοξίας κάποιου ή κάποιων. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα του πόσο ζημιώνει η ματαιοδοξία το κοινωνικό αίσθημα. Ματαιοδοξία και κοινωνικό αίσθημα είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους, γιατί η ματαιοδοξία δεν μπορεί να υποταχθεί στις αρχές της ομαδικής ζωής.

Ένας ηγέτης του οποίου η ματαιοδοξία είναι ιδιαίτερα μεγάλη, έχει πολύ μικρή εκτίμηση στον εαυτό του, πράγμα που μπορεί αυτός ο ίδιος να αγνοεί. Συχνά οι άνθρωποι έχουν τη βαθιά πεποίθηση ότι δεν είναι ματαιόδοξοι. Παράδειγμα που βλέπουμε συνέχεια μπροστά μας στις συναναστροφές με άλλους είναι όταν κάποιος κρατά συνέχεια μέσα σε μια συναναστροφή τον λόγο, δεν ακούει τις άλλες απόψεις και συχνά κρίνει τη συγκέντρωση από το πόσο μπόρεσε ή όχι να εκθέσει τις απόψεις του κατά την διάρκειά της.  Σ’ όλες τις σχέσεις με τους συνανθρώπους του, προσπαθεί να επιβάλει τις αρχές του. Καραδοκεί πάντα να βρει την ευκαιρία να κατηγορήσει τους άλλους για αδικίες και να αποδείξει πως κάνουν λάθη. Είναι ευτυχής, όποτε πετύχει να αποδείξει στον εαυτό του ότι είναι εξυπνότερος ή καλύτερος από τους άλλους.  Κάθε ομαδική συνάντηση γίνεται γι’ αυτόν ένα ιδιαίτερο γεγονός. Κάθε προσφώνηση, κάθε λέξη εξετάζεται και εκτιμάται από την άποψη της νίκης ή της ήττας του. Είναι ένας αδιάκοπος αγώνας, ο οποίος του αφαιρεί την πραγματική χαρά της ζωής. Μπορεί να ονειρεύεται την υπεροχή πάνω στους άλλους, αλλά αυτά τα συναισθήματα ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν βρίσκουν την πραγματοποίησή τους.

Κανένας δεν είναι δυνατόν να υποχρεωθεί να αναγνωρίσει την υπεροχή κάποιου με αυτόν τον τρόπο και έτσι δεν απομένει στον ματαιόδοξο παρά μόνο η δική του θολή και εντελώς αβέβαιη εκτίμηση για τον εαυτό του, που καλύπτεται από ένα πέπλο απατηλής μεγαλοσύνης.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr