Άλλωστε, οι σκηνές που διαδραματίζονται και καταγράφονται καθημερινά από τα ΜΜΕ, στις διάφορες δράσεις της Εκκλησίας και των Δήμων, με χιλιάδες πρώην νοικοκύρηδες ανθρώπους να περιμένουν στη σειρά για ένα πιάτο φαγητό, αποδεικνύουν το παραπάνω συμπέρασμα!

Σήμερα, οι άνεργοι Έλληνες, μετά από χρόνια προσφοράς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, όπως δείχνουν τα στοιχεία των στατιστικών, ανέρχονται πάνω – κάτω σε 1.500.000, νούμερο επίσημα καταγεγραμμένο. Διότι υπάρχουν άνθρωποι που απολύονται και για διαφόρους λόγους δεν εγγράφονται στις λίστες του ΟΑΕΔ, και υπολογίζονται σε 200.000-300.000 επιπλέον. Δηλαδή, στο σύνολο τους πάνω από το 25% του παραγωγικού δυναμικού της χώρας. 

Το  εισόδημα σε εργαζόμενους πολλών κλάδων έχει μειωθεί έως 40% τα δύο τελευταία χρόνια». Αν και κρίνοντας από ορισμένες περιπτώσεις η μείωση μπορεί να αγγίζει και το 50%.

Κάνοντας μια αναγωγή στις περαιτέρω μειώσεις κατά 15% των μισθών και των συντάξεων του ιδιωτικού τομέα από το τρέχον και το νέο έτος (2017), σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι στο κουαρτέτο, τη σημερινή αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα και ιδιαίτερα των ευπαθών κοινωνικά ομάδων, την ακρίβεια των σημερινών προϊόντων διατροφής στην Ελλάδα, αλλά και την ολοένα διογκούμενη ανεργία, φοβάμαι πως αν δεν ανατραπούν σύντομα τα δεδομένα, οδεύουμε στο να συμπεριληφθούμε στον κατάλογο των τριτοκοσμικών χωρών του πλανήτη, με μέσο κατά κεφαλήν ετήσιο ποσό διαβίωσης των ανθρώπων λιγότερο και από 300 ευρώ.

Όσα δηλαδή, συγκριτικά σε αξία, ήταν το ετήσιο εισόδημα για πολλές ευρωπαϊκές χώρες τον Μεσαίωνα. Μόνο οι Εγγλέζοι, την εποχή εκείνη, ήταν σε θέση να συμπεριλαμβάνουν στο καθημερινό τους γεύμα ποικιλία ειδών διατροφής, που περιελάμβανε από κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα έως και μπύρα. Όπως επίσης και τα λιγότερο επεξεργασμένα σιτηρά, τα οποία αποτελούν το διαιτολόγιο διαβίωσης των κατοίκων των σύγχρονων φτωχών χωρών. Στην Ελλάδα του 2016, δηλαδή του τίποτα, δεδομένων των εικόνων που βλέπουμε καθημερινά στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, είναι αμφίβολο αν έχει αυτή την πολυτέλεια το 25% του πληθυσμού της - και το ποσοστό αυτό, βαίνει αυξανόμενο.

Είναι προφανές, ότι αν συνεχιστούν οι μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, όπως προβλέπεται, οι περισσότεροι Έλληνες, όχι μόνο δεν θα ζουν όπως οι Άγγλοι του Μεσαίωνα, αλλά θα συναγωνίζονται τους κατοίκους των χωρών του τρίτου κόσμου.

Τώρα, όσοι διατείνονται ότι για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αλλά και της χώρας, απαιτείται η περαιτέρω μείωση του μισθού των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, μάλλον δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Και αυτό, εν πάση περιπτώσει, ξεπερνά τη δική μου δυνατότητα αντίληψης περί ανταγωνιστικότητας. Διότι σε τι θα εξυπηρετήσει τη χώρα και τους κατοίκους της μια ανταγωνιστικότητα που κατακτάται με αυτό τον τρόπο. Σε ποιους θα πουλάνε οι επιχειρήσεις τα προϊόντα τους; Ή μήπως πρόκειται να καταπλήξουμε τον κόσμο με τα «φθηνά» προϊόντα μας και να μετατραπούμε από τη μια μέρα στην άλλη σε εξαγωγική χώρα. Η ανταγωνιστικότητα, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, δεν πλήττεται από τις αμοιβές των εργαζομένων, αλλά από τα εμπόδια στην άσκηση της επιχειρηματικότητας, από λάθος νοοτροπίες και από παρωχημένους τρόπους παραγωγής, εμπορίας και διαχείρισης και από τη χαμηλή παραγωγικότητα, για την οποία ελάχιστη ευθύνη φέρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, αλλά κυρίως τα λανθασμένα ή ατελή συστήματα των επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες λειτουργούν ακόμα με μεθόδους που ανάγονται στον προηγούμενο αιώνα.

Να κάνουμε ότι χρειάζεται για να γίνουν οι επιχειρήσεις μας ανταγωνιστικές. Αλλά η περαιτέρω μείωση των μισθών στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τούτη τη χρονική στιγμή, είναι ανεπίτρεπτη. Φτάνει η απαράδεκτη φοροεπιδρομή των κυβερνήσεων των 30 τελευταίων ετών, που εξέθρεψε και ενίοτε προστάτευσε τη φοροδιαφυγή ή τη φοροαποφυγή – όλοι θυμόμαστε προβεβλημένο πρώην υπουργό να λέει «μπορεί να μην είναι ηθικό αλλά είναι νόμιμο» –  αντί να μειώσουν το ανθρώπινο δυναμικό στο αδηφάγο και σπάταλο δημόσιο τέρας που δημιούργησαν, εκσυγχρονίζοντάς το με συστήματα πληροφόρησης σύγχρονης τεχνολογίας και να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, δεν έκαναν τίποτα, για να έρθει η σημερινή κυβέρνηση και να δώσει τη χαριστική βολή οδηγώντας τις επιχειρήσεις και το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας στην εξαθλίωση. 

Με τον υπουργό Επικρατείας, να δηλώνει περήφανα, ότι τουλάχιστον «Βοηθήσαμε ο κόσμος να έχει τα στοιχειώδη και να μην ψάχνει τα σκουπίδια» Ντροπή. 

Για ποιον λοιπόν,  υγιή οικονομικά καταναλωτή και σε ποια υγιή αγορά οι επιχειρήσεις θα ανταγωνιστούν; Στη χώρα με το 30% του πληθυσμού της να έχει περάσει το κατώφλι της φτώχειας, με σχεδόν μηδενική κατανάλωση; Ποιες ξένες επιχειρήσεις θα επενδύσουν στην Ελλάδα, λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας της; Έχουν κάποιο πρόσφατο υγιές παράδειγμα υπόψη τους, για να το μιμηθούμε; Και, σε ποια χώρα θα πουλάνε; Προφανώς όχι στην αγορά της Ελλάδας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr