Οι αμοιβές των Διευθυνόντων Συμβούλων απογειώθηκαν κατά τη δεκαετία του 1990. Αυτό οφειλόταν στις πιέσεις που ασκούσαν οι πιο «ενεργοί» από τους μετόχους και τους ακαδημαϊκούς σχετικά με μια ισχυρότερη σχέση μεταξύ των αμοιβών αυτών και των μερισμάτων τους. Ταυτόχρονα, η Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς άλλαξε τους ισχύοντες κανόνες έτσι ώστε η απόκτηση ενός stock option (δικαιώματος προαίρεσης αγοράς μετοχών) και όχι η άσκηση του ήταν η βάση για το reporting μιας αγοράς, καθιστώντας έτσι τις αγορές μετοχών πολύ πιο ελκυστικές για τα ανώτατα στελέχη.
Ο Kevin J. Murphy, καθηγητής στο USC Marshall School of Business και ειδικός στις αμοιβές των διευθυντικών στελεχών, αναλύοντας τις αποδοχές των CEOs στον S&P 500, συνέλλεξε και εξέτασε σχετικά στοιχεία από το 1992. Τα συμπεράσματά του είναι εμφανή στο σχετικό διάγραμμα. Μπορεί οι συνολικές αμοιβές των επικεφαλής των επιχειρήσεων να εκτινάχθηκαν στα ύψη αλλά η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό που καταλαμβάνει ο μισθός τους στο συνολικό πακέτο κατά μέσο όρο βαίνει μειούμενο, τα bonus μειώνονται ελαφρώς αλλά διατηρούν μια σταθερότητα τα τελευταία χρόνια, ενώ περισσότερο από το ήμισυ των αμοιβών συνοψίζεται σε τέσσερις λέξεις: stock options και restricted stocks.
Πάντως, ασχέτως του μίγματος, όπως φαίνεται στο διάγραμμα, το 2001 ήταν η καλύτερη χρονιά για τους CEOs αφού οι συνολικές αμοιβές τους έφτασαν κατά μέσο όρο τα $ 9,8 εκατ., από τα $ 3 εκατ. που ήταν το 1992, για να πέσουν στη συνέχεια -μετά από μια σχετικά έντονη διακύμανση- στα $ 7,5 εκατ. κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης το 2009 και να επανέλθουν στη συνέχεια στα $ 9,1 εκατ. το 2012. Στο δεύτερο διάγραμμα εμφανίζεται η μεταβλητότητα του δείκτη S&P κατά τη διάρκεια της ίδιας εικοσαετούς περιόδου, σύμφωνα με ανάλυση της McGraw Hill Financial.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr