Για  παράδειγμα, μεταξύ 2000 και 2010, τα μεταβλητά κόστη μιας δυτικής εταιρείας χάλυβα αυξήθηκαν από 50% σε 70% των συνολικών δαπανών παραγωγής της, κυρίως λόγω τους άλματος στις τιμές των βασικών αγαθών. Για μια κινεζική εταιρεία χάλυβα, το 90% του κόστους παραγωγής είναι πλέον μεταβλητό. Και για έναν κατασκευαστή τηλεοράσεων LCD, η ενέργεια αντιπροσωπεύει το 45%  του συνολικού κόστους παραγωγής.

Συνήθως, όταν μιλάμε για παραγωγικότητα, αναφερόμαστε στην παραγωγικότητα της εργασίας. Αλλά οι εταιρείες που λαμβάνουν μέτρα για να αυξήσουν της παραγωγικότητα των πόρων που χρησιμοποιούν θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν σημαντική αξία, ενώ η ελαχιστοποίηση του κόστους θα τις βοηθήσει να επιτύχουν μεγαλύτερη λειτουργική σταθερότητα. Αυτά προκύπτουν από σχετική μελέτη της McKinsey & Company, και των ερευνητών της Stephan Mohr, Ken Somers, Steven Swartz, και Helga Vanthournout. Οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι βιομηχανικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να μειώσουν την ποσότητα της ενέργειας που χρησιμοποιούν στην παραγωγή κατά 20% έως 30%. Θα μπορούσαν επίσης να σχεδιάσουν τα προϊόντα τους έτσι ώστε να μειώσουν τη χρήση των υλών που χρησιμοποιούν κατά 30%, και να αυξήσουν το δυναμικό τους για ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση.

Πράγματι, οι εταιρείες θα μπορούσαν να μειώσουν το κόστος των προϊόντων τους κατά το ήμισυ, από την επαναχρησιμοποίηση υλικών και εξαρτημάτων. Ακόμη, ορισμένες εταιρείες έχουν αρχίσει να πρωτοπορούν με νέα επιχειρηματικά μοντέλα που θα τους επιτρέψουν να διατηρούν την κυριότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται στα προϊόντα που πωλούν. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη θέσπιση μηχανισμών που θα παρακινούν τους πελάτες να επιστρέφουν ένα προϊόν στον παραγωγό του αφού σταματήσει να είναι χρήσιμο σε αυτούς, επιτρέποντας έτσι στον κατασκευαστή του να εξαγάγει πρόσθετη αξία από αυτό.

Υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν ξεκινήσει πρωτοβουλίες για την αύξηση της παραγωγικότητας των υλικών πόρων που χρησιμοποιούν, οι οποίες αποδίδουν ήδη.  Αλλά οι περισσότερες προσπάθειες επικεντρώνονται σε λειτουργικές τακτικές εντός των επιχειρήσεων και κλασικές προσεγγίσεις, όπως π.χ. η λιτή παραγωγή (lean manufacturing) ή η ανάλυση πληροφοριών, που συνήθως δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν πλήρως τα κόστη και τους περιορισμούς στην ενέργεια ή τους φυσικούς πόρους. Και αυτό, επειδή δεν υπάρχει μια συστηματική προσέγγιση που να εστιάζει στους πόρους σε ολόκληρη την αλυσίδα αξίας, ακριβώς επειδή οι βιομηχανικές επιχειρήσεις έχουν την τάση να περιορίζονται στα στενά επιχειρησιακά τους όρια ενώ θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη αντίληψη των ευκαιριών που θα μπορούσε να τους προσφέρει ένα ευρύτερο τοπίο.

Αυτό το άρθρο, βασιζόμενο στη μελέτη της McKinsey, προσφέρει πρακτικές συμβουλές για να βοηθήσει τις βιομηχανικές επιχειρήσεις και τις εταιρείες διαχείρισης αποβλήτων να αντιληφθούν την αξία της παραγωγικότητας των πόρων (Βεβαίως, στη χώρα μας θα πρέπει την αντίληψη αυτή να την ενστερνισθεί πριν απ’ όλους το κράτος και στη συνέχεια οι τοπικές κοινωνίες, που αντιδρούν συνήθως σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια). Εννοείται πως οι βιομηχανικές επιχειρήσεις μπορούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα αν ξεκινήσουν εστιάζοντας στις βασικές τους δραστηριότητες. Αλλά για να εξασφαλίσουν την πλήρη αξιοποίηση των προσπαθειών τους, πρέπει να βελτιστοποιήσουν τις λειτουργίες τους για την αύξηση της παραγωγικότητας των πόρων σε τέσσερις τομείς που επηρεάζουν τόσο την επιχείρηση όσο και την αγορά της συνολικά: την παραγωγή, το σχεδιασμό του προϊόντος, την ανάκτηση αξίας, και τη διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας. Με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για την παραγωγικότητα των πόρων, οι βιομηχανικές εταιρείες μπορούν να βελτιώσουν τα οικονομικά τους, ενισχύοντας παράλληλα την αξία τους τόσο στους πελάτες τους όσο και στην κοινωνία στο σύνολό της.

Προτεραιότητα  στους τομείς που έχουν μεγάλο αντίκτυπο

Οι εταιρείες θα πρέπει πρώτα να επικεντρωθούν σε δραστηριότητες στο πλαίσιο των λειτουργιών τους, όπου μπορούν να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο.  Οι δραστηριότητες που απαιτούν τη συνεργασία άλλων οργανισμών, πελατών, ή άλλων ενδιαφερομένων μπορούν να ακολουθήσουν αργότερα. Συγκεκριμένα, προτεραιότητα πρέπει να δοθεί σε δραστηριότητες που προσφέρουν μεγαλύτερες δυνατότητες άμεσα, λόγω της θέσης που έχουν στον κύκλο παραγωγής.

Εταιρείες πρωτογενούς παραγωγής (Upstream)

Οι εταιρείες που εστιάζουν κυρίως στη μετατροπή των πρώτων υλών σε συντελεστές παραγωγής που χρησιμοποιούνται από άλλες επιχειρήσεις, θα πρέπει να ξεκινήσουν από την βελτιστοποίηση της παραγωγικότητας των πόρων παραγωγής τους. Οι εταιρείες αυτές έχουν περισσότερα να κερδίσουν από τη μείωση της ποσότητας των υλικών ή της ενέργειας που χρησιμοποιούν στην παραγωγή. Πράγματι, οι δραστηριότητες των εταιρειών εξόρυξης συχνά χρησιμοποιούν 10 φορές περισσότερη ενέργεια από τις εταιρείες που χρησιμοποιούν τα προϊόντα τους. Ως δεύτερο βήμα, οι βιομηχανίες πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στα απόβλητα, εξασφαλίζοντας πρόσβαση σε υλικά μέσω δραστηριοτήτων όπως η ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση.

Εταιρίες δευτερογενούς παραγωγής (Downstream)

Οι εταιρείες που  επικεντρώνονται κυρίως στην παραγωγή συστατικών υλικών ή τελικών προϊόντων, θα πρέπει να ξεκινήσουν από τη βελτιστοποίηση των προϊόντων τους προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τα υλικά πιο αποτελεσματικά. Οι εταιρείες αυτές θα αποκομίσουν μεγαλύτερα οφέλη από το σχεδιασμό προϊόντων που μειώνουν τις απαιτήσεις σε υλικά, καθώς και από την ελαχιστοποίηση της ενέργειας που καταναλώνεται κατά τη χρήση τους, αλλά και αν διασφαλίσουν ότι έχουν βελτιστοποιηθεί ώστε να ανακυκλωθούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν στο τέλος του κύκλου ζωής τους. Οι downstream εταιρείες μπορούν επίσης να επωφεληθούν από τη μείωση της ενέργειας που απαιτείται για να κατασκευάζουν τα προϊόντα τους, αλλά αυτό μπορεί να αποτελεί δευτερεύουσα προτεραιότητα, υπό την προϋπόθεση ότι οι δραστηριότητές τους δεν είναι τόσο ενεργοβόρες όσο των επιχειρήσεων πρωτογενούς παραγωγής.

Εταιρίες διαχείρισης αποβλήτων

Οι εταιρείες που χειρίζονται τα απόβλητα υλικά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τα συλλέγουν, τα επεξεργάζονται και τα διαχειρίζονται,  θα πρέπει να ξεκινήσουν από την βελτιστοποίηση των διαδικασιών και την ανάπτυξη νέων αγορών για την επαναχρησιμοποίηση των υλικών. Θα πρέπει επίσης, να αναπτύξουν τη διαλογή και τις τεχνολογίες συλλογής αλλά και τις απαραίτητες ικανότητες ώστε να εξορύξουν τα υλικά υψηλότερα αξίας, από τη γενική ροή αποβλήτων, με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Θα πρέπει ακόμα να αναπτύξουν επιχειρηματικά μοντέλα για να βοηθήσουν άλλες εταιρείες στην προμήθεια υλικών και τις στρατηγικές επαναχρησιμοποίησης.

Βελτιστοποίηση για την αύξηση της παραγωγικότητας των υλικών πόρων. Ανάλογα με τη θέση τους στον κύκλο παραγωγής, οι εταιρείες θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα σε τέσσερις βασικούς τομείς ώστε να αυξήσουν την παραγωγικότητα των πόρων: την παραγωγή, το σχεδιασμό του προϊόντος, την ανάκτηση αξίας και τη διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr